Tíminn - 17.08.1969, Blaðsíða 5

Tíminn - 17.08.1969, Blaðsíða 5
líilllllllllllllllllllllllllillllllllllllllílllilllllllllllllllllllllllli SíiNNUDAGUR 13. ágúst 1969. Tf'MINN 5 LANDAKOTSTÚNIÐ MÁ EKKl SKERÐA Þekn visu mönnum sem íjaffla um skipnlagsmiál Reykja iwík'Ur feesniur margit kymlegt í kiuig. Niú síðast það, að gera Landakotstúnið að bilastœðil! — Þylkir anörgiuni að naegilega mifcið hiafi veriS af því sneitt, þó'tt meira sé ekki gert. — Er þá slkörin farin að færast I- sfeyiggillieða upp á bekiki'nin, ef gera á þeonan faliega gróöur- reit að svömta eða möskulegu biíastæði. Bilastæðin eru mú orðán það mðrg oig víðáitfamitoil að þau sitja sinn s-vip a ýmsa bæjar- 'Muta, og m. a. þess v'iegna, verð ur að vernda þær fáu gróður- viniar sem enn er að fímna á s-tölku st'að. Og meðal þeirra er Landafeo'tstúnið. í sumum bæjai-bveifum er bilamergðin orðið mikið vanda mél, sem ráða verður fra.ni úr swo e'Idki sikapist algert örng- þvedti. En það má gera á ann- an hátt en þann, að leglgja sí- fellt mieira og meira land und- ir bílastæði o-g það jafnvel sumá fallegustu blietti.na inn- an bæjairmurkanna. , Því i' ósköxRinum byggja menn ekki heldur bí'iabús. — bilageymsluir _ með stórum •grunnfleti sem síðar mætti h'aekika? — Bygigja t. d. 3—4 hæða hiús, sem siðar maétti öyggja nokkrar hæðir, ofan á, eftir því sem 'þörfin yxi. — Með sérstöku tiiliitá að mið- bænum, er t. d. aiveg tilvalið að byiggja slikt bíiageymsluhús í Grótfinni, en sunnan Vestur- götu, með imnaikstri frá Vestur götu og Garðastræti. Hæðar- muniurinin er þar svo mdkiiHl að fá mætti beinan haiia'lausan innak'stur frá Vestui'götu og Garðastræti. Þaa'na mœtti a. ■m.k. bygigja jáifinlhátt hús otg Mörgu.n'blaðshöHin er, ém þess það yrði til neinna lyta. heidiur hið gagnstæða. Gœti m.a.s. oirð- ið ti! verulegrar bæjarprýði ef vel tæfeist um fiorm oig útiit. — Að sjiálfsögðú myndi siík by'gging feosta mifcið fé, en það getur varia orðið það aðalatriSi sem efeki mætti ráða fram úr. — Það mtymdi líka kosta mikið fé, að breyta Landakotstúni í bílatong, — en eogan veginn verða fulinægjandi tii framlbúð ar. Og þeim kostnaði vœri bet- uir varið til byrjunarfram- kv'æmvfa að byggingu biiahúss. Tii úrbóta á aðkallandi nauð syn, og meðan verið er að und irbúa byggingu bílahúss vdð Gréfina, ætti að vinda bráðan bug að miöurrifi gömlu Upp- sala — á homi Aðalstrætis og Túmgötci. — Það hús á að fjariiægjia hvort eð er, og að þvi er engin eftirsjá. En uiri lleið yrði eitt versta umferðia.r- horn miðbæjarins ekfei lengur til mdkils trafala. Fyrir n okktruim ánum var 'gert nokikunt bílastæði bak við Uppsali en aðalhúsið látáð st'anda, þrátt fyrir samþykiktir og alla aðstöðu til brottflutn- inigs. En það" ætti nú ekki að dragast lemgur að húsið verði fljlarlægt og bfflastæðið sem þarma er sbækkað að nokkrum mum. — Það veeri þö spor í rétt átt. En