Vísir - 03.01.1980, Side 15

Skætíngs-
tónar morgun-
pðstsmanna
Guðmundur
Guðmundsson skrifar:
Sá er þetta ritar, er ekki
Alþýöuflokksmaöur, og veröur
þaö sennilega ekki, en mér of-
bjóöa alveg skætingstónar og
misheppnaöir „fimmaura-brand-
arar” þeirra morgunpósts-
manna, sem þeir beina aö
Alþýöublaöinu og einstökum
mönnum í áöurnefndum flokki,
nú i seinni tiö.
A ekki æösta boöorö allra fjöl-
miölamanna að vera óhlutdrægni
— eöa hvaö????
Þarna ætti útvarpsstjóri aö
taka i taumana, áöur en lengra er
gengiö i þessum efnum.
ES: Annar þeirra morgunpósts-
manna er annars sagöur hafa
löngum „stólaö á Óla” aö þvi er
varðar lifsframfæri, en hinn
trúað á lærisveina félaga Stalins
sáluga.
„DÝRLING-
URINN ER
EKKI LEIÐ-
INLEGUR”
Jón Ágúst Jónsson,
Keflavik hringdi:
„Éger harðlega ámótiþvisem
lesandi sagöi i blaöinu um daginn,
aö Dýrlingurinn væri hundleiöin-
legur. Og þaö er vitleysa, aö
krökkum finnist hann leiöin-
legur.”
Dauðar myndlr
og litandl
Rannveig Þórðardóttir
skrifar:
Þessi litla grein er of seint á
feröinni til aö hún geti birst fyrir
sjálfan jóladaginn, en jólin eru þó
enn ekki liðin.
Þaö hefur oft heyrst sagt, aö
hvergi geti fólk orðiö eins
einmana og i borgum. Þetta er
mjög sennilegt, þvi aö i sveitum
er svo margt sem fólk hefur fyrir
Tónllstln
truflaöi
hvímina
„Einn hvildarþurfi”
hringdi:
„Ég hef að undanförnu veriö á
hvildarheimili Rauða krossins við
Nóatún til aö jafna mig eftir
sjúkrahúsvist. Hvlldin þar hefur
þó ekki reynst eins góö og ég átti
von á. Astæðan er sú, að hinum
megin viö Nóatúniö er hljóöfæra-
og hljómtækjaverslun, sem út-
varpar tónlist um gjallarhorn
allan daginn út á götuna.
Þessi hljóð berast greinilega
hingaö inn og þaö er litil ánægja
af þeim, sérstaklega þegar sama
lagiö glymur aftur og aftur. SIÖ-
ustu dagana fyrir jól var þetta
ennþá verra en áöur, þvi þá voru
jú verslanir opnar lengur fram
eftir á kvöldin. Mér var þá
ómögulegt aö sofna fyrr en eftir
aö versluninni var lokaö.
Þarna heföi mátt sýna
nágrönnunum meiri tillitssemi,
enda skil ég ekki i aö þaö heföi
minnkað aösókn viöskiptavina,
þótt látið hefði verið nægja, aö
hafa tónlistina innan dyra”.
augum, sem borgarbúar fara á
mis viö, svo sem dýralifiö.
Sveitafólk hefur lika alltaf nóg
aö starfs, en i borgum skortir -
fjölda fólks átakanlega afþrey-
ingu eöa iöju til aö „drepa”
timann fyrir utan venjulegan
vinnutlma.
t eins konar örvæntingaræði er
þá reynt aö bæta einmanaleikann
upp meö ýmsu móti. Oft reynir
þetta fólk aö fylla umhverfi sitt
meö alls konar myndum og fi'gúr-
um, sem þaö telur sér trú um að
séu jafnvel listaverk.
En ekkert dugar, þvi mynd-
irnar og dótiö svara ekki ákalli
hinnar lifrænu vélar, félagsver-
unnar.
Þá er gripiö til Imyndunar-
aflsins, sem þvi miöur hleypur oft
með fólk I gönur.
Þaö eru erfiöir timar hjá þorra
fólks um þessi jól, en samt fyllir
almenningur ennþá ibúðir sinar
af skrani, sem aldrei getur oröiö
„lifandi”.
Islendingar skilja ekki jólin.
Þeir skilja heldur ekki verfitólg-
una, sem stafar auövitað af engu
öðru en rangri ráöstöfun á fjár-
munum árum saman, ásamt
heimskulegu liferni landsmanna
almennt. Ver&næti eru ekki nýtt
sem skyldi.
Ef fólk aöeins hætti aö stara á
dauöar myndir og færi þess i' staö
aö horfa af áhuga á lifandi
myndir, myndi þvi opnast nýr
heimur.
Margir halda dauöahaldi i þá
von, aö allir finni rétta jólagleöi
með þvi aö horfa á kertaljós.
Þetta er fagur siöur, en kerti
getur ekki veitt sumu fólki jóla-
gleöi, þvi gleöin kemur innan frá.
Ef neistinn kemur ekki aö innan
og kveikir ljós I öllu, sem við
horfiim á og umgöngumst á
jólunum, þá verða þetta bara
venjulegir dagar meö ofáti,
skrauti og tildri, sem skilur
ekkert eftir nema vonbrigöi.
Þessi mynd var tekin þegar Morgunpóstsmenn voru teknir á beiniö fyrir ummæli sín um Alþýöublaöiö.
Kennslustaðir:
Kópavogur:
Hamraborg 1
Þinghólsskóli
Hafnarfjörður:
Góðtemplarahúsið
Seltjarnarnes:
Félagsheimilið
Mosfe/lssveit:
Hlégarður
ATH: Þfí/ÐJA Áfí/Ð
í„BEA TDÖNSUNUM" FYR/R DÖMUR
Reykjavík:
Brautarholti 4
Drafnarfelli 4
Félagsheimili
Fylkis (Árbæ)
STUniDSSOnBB
INNRITUN DAGLEGA FRÁ 13-19 í SÍMUM
20345, 38126, 24956, 74444 og 39551