Tíminn - 17.08.1969, Blaðsíða 8

SUNNUDAGUR 17. ágúst 1969.
Ríkisstjórn landflótt-
ans verður að víkja
Forsætisráðherrami heimsækir álbræðsluna
— IUkisstjórnin áleit, að hún nægði til að tryggja næga atvinnu
og vanrækti því að veita íslenzku framtaki stuðning, heldur
þrengdi að því á margan hátt.
-miaiginiaist altwmntuieysi'ð. Or-
Ábyrgasía krafan
MM. hefur nokkrum stinn-
uim að uodiainförnu dróttað
því að Fra'msóktniarmönuum,
að þeáir haifi sýnt eánstaikt
álbyrig&arleysá á síðastliðnu
haiusti, þeigar þeir kröfðust
þess, að rí'kisstjórnin færi
fná og þjóðiinni gæfist kost-
uir á að vei'ja sér í kosning-
uim nýjia ríikiisstjórn og
stjórnarstefnu.
Þessair staðtoæifinigair MM.
sýraa vei, hve leilkið það er
í þvi að snúa sannieika og
staðreyradiuim alveg við. Það
er áreiðaniiegia erfitt að finna
þess dæmi, að borin haf i ver-
ið fraim ábyrgari krafa en
umirædd krafa Framisóknar
flok'ksiiras.
Þessd krafa Framsóiknar-
nnanmia var stuidd tveimur
meginrökum. Fyrri rökin
voru þau, að lönigu væri orð-
ifð Qvj'óst, að ríkisstjórrain réði
efcki við þann vamda, sem
fengist væri við — hún hefði
hvorki getu, viija né úrræði
til þess. Sj’álf tók rí'kisstjórn
in að nokkru leyti undir
þetta, þegar aðaimienn henn
ar, Bjarni og Gyff'i; beittu sér
fyrir uimræðuim um mynd-
uin þjóðstj ómarinnar. Eftiir
flokksþing AliþýðuifWcksinis
rann þessi viðleitní út í sand
inn, því alð medritoiu'tinn þar
ótibaðdist, að hliutur Ailþýðu-
íHoklksiras myradi mdnmka, ef
ný rí'kisstjórn kæmi tii sög-
uraraar. Gylifi gafst þá upp
við þjóðstjórnaiihuigmiyndina,
og Bjarni fylgdi honurni eftir
eiHS og enidraraær.
Hin rökin voru þau, að
stjórniarflolkkarnár hefðu unn
ið •sedirauistu þimglkosndngar á
aligerilieiga röraguim forsend-
uim. Þeir sögðu fyriir kósn-
inigarraar, að þeir væru biin
ir að sigrast á helztu erfiffi-
leitounuim og áframibaldandi
sbj’ám þeirra myndi tryggja
þj'óðinni baibraandi lífskjör á
komiamdi kjiörtímiaibili Isbr.
toelzta vígorð Sjáifstæðis-
mianiraa fyrir kosniragaimiar:
Leiðin tl bættra lífskjara er
að kjósia Sjálfstæðisflokk-
inm).
Stjórnin ræður
ekki við vandann
Svo auigljóst sem það viar
á síðastJl. hauisti, þá er það
miitolu augljósara nú, að rík-
isafijórniin ræður ökitei við
vandann, sem feragist er vi@,
og torafam ram fráför heranar
í fyrra var því á fyfflstu rök-
u*n reist. Það er orðin þjóð-
arógæfa, að ríkisstjómin
skyldí ekkii verða við þessari
kirðfu.
Áistandið er nú á alan hátt
verra og ailvamiegra en það
var fyrir ári Vandinm hef-
rar arakizt, eiras og affltaf ger-
ist, þegar sá aðldnn, sem
fæst við haran, er ekki hlut-
varbi sdrnu vaximn.
í fyrra bar etoki á veru-
legu aitvinirauile'ysi ram þetta
ieyti, þótt raokiknir væru á
a'bvinnul'eysiisslkrá. Nú eru at-
vinnuiieysiimgjar mörgram sinn
um fliediri, þóbt hundruð
mianma hafi le'iitað sér at-
virarau erOiemdlis.
Trú og bjarbsýni atvinrau-
refcenda virðist emn iminni nú
en þá og því fyrirsjáaniieg-
ur auJkinm samdráttur á
framlkviæmduim fyrirtækja
og eirastakiniga. Ásbarad bygig
iragariðiraaða'rins er ljóst
dæmi uim þetta.
