Morgunblaðið - 02.06.2002, Page 38

MINNINGAR
38 SUNNUDAGUR 2. JÚNÍ 2002 MORGUNBLAÐIÐ
Krossar á leiði
Ryðfrítt stál - varanlegt efni
Krossarnir eru framleiddir
úr hvíthúðuðu, ryðfríu stáli.
Minnisvarði sem endist
um ókomna tíð.
Sólkross (táknar eilíft líf).
Hæð 100 sm frá jörðu.
Hefðbundinn kross
m/munstruðum endum. Hæð
100 sm frá jörðu.
Hringið í síma 431 1075 og
fáið litabækling.
Dalbraut 2, 300 Akranesi.
Sími 431 1075, fax 431 1076
BLIKKVERKSF.
✝ Rannveig Ingi-björg Worms-
dóttir fæddist í
Syðri-Tungu í Stað-
arsveit á Snæfells-
nesi 6. október 1913.
Hún lést á Hrafnistu
í Hafnarfirði 23. maí
síðastliðinn. Foreldr-
ar hennar voru
Worm Frímann Lár-
usson bóndi, f. á Sig-
ríðarstöðum í Fljót-
um í Skagafirði 27.
des. 1884, d. 21. des.
1924, og Elínborg
Sigurðardóttir hús-
freyja, f. á Stakkhamri í Mikla-
holtshreppi 6. júlí 1889, d. 20. maí
1988. Systkini Rannveigar eru
Guðrún Sigríður, f. 28. mars 1915,
Lárus Beck, f. 1. maí 1920, Þur-
íður, f. 4. okt. 1925, og Trausti, f.
8. ágúst 1930.
Fyrri maður Rannveigar var
Hjörtur Andrésson, sjómaður í
Hafnarfirði, f. á Hellu í Breiðuvík-
urhreppi á Snæfellsnesi 11. júní
1908, hann drukknaði á línuveið-
aranum Erninum árið 1936. For-
eldrar hans voru Andrés Andr-
ésson bóndi, f. 24. jan. 1862, d. 19.
mars 1950, og Guðrún Helgadótt-
ir, f. 21. sept. 1869, d. 16. apríl
1926. Börn þeirra Rannveigar og
Hjartar voru Sigurður Worm, f.
15. ágúst 1933, d. 23. júlí 1947, og
Helga Guðríður Sigmundsdóttir, f.
17. nóv. 1875, d. 12. júlí 1927.
Börn þeirra Rannveigar og Hall-
dórs eru: 1) Hjörtur Hafsteinn,
byggingameistari í Reykjavík, f.
20. júlí 1940, maki Alda Sigurjóns-
dóttir, f. 29. apríl 1944, d. 4. apríl
2002. Dóttir þeirra og stjúpsynir
Hjartar eru: María Worms Hjart-
ar, starfsmaður í Perlunni, f. 11.
apríl 1982; Sveinn Sigurður Gunn-
arsson tölvufræðingur, f. 11. ágúst
1962, maki Hrafnhildur Lilja
Steinarsdóttir, f. 24. feb. 1964.
Þau skildu. Dóttir þeirra er Alda
Björg, f. 22. maí 1983; og Haukur
Haraldsson, smiður og bátsmaður,
f. 27. feb. 1966, maki Ragnheiður
Gísladóttir húsmóðir, f. 7. júní
1968. Börn þeirra eru Unnur Dís,
f. 8. júlí 1991, og Hjörtur Haf-
steinn, f. 1. janúar 1993. 2) Björk
Unnur húsfreyja í Hafnarfirði, f.
7. júlí 1941, d. 12. feb. 1965, maki
Kjartan Andrésson, f. 2. apríl
1934. 3) Elínborg Worms, sjúkra-
liði í Hafnarfirði, f. 5. ágúst 1956,
maki Guðmundur Ásgeir Eiríks-
son kerfisstjóri, f. 6. ágúst 1957.
Synir þeirra eru Halldór, f. 7. apr-
íl 1978, og Ásgeir Þór, f. 3. des.
1979.
Rannveig hóf búskap sinn í
Hafnarfirði en fluttist síðar til
Reykjavíkur, hún starfaði aðal-
lega sem verka- og saumakona.
Hún dvaldi síðustu æviárin á
Hrafnistu í Hafnarfirði.
Útför Rannveigar verður gerð
frá Víðistaðakirkju á morgun,
mánudaginn 3. júní, og hefst at-
höfnin klukkan 15. Jarðsett verð-
ur í kirkjugarðinum í Hafnarfirði.
Bergur Snæfells, húsa-
smíðameistari í Hafn-
arfirði, f. 4. okt. 1935,
d. 21. jan. 1996, maki
Aðalbjörg Garðars-
dóttir, f. 9. júlí 1943,
þau skildu. Dætur
þeirra eru: 1) Hrafn-
hildur, matráðskona í
Kópavogi, f. 9. okt.
