Morgunblaðið - 02.06.2002, Síða 21

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 2. JÚNÍ 2002 21
Hlí›asmára 15 • Sími 535 2100
48.143kr..
26.960kr.
Afmælis-
tilbo›
Benido
rm
33.240kr.
Flugsæ
ti
Alicant
e
Danmö
rk
Billund
á mann í júní.
Afmælistilboð á Los Gemelos.
Innifalið: Flug, gisting á Los
Gemelos 2,4 í 2 vikur, ferðir til
og frá flugvelli erlendis og
íslensk fararstjórn.
Miðað er við 2 fullorðna og 2
börn 2ja-11 ára.
Allir flugvallarskattar innifaldir.
Ef 2 ferðast saman
69.030 kr. á mann.
.
Sumarhúsa-
eigendur
á Spáni
Ód‡rt í september
á mann miðað við 2 fullorðna og
2 börn 2ja-11 ára.
Innifalið: Flug og öll flugvallar-
gjöld.
Ef 2 ferðast saman
37.630 kr. á mann.
á mann miðað við 2 fullorðna og
2 börn 2ja-11 ára.
Innifalið: Flug og öll flugvallar-
gjöld.
Ef 2 ferðast saman
30.350 kr. á mann.
Ód‡rt í ágúst
Frábært
dæmi
Hva› átt flú marga frípunkta?
Far›u á www.frikort.is, kanna›u punktastö›una
og flú ert komin(n) hálfa lei›.
Pala
di
m
Dom
Pa
nc
h
o
Tvöfalt ver›gildi
Tilbo›i› gildir í eftirtaldar fer›ir til Portúgals me› Úrvali Úts‡n á Paladim og Plúsfer›um á Dom Pancho:
Sími 535 2100 Sími 585 4000
33.00030.000 frípunktar= kr.
tilbo› til
Portúgals.
Nota›u punktana á›ur en
fleir ver›a a› engu.
2. júlí, 23. júlí, 6. ágúst,
20. ágúst, 3. september og 17. september.
Takmarka› sætaframbo›.
það minnsta strax við að viðhorf hans
til vinnunnar hafi líklega verið dæmi-
gert fyrir Íslending.
„Ég hef tamið mér ákveðna leið til
að nálgast vinnuna. Ég var sendur í
sveit á hverju sumri og tók þátt í öllu
sem þurfti að gera þar, hvort sem það
var að byggja nýtt fjárhús, mjólka
beljur, eða taka þátt í sláturgerð. Ég
hef aldrei verið latur,“ segir Helgi
hlæjandi, en heldur svo áfram alvar-
legur í bragði: „Kannski hefur það
skapað mig sem listamann. Það sem
skipti þó mestu máli var að ég vissi og
trúði að ég myndi ná langt.“
Hann segir þessa tilfinningu hafa
tekið á sig mynd innra með honum
mjög snemma, „og það þrátt fyrir að
ég hefði ekki ákveðið að verða dansari
fyrr en ég var orðinn sextán ára.
Enda var það ekki fyrr en fyrsta árið í
Kaupmannahöfn að ég hitti í fyrsta
sinn aðra drengi á mínum aldri í
kennslustundum. Bidsted var mjög
harður kennari. Hann hrósaði mér
stundum en lagði samt alltaf meiri
áherslu á það sem þyrfti að lagfæra
og gera betur. Svo það var ekki fyrr
en ég kom til Kaupmannahafnar að
ég sá að ég var bara nokkuð góður og
stóð hinum að mörgu leyti framar.
Seinna sumarið mitt þar, þegar ég var
sextán ára, tók ég því endanlega
ákvörðun um þarna lægi framtíð mín,
og um leið var ég alveg sannfærður
um að mér myndi takast ætlunarverk
mitt.“
Nú varst þú að koma af ráðstefnu
listdansstjóra víðs vegar að í Toronto
– er það mikil uppsveifla í ballettlist
að slík ráðstefna skili árangri?
„Já,“ segir Helgi, og er nú kominn í
stellingar stjórnandans sem ber hit-
ann og þungann af því að laða fjár-
festa eða stuðningsaðila að San
Francisco-flokknum. „Við ræddum
töluvert um þau sameiginlegu vanda-
mál sem mæta okkur öllum þótt þau
birtist í mismunandi myndum. Í
Bandaríkjunum þurfum við að takast
af einurð á við fjármögnun dansflokk-
anna, því án stuðnings einkaaðila eða
atvinnulífsins gætum við ekki starfað
þar sem við njótum engra ríkis-
styrkja. Ef við miðum okkur t.d. við
ballettflokkinn í Stuttgart þá er ólíku
saman að jafna því sá flokkur fær allt
sitt fjármagn frá ríkinu og þarf ekki
að hafa neinar áhyggjur af því hvort
dansað er fyrir 10 áhorfendur eða
fullt hús.“
Drifkraftur dansins
af tilfinningalegum toga
Verður hin listræna sköpun öðru-
vísi fyrir vikið, t.d. af því að þau geti
leyft sér að gera meiri tilraunir?
„Þau geta að mörgu leyti leyft sér
meira – við þurfum að gæta okkar
betur. En það sem vekur athygli er að
sú tegund dansverka sem kemur frá
Þýskalandi, er allt öðruvísi heldur en
það sem sprettur úr okkar jarðvegi.
Hér í Bandaríkjunum leggjum við
mun meiri áherslu á hreyfinguna
sjálfa, þ.e.a.s. kóreografíuna, en í
Þýskalandi þykir brýnt að vera ögr-
andi. Sú ögrun getur í raun falist í
hverju sem er, en því brjálaðri sem
hún virðist þeim mun vinsælli er hún.
Það er ekki mitt að dæma um hvort
þetta er betra en það sem við erum að
gera hér, en vissulega er verið að
reyna að þenja út tjáningarmöguleik-
ana. Það finnst mér við þó einnig vera
að gera hér, með öðrum hætti. Það er
eins og þjóðfélagsumræðan þurfi að
vera hluti af dansinum í Evrópu, og
þá sérstaklega í Þýskalandi. Hér í
Bandaríkjunum finnst okkur við fá
nóg af þeirri umræðu í gegnum sjón-
varpið. Ég hef enga þörf fyrir að
draga fólk inn í áhorfendasalinn og
sýna því öll þau félagslegu vandamál
sem við glímum við. Ég hef meiri
áhuga á listrænu gildi dansins sjálfs.
Helgi bendir á að Evrópubúar eigi
þessa ótrúlega löngu sögu og hefð á
sviði lista, sem birtist m.a. í bygging-
SJÁ SÍÐU 22