Kaupgeba aiimienininigs shef-
ur stórminnkaö og hlýtur það
að vatda samdrætti á mörg
ram sviölutm.
Skuidirraar við úitfllönd hiað
ast upp, því að mi'kil ha'Iii
er á viðskiptum við útlönd,
og láratökur araknar til ým-
issa fraimtovæmda.
Þaranig miætti lengi telja,
hvermig borfrarnair eru nú
imiifcfju diekkni oig uggvæn,
legri en þær vonu þó fyrir
ári. Reynzlan hefrar staðfest
það eims átakain ieiga og verða
mé, að ríkisstjórnin ræður
etoki við vandann.
Hið hörmulegasta
af öllu
Ótaiið er svo það, sem
teija miá hörmuiegast af öllu.
Vegraa aibvinnul'eysiis í iand-
irau, þó alveg sérstaklega í
byggimgariðna'ðlinuim, hafa
mörg hundruð marana ieitað
sér at'vdranu í öðrum löndum
og orðiið vel ágeragt í þeim
efnram. Þetiim fjölgar nú
dagfliega, sem ætflia að
fana iran á þessa braut, ef at-
vinnaihorf rarnar baitna ekki.
Hér er ednflcum um það
fóflk að ræða, sem hefur afl
að sér sérstakrar verkmenut
unar, og reynist því auðveid
ara en effla að afia sér at-
vinnu erlendis. Yfiirflieitt reyn
ist þetita fóflk vel erlendiis.
Flest aif því ætflar utan tái
stuttraæ dvalar eða meðan at
vdnnulieysi heflzt hér. Batni
atvinnutoorfurmar etoki, leng-
ist dvöl þess erlend'is, og ffljót
lega getur þaffi verið búið affi
festa þar ræbur, þótt þaffi
ætffl sér það éktoi í upphafi.
Ef e'kki verður sflcjót stöðv
un á þessum landfflótta, geta
horf ið héðan þúsrandir manraa
á raæstu miisserram og árum
og þjóðim þaranig orðið fyrir
mdssi, er etobi verður bættur.
Hér er um mál að ræða.
sem er mifldu aflvariegra en
menn gera sér yfirieitt Ijóst.
Þetta er stærsta og alvarieg-
asta vandamállið, sem þjóffi
in hefur horfzt í airagu við á
þessari öfltd.
írski fandflóttinn
Þessi milbli fólksflótti stöðv
ast ekki og snýst ekki viffi,
nema sbapaffi verði hiffi alra
fyrsta batraandi og blómlegt
atvimnuásband í laradinu.
Að óbreybtram ástæðram
m'Uin stoapast hér svipað á-
stand og á írfliandi en þar
hefuir fóllkið sbreymt úr
landd áratragram saman. Fól'ks
flóttinin hefur með margvís-
legram hætti lamað afflt at-
hafnailíf í landinu. Þess
vegna er írland miku
skemimira komið á framifara-
brautinrai en önraur lönd í
Vesbur-Evrópu, t. d. Nor&ur
lörad.
Það miá etoki gerast, að
sfllikt ástand sbapist hér á
landi. Það verður tafariaust
að gera öf'lragrastu ráðstafam
ir tffl alð bimdra slítea öfrag-
þrþun. Fyrsta og stærsta
storefið er að bæta atvinmu-
ástaradið.
Ríkisstjórn land-
flóttans
Rilkisstjómin, dáðleysi
henraar og rörag stefna heran
ar, á meginþábtinn í því öm-
urlega atvinnuiástandi. sem
ríkir hér í dag.
Ríkisstjóroin er ha'ldin van
trú á íslenzka atvimnuvegi,
íslenzka atvinnrarekendur.
Hún befur sett affla trú sína
á erlemt framtak, eriendan
atvimirararefcsbur í landinu.
Gylfd og Bjarrai töldu sig
haif'a leyst vandann, þegar
þeir sömdu um átbræðsluna
Hún er komin upp og veitír
nokkrum hundruðum
manna atvinnu. En samt
sökin er su, að Gyifi og
Bj'arni hafa enga rækt lagt
við það að effla og styrteja
íslen2tot framtak, nemia helzt
tl sáldveiða. ísll'enzkur iðn-
aður hefur verið látinn drag
ast sanraan. Togaraútgerðin
hefrar verið látin draigast sam
an. Frystilhúsim baifa venið
lábin búa við srafllt og seyru.