Landakotstúnið má aldrei gera áð bílastæði! GRÁHÁRL Auglýsið i Tímanum ÞÁTTUR KIRKJUNNAR Skilningstré ills og góðs \F11iestum hefur orðið erfitt að skilja iíkingu hinnar skáld- leigu sköpuinarsög'u um skiln- inigstré góðs og ills. En það var, 'pins og xniangir muma ekki fyrr en A'dam og Eva 'höfðu neytit áivaxtar þess, að þau höfðu náð þeim þnoska að verða manneskjur, eða eims og högigormiurinn er látinn segja „verða eins og Guð og vita skyn 'góðs og ill»s.“ Þetta furðulega tré, sem skáldspekiniguriinn sitaðsetur í miðjum aldd'nigarðinum hafði þau áhi'if að þa.u gáfcu orðið Gu'ði lílk, en jafnf.ramt gæd'd krafti ifcil Ihins ilia allt til 'þess að torfcíma sjálfum sér. Saman ber orðin: ,,Af ávexbi trésins, sem stemdur í miðjum aldin- igarðinum — af honium sagði Guð, megið þið ekiki eita og ekki saierta hann, ella munuð þið deyja.“ Höiggormuii'inn fiuilivissaði samt Evu um, að ekki mundu þau deyja. Og það reyndist í'étó, þega.r til kom. En hins vegar urðu ávextir trésins fagra og ley nd ardómsfull a á- hriíameiri en nokfeurn gat grumað og ákvað örlög og að- stöðu dýnaiteguindarinnar mað- ur á Ihimm furðulegasta hátt um allar altíir ailra kynslóða. Vissulega er skilmngsfcréS likingarmál spetoingsins forna um það, sem við nú toöllum einu nafni vísindi og þar af leiðandi tætoni. En það skip- ar maiininum æðri sess ög um leið meiri hæfctu í tiiverunni en nokikuð amnað. Þar er hið tvíeggjaða sverð til iheilla éða óhieilla blessunar eða böLvunar. allt eftir þvd, hvort hið guð- lega og góðá fasr að ráða eða himu iila er liytBt á valdiastall. Þess vegna verður hlutverk þeirra, sern efla ortou góðleik- ans sífellt þýðinigarmeira, eftir því sem mianmshuigur og hönd i'æðivr yfir meirj fcröf'bum tii lífsþæginda og fraimf'ara eða iil þjáninga og tortíminigar. Ávext ir trésins fagra vdr'ðast nefni- lega jafmhæfir til hivors tvieiggja. Sagt er, að fyrsta sjómviarps- eða myndiainuessa á Norður- löndium hafi Iheitið: The family of man — sem mætti þýða dýrategundin maður eðá fjöl- sfeyildan miaðuránin. Mymd þessi eða myndaraðir, hafa eimndg vcrið nefhdar: Fjaliræða filmunnai', og eru þar sý-ndir á smilldarlegam hátt sigrar og ósigrar mamnkyns, guliið oig grjótið í framsæknd mannsandans á j örðu. Meðal þessa er hattsveppur atómsiprengjunnar tekinn með sem táfcn vorra fcíma. Af mynd- umuim er auðsætt að alla leið frá ísöld itil geimaitíar er mann esfejan aiiitaf hín sama á stór- um stundium. Tæfcnin og hið ytra breytir inni'æti og eðlís- íari mannstoepnumnar i raun og veru etoki neitt., AlLtaf finimst eimhverjum, að vísindin sóu raumwerulega al.lt- af að byggja simn Babeistur.n, sem sýniir smii'Mi og mátt manns andans amnars vegar, ein geti hins vegar hi'unið þegar síat stoyildi og grafið ailfc undir rúsfcum. Menn eru í raummni aliltaf að eta af steilniingstrénu, au@u þeirra uippijlúfeast fyrfcr fleinu og fleiru, em um