Morgunblaðið - 23.06.2002, Blaðsíða 41

Morgunblaðið - 23.06.2002, Blaðsíða 41
MINNINGAR MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 23. JÚNÍ 2002 41 ÚTFARARSTOFA HAFNARFJARÐAR Stapahrauni 5, Hafnarfirði, sími 565 5892 www.utfararstofa.is ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS Sjáum um alla þætti sem hafa ber í huga er andlát verður, í samráði við aðstandendur Sími 581 3300 Allan sólarhringinn — www.utforin.is Suðurhlíð 35, Fossvogi Sverrir Olsen útfararstjóri Sverrir Einarsson útfararstjóri Kistur Krossar Duftker Gestabók Legsteinar Sálmaskrá Blóm Fáni Erfidrykkja Tilk. í fjölmiðla Prestur Kirkja Kistulagning Tónlistarfólk Val á sálmum Legstaður Flutn. á kistu milli landa Landsbyggðarþjónusta. Áratuga reynsla. Bryndís Valbjarnardóttir útfararstjóri ✝ Davíð Hálfdán-arson fæddist í Stykkishólmi 15. nóvember 1918. Hann lést 13. júní síðastliðinn. For- eldrar hans voru hjónin Málmfríður Valentínusardóttir og Hálfdán Eiríks- son. Davíð var yngstur sjö bræðra. Hann fór ungur að heiman og réðst fljótlega til lögregl- unnar í Reykjavík þar sem hann starfaði síðan. Fyrri kona Davíðs var Aldís Eyj- ólfsdóttir. Þau skildu. Dóttir þeirra er Sigrún, f. 9. júlí 1950. Síðari kona var Rannveig Jónsdóttir, f. 19. ágúst 1932, d. 8. nóv. 1969. Börn þeirra eru Þóra, f. 16. september 1958, og Karl, f. 26. sept- ember 1961. Útför Davíðs verður gerð frá Bú- staðakirkju á morg- un, mánudaginn 24. júní, og hefst athöfnin klukkan 13.30. „Nú fækkar þeim óðum sem fremstir stóðu,“ því fallinn er í val- inn Davíð Hálfdánarson. Hann lést á Landspítalanum 13. júní í fangi barna sinna, Þóru og Karls. Davíð var yngstur sjö bræðra sem ólust upp saman í Stykkishólmi, en 12 ára gamall fór hann alfarinn úr föður- húsum og þurfti upp frá því að sjá um sig sjálfur. Fyrst fór hann að Stóru-Tungu á Fellsströnd og síðan að Núpstúni í Hreppum. Þaðan fór hann á Íþróttaskóla Sigurðar Greipssonar í Haukadal og lagði sérstaklega stund á glímu og vann til margra verðlauna í þeirri íþrótt. Davíð hafði svo mikla og sterka persónutöfra að eftir var tekið hvar sem hann fór. Hann lét ekki fara mikið fyrir sér en var fastur fyrir þegar það átti við. Ungur réðst hann til lögreglunnar í Reykjavík og starfaði þar í rúm 40 ár. Af því sést að ekki var hann að hlaupa á milli starfa, enda var hann alla tíð góður lögreglumaður. Hann þurfti ekki að beita afli eða glímukunnáttu til að sinna starfi sínu því að persónu- töfrar hans og meðfædd rósemi voru allt sem með þurfti. Davíð var tvígiftur. Með fyrri konu sinni, Aldísi Eyjólfsdóttur, átti hann eina dóttur, Sigrúnu. Aldís og Davíð skildu eftir skamma sambúð. 31. ágúst 1958 giftist Davíð aftur. Síðari kona hans var Rannveig Jónsdóttir, glæsileg kona sem hann missti eftir ellefu ára hjónaband frá börnum þeirra ungum, Þóru ellefu ára og Karli átta ára. Upp frá því sá Davíð einn um uppeldi þeirra og kom þeim vel til manns. Hann var ekki mikið fyrir að bera sín mál á torg, en talaði oft um hvernig Helgu Mogensen liði og hvað þau hefðu haft fyrir stafni, en hana mat hann mjög mikils öll þau ár sem þau áttu samleið sem nánir vinir eftir að hann var orðinn ekkju- maður. Davíð kom mjög oft heim til okkar Þóru og samverustundir urðu marg- ar. Við horfðum saman á íþróttir og annað sjónvarpsefni og gripum stundum í spil, spiluðum Kana. Hann var nákvæmur í hvívetna og vildi hafa hlutina í röð og reglu og þó nokkuð væri um liðið frá því að hann lét af störfum bar hann alltaf lög- reglumerki upp á vasann. Mér þótti gaman að horfa á lögreglumyndir með honum í sjónvarpi, sérstaklega þegar lögreglunni tókst vel upp. Þá kom fallegt bros og hann kinkaði kolli. Þetta sýnir þá virðingu sem hann bar fyrir starfinu. Kæri vinur, nú kveð ég þig með söknuði. Þú varst mér mikill vinur og þegar ég var slæmur af Park- insonsveikinni hafðir þú alltaf mikl- ar áhyggjur af mér, vildir allt fyrir mig gera, þó þú gengir sjálfur ekki heill til skógar. Nú ert þú genginn til grænni haga en hélst reisn þinni til hinstu stundar. Mig langar að kveðja þig og þakka fyrir samfylgd- ina með tveimur erindum úr ljóði eftir Davíð Stefánsson, skáldið sem þú mast öðrum skáldum fremur: Nú fækkar þeim óðum, sem fremstir stóðu, sem festu rætur í íslenskri jörð, veggi og vörður hlóðu og vegi ruddu um hraun og skörð, börðust til þrautar með hnefa og hnúum og höfðu sér ungir það takmark sett: að bjargast af sínum búum og breyta í öllu rétt. Það lýsti þeim sama leiðarstjarnan, en lítið er um þeirra ferðir spurt. allir kusu