Tíminn - 17.08.1969, Blaðsíða 5

líilllllllllllllllllllllllllillllllllllllllílllilllllllllllllllllllllllli
SíiNNUDAGUR 13. ágúst 1969.
Tf'MINN
5
LANDAKOTSTÚNIÐ
MÁ EKKl SKERÐA
Þekn visu mönnum sem
íjaffla um skipnlagsmiál Reykja
iwík'Ur feesniur margit kymlegt í
kiuig. Niú síðast það, að gera
Landakotstúnið að bilastœðil!
— Þylkir anörgiuni að naegilega
mifcið hiafi veriS af því sneitt,
þó'tt meira sé ekki gert. — Er
þá slkörin farin að færast I-
sfeyiggillieða upp á bekiki'nin, ef
gera á þeonan faliega gróöur-
reit að svömta eða möskulegu
biíastæði.
Bilastæðin eru mú orðán það
mðrg oig víðáitfamitoil að þau
sitja sinn s-vip a ýmsa bæjar-
'Muta, og m. a. þess v'iegna, verð
ur að vernda þær fáu gróður-
viniar sem enn er að fímna á
s-tölku st'að. Og meðal þeirra er
Landafeo'tstúnið.
í sumum bæjai-bveifum er
bilamergðin orðið mikið vanda
mél, sem ráða verður fra.ni úr
swo e'Idki sikapist algert örng-
þvedti. En það má gera á ann-
an hátt en þann, að leglgja sí-
fellt mieira og meira land und-
ir bílastæði o-g það jafnvel
sumá fallegustu blietti.na inn-
an bæjairmurkanna. ,
Því i' ósköxRinum byggja
menn ekki heldur bí'iabús. —
bilageymsluir _ með stórum
•grunnfleti sem síðar mætti
h'aekika? — Bygigja t. d. 3—4
hæða hiús, sem siðar maétti
öyggja nokkrar hæðir, ofan á,
eftir því sem 'þörfin yxi. —
Með sérstöku tiiliitá að mið-
bænum, er t. d. aiveg tilvalið
að byiggja slikt bíiageymsluhús
í Grótfinni, en sunnan Vestur-
götu, með imnaikstri frá Vestur
götu og Garðastræti. Hæðar-
muniurinin er þar svo mdkiiHl að
fá mætti beinan haiia'lausan
innak'stur frá Vestui'götu og
Garðastræti. Þaa'na mœtti a.
■m.k. bygigja jáifinlhátt hús otg
Mörgu.n'blaðshöHin er, ém þess
það yrði til neinna lyta. heidiur
hið gagnstæða. Gœti m.a.s. oirð-
ið ti! verulegrar bæjarprýði ef
vel tæfeist um fiorm oig útiit.
— Að sjiálfsögðú myndi siík
by'gging feosta mifcið fé, en það
getur varia orðið það aðalatriSi
sem efeki mætti ráða fram úr.
— Það mtymdi líka kosta mikið
fé, að breyta Landakotstúni í
bílatong, — en eogan veginn
verða fulinægjandi tii framlbúð
ar. Og þeim kostnaði vœri bet-
uir varið til byrjunarfram-
kv'æmvfa að byggingu biiahúss.
Tii úrbóta á aðkallandi nauð
syn, og meðan verið er að und
irbúa byggingu bílahúss vdð
Gréfina, ætti að vinda bráðan
bug að miöurrifi gömlu Upp-
sala — á homi Aðalstrætis
og Túmgötci. — Það hús á að
fjariiægjia hvort eð er, og að
þvi er engin eftirsjá. En uiri
lleið yrði eitt versta umferðia.r-
horn miðbæjarins ekfei lengur
til mdkils trafala.
Fyrir n okktruim ánum var
'gert nokikunt bílastæði bak við
Uppsali en aðalhúsið látáð
st'anda, þrátt fyrir samþykiktir
og alla aðstöðu til brottflutn-
inigs. En það" ætti nú ekki að
dragast lemgur að húsið verði
fljlarlægt og bfflastæðið sem
þarma er sbækkað að nokkrum
mum. — Það veeri þö spor í
rétt átt.
En Landakotstúnið má aldrei
gera áð bílastæði!
