Vísir - 19.06.1979, Blaðsíða 13

VÍSIR Þriöjudagur 19. júni 1979
(
12
Þriöjudagur 19. júní 1979
13
„Skelfin er hún há fánastöngin. Hvernig skyldum viö nú koma taliunni fyrir uppi f henni?”
Svo segir i fornum fræðum að uppi hafi verið á 5. öld meinlætamaður
á Sýrlandi sem kallaður var Stefán súlubúi. Fór mikið orð af þessum
manni og þótti mörgum hann helgur mjög. Einkum var sú helgi sprott-
in af þvi að hann hafði tekið sér bólfestu uppi á hárri súlu sem vart var
meira en faðmur i þvermál.Dreif fólk viða að til að sjá þennan helga
mann.
Nú virðist svo sem við íslendingar séum búnir að eignast okkar eigin
Stefán súlubúa og þá frekar tvo en einn. Eru það tveir ungir skátar Jón
Kr. Arnarson og Gunnar V. Hafsteinsson sem tóku upp á þvi að gera
sér bústað, að visu ekki á súlu heldur i fánastöng og ekki til að hug-
leiða heilög fræði heldur til að sofa.
Eftir mikiö brauk og braml og
vangaveltur um þaö hvernig
þeir gætu komiö sér fyrir I fána-
stönginni, varö þaö ofan á aö
þeir létu draga sig upp i hengi-
rúmi. Aöur haföi taliu veriö
komiö fyrir uppi i stönginni til
þess aö halda hengirúmunum
ofar öörum mannlegum vistar-
verum.
Sótti á þá þungur svefn
I dagrenningu sunnudagsins
17. júnl rann svo hin stóra stund
Texti: Hall-
dór Reynis-
son
Myndir: Jón
Gústafsson
Þegar þeir komu aftur til
jaröar varö einum jaröarbúa aö
oröi: „Ja, hvílikir fánar.”
,,Erum menn mjög
svefnþurfi”.
Viö náöum tali af öörum
kappanum Jóni Kr. Arnasyni og
spuröum hvers vegna I ösköp-
unum þeir heföu tekiö upp á
þessu.
„Þetta var heit sem viö höfö-
um unniö, aö sofa uppi I fána-
stöng og viö þaö uröum viö aö
standa svo viö gætum talist
HVILIKIR FANAR!
99
Að sofa sem allra
hæst...
Þeir félagar fengu þessa hug-
mynd einu sinni á fyrra ári þeg-
ar þeir sáu sér ekki lengur vært
aö sofa á meöal venjulegs fólks
heldur vildu komast á dálltiö
„hærra plan”. Eftir aö hafa
prófaö sig áfram komust þeir
„Þetta reddast — og þó. Ég verö
aö fara hærra.”
svo aö þeirri niöurstööu aö e.t.v.
væri ekki úr vegi aö leggjast til
svefns uppi i fánastöng. Þar
yröu þeir örugglega ekki
ónáöaöir af venjulegum smá-
borgurum eöa búandkörlum.
Um slöustu helgi létu þeir tvi-
menningar Jón og Gunnar svo
veröa af þvl aö koma sér fyrir
uppi i fánastönginni. Fyrir val-
inu varö stöng eigi all-lltil aö
Olfljötsvatni rétt viö Sog.
.Leggist I hvilu litill sveinn
allt er nú tilbúiö til feröarinnar upp f fánastöngina
„Svo hnýti ég skátahnút,
rembihnút” — og taiiunni hefur
veriö komiö fyrir.
Hér seglr
ai tvelmur
skátum sem
geréu sér
Dað tii
dundurs að
sofa uppí l
fánastöngi
upp þá er þeir fánabúar skyldu
halda upp I stöngina. Var þá bú-
iö aö koma öllu haganlega fyrir
þannig aö þeir gætu notiö nokk-
urrar hvlldar. Voru þeir nú hlfö-
ir upp I 5 metra hæö en hærra
þoröu þeir ekki, þvi stöngin var
tekin aö sveiflast Iskyggilega.
Þeir félagar Jón og Gunnar
tóku nú á slg náöir enda orðnir
örþreyttir eftir aö hafa erfiöað
viö undirbúninginn. Sá svefn
varö þó hvorki langur né náöug-
ur, þvi aö tveimur timum liön-
um gátu þeir ekki sofiö lengur
þótt þeir rembdust eins og rjup-
an viö staurinn. Var þá fariö aö
rigna og vistin hiö efra oröin
býsna aum uröu þeir þvi aö láta
sig siga niöur á sama plan og
annaö fólk.
menn með mönnum. 1 rauninni
var þetta þó eitt allsherjar
„flipp” eins og sagt er á slæmu
máli.”
,,Og hvernig var svo vistin
uppi?”
„Hún var ágæt nema hvað
heldur þrengdi aö okkur þar
sem viö lágum vöölaöir inn I
fiskinet. Svo gustaði um okkur
og af okkur eins og jafnan gerist
með þá sem komast á tindinn.”
„Hvort við heföum sofnaö
þarnauppi?Já svo sannarlega.
Viö erum menn mjög svefnþurfi
og þvi steinsofnuöum viö þarna
uppi.
Þessi reynsla kemur okkur
einnig til góöa þvl nú erum viö
viðbúnir þótt rúmin færu úr
tlsku!”
.
P ; m ■ 1 1 í 1 ylf ■ ©i ' i m 11 m flj
fs lí ™ 51 "• ■ 1 1 ílt 1 1 1
11 1 pi 1