Ðkkert telijandi átak hefrar
veri® igert tl að effla nýja
ísdenztoa abvimrauivegi. Á sama
tímia og áfllbræðslan fær alis
koraar hflunmindi, hefux verið
þrenigt að ísienzlkram altvinnu
vegram með lánsfjárhöftum,
oikurvöxtum, nýjum sköttram
og skyldram. Geragiisifeffliragar
hafa ábt að leysa vandann, en
hafa aðeiins stiuðlað að auk-
innd uppiausn og glundroða.
Það er þes®i varatrú vald-
hafanna á íslenzkt framtek
og atorbu, ásamt samdráttar-
og krepprastefnu þeirra i
peninga- og efraahagsmálum,
sem er mieginorsök hiras óm
rariega atvininuástands í land
inu og hins sívax'andi fóflks
flótta héðan tdl annarra
landa. Ríkisstjóm Bjaroa og
Gyl'fa er að verða sannnefnd
ríkisstjórn iandflóttans.
Nýiu föiin
hans Biarna
TI þess að l'ába þjóðina
balda. að eitthvað meirihátt
ar yrðl gert í atvinnumálun
uim, setti riíikiiiasibj ó rn i n a
lagigirraair nýja nefind á siein
asta Aiþimigi, atvinnumália-
nefind ritoisins. Sijáfllfur for-
sætisráðibeirirann 'geirðiist for
maðrar neifndarinraar og fétok
til fliðis við siig tvo Ikeimpraleg
rastu meran stjórnarinnar, Jó
hann og Egigemt. Samtök
vertoalýðsfléfl.'againna og
vdmmutveifenda tfengu svo einn
ig fulfflitirúa í nietfndima. Nefnd
in fétok 300 miflfllj. kr. tffl lán
veiitiiragia og laiulk þeiss var
herand æítfllað að giera miargt
araniað. En í raran og veru,
hetfur netfndin etoki gent
meiibt umifiram það, sem befði
verdð igert hivort eð er sam-
'kvæmt hieflðbrandimni venju,
Um Iþað vitnar labvimrauásiband
ið og aibvánrauíhorframar bezt.
Úthliutun 300 oraMjóniamma er
raunar efcki annað en blekk-
irag, þvi að héir er elkki um
nieiitt viðbótairtfé að raeða, beld
ur fé, sem flláraasiboifniamir
hetfðu hvort eð er fllátið renraa
tffl 'aibvinnuvegamnia. Umftram
það að stoipta þeissu fé ifiil
mál'amyndar, hefur miefndm
ekfcert aðhiatfzt. En með því
að klliæðast þessram nýju föt-
urn fórmianras afivinraumála-
nefndar, og QJáiba nokkra ful
trúa stéttarsamtakarana blæð
ast þeim ednniig, hietflur Bj'arna
tetoizt að draga úr harðri
sókn vertoaliýðsisamtalkanina og
atvimmiureflíiemda fyirfir aiutoimni
atvinnu. ÞesSir aðiilar hatfla
láltið gll'epjiaist alfflfioif mfitoið
atf nýju föfiunuim (hans Bjamnia
og samnefndarmianna haras.
Óraeitanliega hetfur Bjarai
ieitoið hér kænliegan póE-
tístoan fllei'k, en jafhiframt
slæmian Hefik fýrir atvinnu-
ástandið í landinu,
Hef jum nýja sókn
Þjóðin verður á næsbu vik
ram og miárauðum að geira saim
stiillltar krötfur um að atvinmu
ástandið verði stórbætt og
sköpuð raæg atvfimna 1 larad-
irau, svo að lamdfflióttinn
stöðvist.
Það verður að herða marg
fafflt þá toröfu, að sú ríkis
stjórn víflci, sem'betfur orsak
að landflótbainn nueð dáð-
leysi sínu, ramgiri efnahaigs
stefnu sinni og röragu vdð-
horfi sírau tiffl ísienztos fraim-
tatos og ísienzkra atvinnuvega.
Þjóðin verður að fá hið
aifflra fyrsta tætoifæri tl að
velja sér nýja stjórnendur
og nýja stjórraarstefnu, sem
veitir stóraraknu fjármagni til
atvinnuveganina og bygging
ariðnaðarins — stefnu, sem
hlynnir að íslenzku fram-
taki og vekur því nýja tifltrú
hjá atvinnurekendum og
lauraþe gram — stefnn, sem
stöðvar lamdflóttamm o? 'iein
ir þeim, sem farið hafa
burtu, til fslands aftrar. bvi
að þeim verði l'jóst, að sá
timi er upprunninn, að
dragandj fólki munj ekki
skorta þar verkefni og at-
vinnu. Þ.Þ.