GRÁHÁRL
Auglýsið i Tímanum
ÞÁTTUR KIRKJUNNAR
Skilningstré ills og góðs
\F11iestum hefur orðið erfitt
að skilja iíkingu hinnar skáld-
leigu sköpuinarsög'u um skiln-
inigstré góðs og ills. En það
var, 'pins og xniangir muma ekki
fyrr en A'dam og Eva 'höfðu
neytit áivaxtar þess, að þau
höfðu náð þeim þnoska að
verða manneskjur, eða eims og
högigormiurinn er látinn segja
„verða eins og Guð og vita
skyn 'góðs og ill»s.“
Þetta furðulega tré, sem
skáldspekiniguriinn sitaðsetur í
miðjum aldd'nigarðinum hafði
þau áhi'if að þa.u gáfcu orðið
Gu'ði lílk, en jafnf.ramt gæd'd
krafti ifcil Ihins ilia allt til 'þess
að torfcíma sjálfum sér. Saman
ber orðin: ,,Af ávexbi trésins,
sem stemdur í miðjum aldin-
igarðinum — af honium sagði
Guð, megið þið ekiki eita og
ekki saierta hann, ella munuð
þið deyja.“
Höiggormuii'inn fiuilivissaði
samt Evu um, að ekki mundu
þau deyja. Og það reyndist
í'étó, þega.r til kom. En hins
vegar urðu ávextir trésins
fagra og ley nd ardómsfull a á-
hriíameiri en nokfeurn gat
grumað og ákvað örlög og að-
stöðu dýnaiteguindarinnar mað-
ur á Ihimm furðulegasta hátt um
allar altíir ailra kynslóða.
Vissulega er skilmngsfcréS
likingarmál spetoingsins forna
um það, sem við nú toöllum
einu nafni vísindi og þar af
leiðandi tætoni. En það skip-
ar maiininum æðri sess ög um
leið meiri hæfctu í tiiverunni
en nokikuð amnað. Þar er hið
tvíeggjaða sverð til iheilla éða
óhieilla blessunar eða böLvunar.
allt eftir þvd, hvort hið guð-
lega og góðá fasr að ráða eða
himu iila er liytBt á valdiastall.
Þess vegna verður hlutverk
þeirra, sern efla ortou góðleik-
ans sífellt þýðinigarmeira, eftir
því sem mianmshuigur og hönd
i'æðivr yfir meirj fcröf'bum tii
lífsþæginda og fraimf'ara eða iil
þjáninga og tortíminigar. Ávext
ir trésins fagra vdr'ðast nefni-
lega jafmhæfir til hivors
tvieiggja.
Sagt er, að fyrsta sjómviarps-
eða myndiainuessa á Norður-
löndium hafi Iheitið: The family
of man — sem mætti þýða
dýrategundin maður eðá fjöl-
sfeyildan miaðuránin.
Mymd þessi eða myndaraðir,
hafa eimndg vcrið nefhdar:
Fjaliræða filmunnai', og eru
þar sý-ndir á smilldarlegam hátt
sigrar og ósigrar mamnkyns,
guliið oig grjótið í framsæknd
mannsandans á j örðu.
Meðal þessa er hattsveppur
atómsiprengjunnar tekinn með
sem táfcn vorra fcíma. Af mynd-
umuim er auðsætt að alla leið
frá ísöld itil geimaitíar er mann
esfejan aiiitaf hín sama á stór-
um stundium. Tæfcnin og hið
ytra breytir inni'æti og eðlís-
íari mannstoepnumnar i raun
og veru etoki neitt.,
AlLtaf finimst eimhverjum, að
vísindin sóu raumwerulega al.lt-
af að byggja simn Babeistur.n,
sem sýniir smii'Mi og mátt manns
andans amnars vegar, ein geti
hins vegar hi'unið þegar síat
stoyildi og grafið ailfc undir
rúsfcum. Menn eru í raummni
aliltaf að eta af steilniingstrénu,
au@u þeirra uippijlúfeast fyrfcr
fleinu og fleiru, em um leið
eyifcst hæfctan eða hætturnar og
vandinn verður sífelit meiri að
lifa. Fi'unumaðurinn þurfti
maumast varnir gegn öðru en
viöidýrum fnumsifcógarins, nú
ei-u alils staðar hætfcur í lofti,
láði og legi. Og séu iesnar og
afchuigaðar álykitanir vísinda-
legi’a þimga og ráðsitefma þá
opn.ast enniþá fiLeiri líeiðir út í
hættur og öngþveifci en nokk-
urn gat nokfcru sinni grunað.