1961, maki Þröstur
Júlíusson bifreiðasmið-
ur, f. 9. mars 1960.
Börn þeirra: Bergur, f.
11. mars 1981, Katrín,
f. 13. sept. 1983, og
Ágúst, f. 10. júlí 1990.
2) Sveinbjörg, hárskeri og
bankastarfsmaður, f. 17. júní 1963,
maki Egill Strange húsasmiður, f.
6. mars 1959. Börn þeirra: Sæunn
Hrund Strange, f. 27. okt. 1985, og
Atli Þór Strange, f. 28. apríl 1989.
3) Halldóra, húsmóðir í Borgar-
nesi, f. 24. ágúst 1969, maki Haf-
steinn Sævarsson framreiðslumað-
ur, f. 13. janúar 1972. Börn þeirra:
Ester Ósk, f. 20. ágúst 1992, Sævar
Örn, f. 2. sept. 1994, og Helgi Þór,
f. 14. júní 1998.
Seinni maður Rannveigar var
Halldór Jóhannesson leigubifreiða-
stjóri, f. í Teigi í Hvammshreppi í
Dalasýslu 5. des 1912, d. í Reykja-
vík 10. nóv. 1977. Foreldrar Hall-
dórs voru Jóhannes Guðmundsson,
f. 3. júní 1874, d. 1. des. 1940 og
Elsku tengdamamma, nú er jarð-
vist þinni lokið og nú ertu komin til
austursins eilífa, í faðm fjölskyldu
þinnar sem bíður þín þar á æðra til-
verustigi. Þó að við séum búin að
þekkjast lengi er það stuttur tími á
þinni löngu ævi en ríflega helmingur
af minni og er ég þakklátur fyrir
þessi kynni.
Ég vil skrifa nokkur orð til konu
sem tók mér eins og syni, með öllum
þeim göllum og kostum sem slíkir
gripir hafa að geyma.
Þegar ég kom í fjölskylduna um
1976 tóku Rannveig og Halldór mér
opnum örmum, ég sá þó að ég þurfti
að ávinna mér traust og að það væri
ekki sjálfgefið að ég fengi að eiga
hlutdeild í lífi dótturinnar sem var
þeim hjónum svo kær. Þetta gekk nú
alveg ágætlega en ég fékk samt að
vita hjá henni tengdamömmu að það
þýddi nú ekkert að vera með neitt
vesen, annað hvort var það alvaran
eða ekkert.
Rannveig var sterk kona og stað-
föst og fékk að reyna margt á lífsleið-
inni. Hún missti fyrri mann sinn ung
og síðar tvö börn, og svo seinni mann
sinn fyrir ríflega tuttugu árum, en
ávallt stóð hún keik og lét ekki bugast
þó sorgin væri mikil.
Þetta finnst mér lýsa tengdamóður
minni best, hún stóð föst á sínu og
gerði það sem gera þurfti til þess að
allt gæti farið á sem bestan veg fyrir
fjölskylduna og hennar nánustu.
Öll okkar viðkynni urðu alveg með
eindæmum góð, hún lét mig þó alveg
heyra ef hún var ekki ánægð með
tengdasoninn og leiðbeindi mér sem
syni sínum og var það vel. Við vorum
svo sem ekki alltaf sammála og þrös-
uðum stundum, en það var alltaf á
léttu nótunum.
Ég læt þessi fátæklegu orð til þín
nægja og kveð hana með söknuði og
þakklæti, og geymi allar góðar minn-
ingar um hana í hjarta mínu. Hvíl í
Guðs friði.
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma
öll börnin þín, svo blundi rótt.
(Matthías Jochumsson.)
Guðmundur.
Það er erfitt að hugsa til þess að
hún amma skuli vera farin á vit hins
óþekkta, að hvíldin skuli vera komin.
Aldrei á ævinni höfum við kynnst
annari eins kjarnakonu eins og henni
ömmu okkar, hún var bæði ósérhlífin,
dugleg og með eindæmum sterk og
hraust. Ansi oft var búið að hringja í
hennar nánustu á síðustu árum, þar
sem talið var að nú væri kveðjustund-
in runnin upp, en krankleikana hristi
hún af sér og var komin á ról áður en
