Vísir - 15.03.1980, Síða 8

8
vtsnt
Laugardagur 15. mars 1980

Utgefandi: Reykjaprent h/f
Framkvaemdastjóri: Davið Guómundsson
Ritstjórar: ólafur Ragnarsson
Ellert B. Schram
Ritstjórnarfulltrúar: Bragi Guðmundsson, Elias Snaeland Jónsson.
Fréttastjóri erlendra frétta: Guðmundur G. Pétursson.
Blaðamenn: Axel Ammendrup, Frtða Astvaldsdóttir, Gisli Sigurgeirsson, Hannes
Sigurðsson, Halldór Reynisson, lllugi Jökulsson, Jóntna Michaelsdóttir, Katrin
Pálsdóttir, Páll Magnússon, Sæmundur Guðvinsson.
Iþróttir: Gylfi Kristjánsson og Kjartan L. Pálsson.
Ljósmyndir: Bragi Guðmundsson, Gunnar V. Andrésson, Jens Alexandersson.
Utlit og hönnun: Gunnar Trausti Guðbjörnsson, Magnús Olafsson.
Auglýsinga- og sölustjóri: Páll Stefánsson.
Dreifingarstjóri: Sigurður R. Pétursson.
Auglýsingar og skrifstofur:
Siðumúla 8. Simar 86611 og 82260.
Afgreiðsla: Stakkholti 2-4, slmi 86611.
Ritstjórn: Siðumúla 14, slmi 86611 7 línur.
Askrift er kr. 4.500 á mánuði
innaniands.
Verð i lausasölu
230 kr. eintakið.
Prentun Blaðaprent h/f.
Ósvlfni I bensínmálum
Þrátt fyrir fögur fyrirheit núverandi ráöamanna um breytingu á skattiagningu bensfns
úr prúsentukerfi I krónutölufyrirkomulag, ætla þeir ekki aö leiörétta neitt I þeim efn-
um, heldur hyggjast ráöherrarnir nú enn auka álögurnar.
Nú eftir helgina er búist við að
verðlagsráð muni taka afstöðu til
nýrrar beiðni olíufélaganna um
hækkanir á bensíni og olíu. For-
ráðamenn félaganna hafa sagt
að núgildandi bensínverð sé of
lágt með tilliti til verðhækkana á
innkaupsverði olíuvara frá
Sovétríkjunum að undanförnu,
en nýr olíu- og bensínfarmur er
nú á leiðinni til landsins.
Það er í sjálfu sér eðlilegt að
olfufélogin fari fram á leiðrétt-
ingu þess hluta bensínverðsins,
sem ákveðinn er með tilliti til
innkaupsverðs þessa eldsneytis,
og verður auðvitað ekki hjá því
komist að leiðrétta þann þátt
verðlagningarinnar.
Aftur á móti er svo að skilja á
talsmönnum ríkisst jórnar
Gunnars Thoroddsens á þessum
málum, að tækifærið verði enn
einu sinni notað til þess að
smyrja prósentuhækkunum
ríkissjóðs ofan á innkaupsverðs-
hækkanirnar, þannig að áfram
verði haldið að níðast á bíleig-
endum með skattpíningu.
Samanburður á orðum og
efndum þeirra ráðamanna, sem
spurðir hafa verið um bensín-
skattheimtuna er dæmigerður
fyrir stóran hóp stjórnmála-
manna. Þeir hafa gefið yfirlýs-
ingar í fjölmiðlum um að óhjá-
kvæmilegt verði að gera breyt-
ingar á skattlagningu rikissjóðs á
eldsneyti svo nauðsynlegra tækja
sem bílar eru, og margítrekað að
óeðlilegt og ósanngjarnt sé að
ríkissjóður græði á hverri olíu-
hækkun, sem verði eriendis með
því sjálfvirka hækkunarkerfi,
sem verið hefur við lýði.
Allt síðastliðið ár var þetta mál
til umræðu og ráðherrar gáfu i
því sambandi yfirlýsingar eins
og þær, sem hér voru nefndar.
Svo langt gekk þetta að átta af
níu ráðherrum ríkisstjórnar
Olafs Jóhannessonar voru orðnir
þeirrar skoðunar, að þessu yrði
að breyta, og f jármálaráðherr-
ann Tómas Árnason sættist á að
breytingin yrði miðuð við árslok
1979. Aramótin runnu upp og
ekkert gerðist.
Meirihluti ráðherranna í þeirri
ríkisstjórn, sem nú situr átti sæti í
þessari umræddu ríkisstjórn, og
hvað hafa þeir nú gert. Þeir haf a
lagtfram f járlagaf rumvarp, þar
sem allar fyrirætlanir um leið-
réttingu þessa sanngirnismáls
bifreiðaeigenda eru settar í
ruslakörfuna, og þeir láta sér
ekki nægja að halda sama striki
og verið hefur varðandi álög-
urnar á bensínið, heldur er þar
gert ráð fyrir verulegri hækkun
vegagjaldsins í bensínverðinu
sem stef nt mun að þeirri hækkun
um leið og bensínverðið er
leiðrétt í samræmi við erlendu
verðhækkanirnar.
Ef hækkunin verður nýtt til
fulls er áætlað að hún nemi 26
krónum á hvern bensínlítra.
Þannig hafa stjórnmálamenn-
irnir sem sögðust vilja lagfæra
álagningarkerfið á bensínverð-
inu og binda skatta ríkisins við
ákveðna krónutölu í stað
prósentu ekki einungis svikið lof-
orð sín heldur ætla þeir að seilast
enn dýpra í vasa bif reiðaeigenda
og ná til sín ennþá meiru af
rekstrarfé heimila þeirra en
hingað til hefur verið. Þetta er
ekki til þess fallið að auka traust
landsmanna á stjórnmála-
mönnum. Vinnubrögð af þessu
tagi eru móðgun við almenning í
landinu.