Þar segir t.d.
M/HUTESIATER, AS TEEÝ 7UWMX!
ðETOEEWí. -AÍNE 70 ftA/P
TÍOSEEV/S.ÁGes,
wemy/MyeTo
serne th/s
FgUOj
you OKAy?
/ UEAJ?P
sunfire/ a
yes.BEAP/ ”
SOMEOFyOUR.
eeUP/NG MFIGHPMS
Tfi/EPTO
V AMÞUSH
us/
serrie.
/T? TUATS
/JOT ,
‘í-lf..
— Haltu skothríðinni áfram, Tontó, þeir
hörfa! Við verðum öruggir milli trjánna
Ég heyrði skothríð, — er allt : lagi með
ykkur? — Já Brad, einhverjir af þessum
nágrönnum ykkar sáfu fyrrr okkur. Kann
ski verðum við að leysa úr þessum fjöl-
skylduerjum, áður en við gefum fundið
ræningjana! Leysa úr þeim? Það er ekki
hægf!
PfcBtSE HðLO tHIS A
•------r— MOMENT.
- WHEN NOÝ ON A MISS/ON
THEOEATH'S-HEAP /S WÖRfJ
LtNDER H/SF/NGER- c/lar
r OF L
COURSE,
DIANA.
DREKI
7RAOITIONAUY
WHEN THE
PHANTOM tS
ONA MtSSiOtJ-
HE WEARS HtS
RtNG WTH THE
SHHÍL MARK
VtS'ltE—
flNG
ST?
Hc
JACK
Pu 'T.
Gefa frá okkur þessa gullnámu? Ef
að hann cr með hauskúpuhring ....
þá er þaö haun! Athugaðu það, Jack!
Þegar Dreki er að störfum þá læfur
haiin merki á hringnum sjást . . . . ef
hann er ekki að vinna, þá snýr hann
merkinu inn á við! — Haltu andartak á
veskinu. — Sjálfsagt Díana.
„Sé litið fram til þeirra
landvinm.iinga í geimnum, sem
tuniglfliaug og .gieimflauigar hafa
nú þegar náð tötoum á, verður
að telja manns'toepnuna og gerð
hennai' mjög misheppnaða og
Ufcmiankaða og það verðiw að-
ailvainid'amálið og hindrunin á
frarnif arabrajutim'ni.
Líff.i'æðileigar og líkamiegar
hindranir virðast algeiiega ó-
siigramfegar, þegar um er að
ræða viðnám mannsM'kamans
gágmivart hraða og afleiðingarn
ar af „þymgdarleysi“ utam tak-
marka jarðar.
Þett þymgdarleysi mun
ræna maninskepniuna efcki ein-
uti'gis valdi yfir hreyfingum
sínum og stefniu heldur gera
mannin-n óihæfan tii að skynja
„upp“ og „niður“ og valda bá
þeirri brjálæðiskennd, sem
verður við það að finma sig
vera að steypast niður í ómæi-
anlegan afgrumm., þófct verið sé
á uppLeið.
Þamnig stoapast með nýrri
þetokingu sífeli-t nýjar og
stærri ráðgáfcur. Guð setti jörð
sinni engar sýnilegar sikorður
en þeim mun fleiri ósýnilegar.
Vísindiin spyrja um takmörk
geimsiims, eða hvort harnn sé
takimarkalaus. Og sú gáfca er
vart ráðnimigu oær, þóbt komið
sé til mánans, sem aðeims er
eitt sandkorn á úthafsströnd
sköpunaiverksins.
Og enn má þó spyrja við
fcuinig'Luppákomuna, hivomt enm
sé eteSoi a® aukast hæbtan af
ávöxtum ékiLndngstrésim'S og
þar er mániir.ii sannai'lega eitt
'af þeim ávwxfcum, sem œannv
Framhatd á Dia lá.