þeir kjarnann, en köstuðu hýðinu burt. Þeir fræddu hver annan á förnum vegi um forna reynslu og liðna stund og döfnuðu á hverjum degi af drengskap og hetjulund. (Davíð Stefánsson.) Með vinarkveðju Þórarinn Guðlaugsson. Mér kom mjög á óvart snögglegt andlát míns góða vinar, Davíðs Hálfdánarsonar. Hann hafði að vísu fyrir skömmu lent í að slasa sig á mjöðm og þurfti í nokkurn tíma að dvelja á sjúkrahúsi vegna skurðað- gerðar. Hann var þó smám saman að ná sér eftir þetta og kominn aftur til síns fallega heimilis í Gullsmára. En hinsta stund hans var upprunn- in. Hjartað hætti að slá og hann leið frá þessu jarðlífi í sátt og friði. Eftir geymum við ljúfar og góðar minn- ingar um Davíð. Ég kynntist Davíð fyrir fjölmörg- um árum þegar myndaðist djúp og einlæg vinátta milli hans og Helgu S. Mogensen. Hún var ekkja og hann hafði verið fráskilinn alllengi. Kona mín, Helga Sigfúsdóttir, Erna Jónsdóttir og Helga Mogensen voru allar fæddar seint á árinu 1923 á Ak- ureyri. Þær urðu allar strax sem börn nánar vinkonur og sú vinátta hefur enst yndislega allt fram á þennan dag. Og þar kom Davíð inn í það samband sem góður gleðigjafi. Þegar Davíð kom inn í líf Helgu Mogensen þá kom hann til hennar sem sólargeisli og síðan sem traust- ur lífsförunautur. Davíð unni Helgu og reyndist henni alla tíð ákaflega vel, tillitssamur og ástúðlegur. Vin- átta þeirra var djúp og einlæg og þau nutu lífsins saman með virðingu og hugulsemi hvort til annars. Öll- um þótti vænt um Davíð. Ég get ekki að því gert, en oft þegar ég var með Davíð hér áður fyrr þá skaut upp í huga minn mynd af persónu Gunnars á Hlíðarenda eins og greint er frá í Njálu, það er að segja eðliskostir beggja. Davíð var ljós- hærður, hár og þrekinn, sterkur, fríður sýnum, háttvís og frómur í máli og drengur góður. Þetta er hverju orði sannara, en þar að auki var hann oft mjög skemmtilegur, glaður á góðri stund og söngelskur. Hann hafði fallega tenórrödd og hafði gaman af að taka lagið í góðra vina hópi. Ljúfar minningar hrann- ast upp – allar ánægjulegu heim- sóknirnar hvert til annars, fé- lagsskemmtanir og ferðalög út um land, ekki síst norður í Eyjafjörð. Og eftirtektarvert var hve Davíð var fróður um landið okkar og minn- ugur á sögustaði og atburði úr Ís- landssögunni. Á yngri árum var Davíð hraustur og íþróttagarpur og hlaut verðlaun fyrir afrek sín. Hann kom fyrr á ár- um víða við í störfum sínum til sjós og lands, en lífsstarf hans var þó hjá Rannsóknarlögreglu ríkisins. Þar starfaði hann lengi, vinsæll og virt- ur af samstarfs- og yfirmönnum sín- um fyrir heiðarleika, dugnað og drengilega framkomu. Þegar ég heimsótti hann á spít- alann skömmu áður en hann dó var hann brosmildur og ljúfur eins og ævinlega og leit björtum augum fram á við, en nú veit ég að hann býr í dýrðarbirtu almættisins. Og þá kemur mér að lokum í hug það sem Jónas kvað. Flýt þér, vinur, í fegra heim. Krjúptu að fótum friðarboðans og fljúgðu á vængjum morgunroðans meira að starfa guðs um geim. Elsku Helga, ég bið guð að blessa þig og sefa söknuð þinn. Og ég votta þér og afkomendum Davíðs innilega samúð mína. Már Jóhannsson. Elsku Davíð. Mig langar að minn- ast þín með nokkrum orðum. Ég var um 10 ára þegar mamma fór að læra á bíl hjá þér og upp frá því hófust ykkar kynni. Ekki gekk nú alltaf vel hjá okkur systrum með þennan nýja mann en það breyttist fljótt þegar við kynnt- umst þér betur. Alltaf varstu svo góður og þolinmóður við okkur, sama hvað gekk á. Ég minnist allra ferðana okkar í Kaldbaksvík og fleiri staða, ef stoppað var í sjoppu keyptir þú alltaf litla kók í gleri, það var best. Samband ykkar mömmu var mjög sérstakt, þið voruð bestu vinir, fé- lagar og svo miklu meira. Söknuður hennar er mikill. Stelpunum mínum tókst þú eins og þínum eigin, alltaf svo blíður og góður við þær. Nú er afi Davíð dáinn. Ég kveð þig með söknuði. Guðrún. DAVÍÐ HÁLFDÁNARSON                                                     !     " # $%%&  #    $%!   ' ( %%&      !    $" )*%' %%&   + !"   !      ' %!   ' (                          !"  "##$   "# %  "#& '$ (# )#$  !*+  "##$  !,$ !$& -  ) .  "#& !/ #$  ! 0!#  "##$  ! 0 &  0&!   0                                  !"                !       # $    %#& '(& )* + #& '', -&) $   '(& # . -"#& '(& , / "                                          !"#$            !    "# $%    &     ' (! ) )&  * *%  * * *%                                   !"#$  %& '$ (  )* *%+)* ,"+- )* .-" (%                       
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.