nokkur vissi af. Alltaf var hún tilbúin
að rétta öðrum aðstoð eða hjálpar-
hönd en ekki vildi hún að fólk væri
með neina fyrirhöfn í kringum sig.
Vegna þessa var ennþá yndislegra að
sjá hvað hún var glöð og hvað hún
ljómaði þegar haldið var upp á stór-
afmælin hennar á síðustu árum.
Orðheppin var hún amma okkar
með eindæmum og eru tilsvör hennar
og athugasemdir efni í heila bók.
Ekki var það svo að hún væri eitthvað
að reyna að reita af sér brandara
heldur var hún oft bara að koma með
athugasemdir sem hittu svo vel í
mark að samferðafólk hennar vitnar
oft í þessi tilsvör.
Lífið fór ekki alltaf silkihönskum
um hana ömmu okkar en þrátt fyrir
að hafa misst tvo eiginmenn og þrjú
börn af fimm gat hún séð björtu hlið-
arnar á lífinu og tilverunni en auðvit-
að setti það mark sitt á hana og per-
sónuleika hennar.
Söngur og ljóðlist hvers konar gaf
henni mikið og ósjaldan heyrði maður
í henni þar sem hún var að flytja vís-
ur, stökur, ljóð, rímur og kvæði af
ýmsu tagi. Þrátt fyrir að minnið væri
farið að gefa sig síðustu árin þá gat
hún þulið upp hvert erindið á fætur
öðru, því þetta mundi hún allt saman.
Ekki má það gleymast hversu mikill
hagyrðingur hún var, því hún var sér-
staklega hagmælt og liggja eftir hana
ótal margar vísur og stökur.
Amma bjó á Hrafnistu síðustu árin
og viljum við með fátæklegum orðum
þakka því yndislega starfsfólki sem
hugsaði svo vel um ömmu okkar þessi
ár. Það er okkar mat að vellíðan
hennar hafi að miklu leyti verið fólgin
í því hversu vel var um hana hugsað.
Elsku amma, þrátt fyrir að kveðju-
stundin sé alltaf erfið þá getum við
ekki annað en glaðst í hjarta okkar
yfir því að þú skulir loksins hafa feng-
ið hvíldina. Minningarnar eigum við
um yndislega ömmu sem gaf okkur
svo mikið af sér, gaf sér tíma til að
tala við okkur, syngja með okkur og
fræða okkur um allt milli himins og
jarðar.
Núna getur þú sungið eins og eng-
ill allar vísurnar og stökurnar sem þú
söngst svo oft fyrir okkur.
Með bænunum sem þú söngst fyrir
okkur þegar við fengum að sofa hjá
þér kveðjum við þig, elsku amma
okkar.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Þýð. Sveinbjörn Egilsson.)
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Hrafnhildur, Sveinbjörg
og Halldóra Bergsdætur.
RANNVEIG
WORMSDÓTTIR
 





  
 
   
 
  !" #
 $   
 
 

    
 
   

!      "        # $ 
%&''
%& '() ##*
' ##*  +& 
  #)
*   # ,


 














  


 
 
   
  
   
    
 
 
 
  !""#
$ %

 
 
  
      
&
  

 (   '

 % )
*   

+
(
,   


 

$-    . &


 

  
.   
/    
  !"# $
!   
! %   

&'
 '




   

   
  

  



   
     

!"#
        



   
 
  
    
!      " 
 
 #  $ %
 
&  
 
 

$
%
& '(!( )*
(( 
( +*

* &'(!( %
 % &,  (++*

- % '(+*

!
(( &
!+*
!(
"
( "
(!%"
( "
( "
(&



  

  

  



 

  


  
  
    

  
  
 

   !!"
  

  !" # !
"$% &!"
'(  
)#

' 

 '(   * " + '' 
!" '


 '(  
,  -

 '(   !% &" 


.

.%  .

.

.% /


    



  
 
     
 
 
  
 
  
 
 
 




 

   
     !"#$%"&

      !
"
#
$
 % &
   '   # ()  
*# +&,- ()  
.((# + #**()  
'# *#' *'# *#'# *#' *
/'# *#'# *#'# *#' *&