leið eyifcst hæfctan eða hætturnar og vandinn verður sífelit meiri að lifa. Fi'unumaðurinn þurfti maumast varnir gegn öðru en viöidýrum fnumsifcógarins, nú ei-u alils staðar hætfcur í lofti, láði og legi. Og séu iesnar og afchuigaðar álykitanir vísinda- legi’a þimga og ráðsitefma þá opn.ast enniþá fiLeiri líeiðir út í hættur og öngþveifci en nokk- urn gat nokfcru sinni grunað. Þar segir t.d. M/HUTESIATER, AS TEEÝ 7UWMX! ðETOEEWí. -AÍNE 70 ftA/P TÍOSEEV/S.ÁGes, wemy/MyeTo serne th/s FgUOj you OKAy? / UEAJ?P sunfire/ a yes.BEAP/ ” SOMEOFyOUR. eeUP/NG MFIGHPMS Tfi/EPTO V AMÞUSH us/ serrie. /T? TUATS /JOT , ‘í-lf.. — Haltu skothríðinni áfram, Tontó, þeir hörfa! Við verðum öruggir milli trjánna Ég heyrði skothríð, — er allt : lagi með ykkur? — Já Brad, einhverjir af þessum nágrönnum ykkar sáfu fyrrr okkur. Kann ski verðum við að leysa úr þessum fjöl- skylduerjum, áður en við gefum fundið ræningjana! Leysa úr þeim? Það er ekki hægf! PfcBtSE HðLO tHIS A •------r— MOMENT. - WHEN NOÝ ON A MISS/ON THEOEATH'S-HEAP /S WÖRfJ LtNDER H/SF/NGER- c/lar r OF L COURSE, DIANA. DREKI 7RAOITIONAUY WHEN THE PHANTOM tS ONA MtSSiOtJ- HE WEARS HtS RtNG WTH THE SHHÍL MARK VtS'ltE— flNG ST? Hc JACK Pu 'T. Gefa frá okkur þessa gullnámu? Ef að hann cr með hauskúpuhring .... þá er þaö haun! Athugaðu það, Jack! Þegar Dreki er að störfum þá læfur haiin merki á hringnum sjást . . . . ef hann er ekki að vinna, þá snýr hann merkinu inn á við! — Haltu andartak á veskinu. — Sjálfsagt Díana. „Sé litið fram til þeirra landvinm.iinga í geimnum, sem tuniglfliaug og .gieimflauigar hafa nú þegar náð tötoum á, verður að telja manns'toepnuna og gerð hennai' mjög misheppnaða og Ufcmiankaða og það verðiw að- ailvainid'amálið og hindrunin á frarnif arabrajutim'ni. Líff.i'æðileigar og líkamiegar hindranir virðast algeiiega ó- siigramfegar, þegar um er að ræða viðnám mannsM'kamans gágmivart hraða og afleiðingarn ar af „þymgdarleysi“ utam tak- marka jarðar. Þett þymgdarleysi mun ræna maninskepniuna efcki ein- uti'gis valdi yfir hreyfingum sínum og stefniu heldur gera mannin-n óihæfan tii að skynja „upp“ og „niður“ og valda bá þeirri brjálæðiskennd, sem verður við það að finma sig vera að steypast niður í ómæi- anlegan afgrumm., þófct verið sé á uppLeið. Þamnig stoapast með nýrri þetokingu sífeli-t nýjar og stærri ráðgáfcur. Guð setti jörð sinni engar sýnilegar sikorður en þeim mun fleiri ósýnilegar. Vísindiin spyrja um takmörk geimsiims, eða hvort harnn sé takimarkalaus. Og sú gáfca er vart ráðnimigu oær, þóbt komið sé til mánans, sem aðeims er eitt sandkorn á úthafsströnd sköpunaiverksins. Og enn má þó spyrja við fcuinig'Luppákomuna, hivomt enm sé eteSoi a® aukast hæbtan af ávöxtum ékiLndngstrésim'S og þar er mániir.ii sannai'lega eitt 'af þeim ávwxfcum, sem œannv Framhatd á Dia lá.

x

Tíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.