Með svívirðilegri skattlagn-
ingu ríkisjóðs á ferðir lands-
manna til og f rá heimilum sínum
hefur bensínverðið hér á landi
hækkað nokkuð á annað hundrað
prósent á einu ári úr 181 krónu í
janúar í 370 krónur í lok síðasta
árs.
Og nú er um það rætt að hver
bensínlítri fari upp í 425 krónur.
Miðað við sömu þróun yrði hann
farinn að nálgast þúsund krón-
urnar í lok þessa árs.
Geta bifreiðaeigendur látið
bjóða sér slík svik og þvílíka
ósvífni endalaust?
„Hvenær veröa alþingismenn svo manneskjulegir aö þeir skilji aö barn þarf næringu um leiö og þaö er Iheiminn boriö?” spyr Aöalheiöur meöal annars I þessum helgarpistli
sinum.
Eru þau velkomin
Nú á síöustu árum er mikið
rætt um dagvistun barna og
barnaheimili, jafnvel svo aö
sumum finnst nóg um og finnst
þá, sem önnur réttlætismál þoki
I skugga. Samt held ég aö fleir-
um þyki full þörf á umbútum á
þvi sviöi. Hæst mæla gegn
barnaheimilunum menn, meö
4-6-föld verkamannalaun, og
sum máske ekki á skattskýrslu.
Þeir vilja aö múöirin sé heima
og hugsi um börnin sln. Nú
þekki ég mörg hjún úr verka-
mannastétt, sem gjarnan vildu
þaö sama. En máliö er ekki
svona einfalt. Verkamaöur
vinnur ekki einn fyrir heimili.
Ekki þú hann hafi eftir- og
næturvinnu. Þvi veröur konan,
hvort sem hún vill eöa ekki, aö
fara lfka út á vinnumarkaö. Þá
hefst flækingurinn meö barniö,
sem oft kemur illa niöur á allri
fjölskyldunni.
Séu hjún úr verkamannastétt
fær barn þeirra ekki inni á
barnaheimili. Séu hjúnin náms-
menn horfir máliö ööruvlsi viö.
Gæti jafnvel átt sér staö aö
faöirinn væri læknir í fullu
starfi, en múöirin nemandi I sál-
fræöi. Hún á meiri rétt á niöur-
greiddu barnaheimilisplássi en
hjún, sem eru t.d. bæöi I Iöju.
Ég er ekki á múti prestum eöa
kirkju, en stundum finnst mér
þeir vita of lltiö um hagi verka-
fúlks þegar þeir eru aö tyfta
ungar mæöur.
Þeir mættu gjarnan táka
betur til bæna hverskonar mis-
rétti I þjúöfélaginu en þeir al-
mennt gera og fetuöu þá betur I
fútspor meistarans.
Nú, en konum er mismunaö I
fleiru en I því hvort börn þeirra
fái pláss á barnaheimilinu.
Konur IBSRB og B.H.M. fá fæö-
ingarorlof I 3 mánuði og er slst
of mikiö. Verkakona haföi, lengi
vel, ekkert.
Agæt baráttukona, Margrét
Siguröardúttir, komst sem
varamaður á þing fyrir um þaö
bil tveimur áratugum. Hún bar
fram tillögu um 3ja mánaöa
fæöingarorlof verkakvenna. Svo
••
helgarpistffl
fúr hún af þingi og þá sofnaði
þaö mál svefninum langa.
Ariö 1976 túku gildi lög um
fæðingarorlof verkakvenna. En
þaö var ekki greitt úr sameigin-
legum sjúöi landsmanna eins og
hinna, heldur úr sjúöi verka-
fúlks, Atvinnuleysistrygginga-
sjúöi.
Og nú liggur fýrir alþingi
frumvarp um fæöingarorlof, svo
meingallað að ekki verður kom-
ist hjá aö vara viö þvf. Þar er
tekiö fram, aö atvinnurekandi
greiði slnum starfsmönnum
laun f 3 mánuöi, þ.e. fæöingar-
orlof.
Þaö þýöir aö sá atvinnurek-
andi, sem hefur konur f vinnu
greiðir, en sá sem hefur karla
greiöir ekki. Hugsiö um þaö,
unga fúlk hvaö þetta þýöir fyrir
ykkur. Auövitaö koma atvinnu-
rekendur sér hjá þvl aö ráöa
ungar konur f vinnu. Verst á
þetta eftir aö bitna á verkakon-
um, ef af veröur. Því þarf ungt
verkafúlk aö snúast til varnar.
Þið lfka, ungu menn. Órétturinn
bitnar á ykkur lika. Og úr því ég
er aö tala um fæöingar og börn,
langar mig að segja I leiöinni:
Hvenær veröa alþingismenn svo
manneskjulegir að þeir skilji
að barn þarf næringu, um leiö
og þaö er í heiminn boriö?
Enn er þaö svo, aö gangist
meintur faöir ekki við barni, fær
múöir ekki meölagsúrskurð fyrr
en eftir 6 mánuöi i fyrsta lagi.
Oft er hér um barnungar mæöur
aö ræöa, sem hvergi fá fæð-
ingarorlof og aðstæöur þeirra
geta veriö hræöilegar.
Þaö var mikiö sungiö og
kveöið um blessuö börnin á þvl
blessaöa barnaári. Kannske
hefur það síast innl einhverja á
þingi, aö þetta úréttlæti mætti
bæta án mikils kostnaöar.
Vonandi gerist þaö á þessu
ári.
Aöalheiöur Bjarnfreösdúttir.