Morgunblaðið - 23.06.2002, Page 57

FÓLK Í FRÉTTUM
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 23. JÚNÍ 2002 57
ÓKRÝNDUR kon-
ungur söngleikjanna,
Andrew Lloyd Webb-
er, var á dögunum við-
staddur frumsýningu
nýjasta verks síns,
Bombay Dreams, í
Victoria Apollo leik-
húsinu í London.
Söngleikurinn segir
frá ást og örlögum ind-
verskra kvikmynda-
stjarna í draumasmiðj-
unni Bollywood á Indlandi.
Webber sat þó ekki einn við
stjórnvölinn í uppfærslunni því
tónlistarstjórinn AR Rahman og
gamanleikkonan Meera Syal lögðu
hendur á plóg. Rahman á að baki
tónlistarstjórn í yfir 50 söng-
leikjum í Bollywood sjálfri.
Fjöldi þekktra einstaklinga var
viðstaddur frumsýninguna, þeirra
á meðal leikkonan Denise Van Out-
en og leikarinn sir
Michael Caine.
Bombay Dreams var
klappað lof í lófa að
sýningu lokinni og
kepptust viðstaddir við
að lofa hana í hástert.
Reyndar hefur miða-
salan verið heldur
dræm og er til dæmis
enn talsvert eftir af
miðum á sýningarnar í
vikunni en Webber er
þó hvergi banginn: „Þetta er bara
eins og þegar við frumsýndum
Cats,“ sagði hann. „Það gekk ekki
vel í fyrstu því enginn vissi á
hverju var von.“
Cats er langlífasti söngleikur
sem settur hefur verið upp, bæði á
West End í London og á Broadway
í Bandaríkjunum svo Webber og fé-
lagar þurfa trúlega ekkert að ótt-
ast þótt sýningin fari hægt af stað.
Webber frumsýnir nýjan söngleik
Indverskur draumur
Andrew Lloyd
Webber ásamt
Preeya Kalidas.
Reuters
ÍSLENSKA sakamálaskáldsagan
hefur verið í mikilli uppsveiflu síðustu
árin. Arnaldur Indriðason, Árni Þór-
arinsson og Hrafn Jökulsson, svo ein-
hverjir séu nefndir, hafa gefið út
prýðilega krimma á undanförnum ár-
um sem glætt hafa áhuga lesenda á
þessu skáldsöguformi. Spekúlantar
hafa sagt að íslenskir höfundar af
þessum meiði bindi trúss sitt við nor-
ræna sakamálasöguhefð og tek ég orð
þeirra gild í þeim efnum. Það er nú
samt þannig að þegar hugsað er til
glæpasagna þá kemur nafn Banda-
ríkjanna, nánar til tekið stórborgar-
stræti Bandaríkjanna, fyrst upp í
hugann. Bandaríkin eru fyrirheitna
land glæpasögunnar enda virðist allt
geta gerst þar og því endalausir
möguleikar til leikfléttna í slíkum
sögum. Það sem skiptir þó kannski
meira máli í þeim efnum er orðfærið
sem notað er. Hvort sem um er að
ræða mafíudrama, eiturlyfjaæfintýri
eða einkaspæjaraspennu virðist am-
erískan eiga einstaklega vel við.
Myndasöguheimurinn hefur nú
hlotið nýjar hetjur á þessu sviði.
Tvíeykið Azzarello og Risso hefur náð
að hala glæpasöguna upp á verð-
skuldaðan sess. Undanfarin þrjú ár
hafa þeir rakað til sín verðlaunum og
almennu lofi fyrir 100 Bullets seríuna
sem verður bara betri með hverju
blaðinu sem gefið er út. Áður en þeir
tóku til við 100 Bullets gerðu þeir eina
sögu saman sem kallaðist Jonny
Double og er fyrst núna búið að gefa
út í bók.
Söguhetjan, einka-
spæjarinn Jonny, er
eins og viðfangsefninu
sæmir andhetja af
bestu gerð. Hann er
misheppnaður fyrr-
verandi lögreglumað-
ur, andfélagslegur
drykkjurútur og í al-
mennu óstuði gagn-
vart öllu og öllum.
Þar sem hann situr
einu sinni sem oftar
á hverfisbarnum
sínum og sníkir
brennivín verður á
vegi hans þessi
líka svaka skutla
(nema hvað?) og upphefst þá sögu-
þráður með öllu tilheyrandi; morðum,
glás af peningum, kynlífi, skotbardög-
um og svikum. Allt á sínum stað og
engu ofaukið og að sjálfsögðu er
Jonny hið besta skinn þegar á reynir.
Azzarello hefur augljóslega sökkt sér
í allra handa reyfara og bíó áður en
hann hóf myndasöguskriftir. Ég vona
alla vega að næmi hans fyrir glæp-
samlegu orðfærinu byggist ekki á eig-
in reynsluheimi því þá væri hann
stórhættulegur maður og best að
koma honum umsvifalaust í vitna-
vernd. Kaldranaleg fimmauratilsvör-
in eru eins og klippt út úr „bara það
besta“ og sögufléttan verður flóknari
eftir því sem á líður. Teikningar Risso
eru einnig framúrskarandi. Svip-
brigði persónanna eru margslungin
og frábærlega útfærð þannig að les-
andinn er aldrei í vafa um hvað sé á
seyði. Hver blaðsíða er hlaðin texta
og myndefni en Risso tekst að raða
römmunum saman þannig að lestrar-
flæðinu er aldrei hamlað. Það er
reyndar eitt af höfuðeinkennum
góðra höfunda að þeir láta verk-
in tala og eru ekki að
fylla blaðsíðurnar af
óþarfa skrauti. Minna er
stundum meira og á það
sérstaklega við í sögum af
þessu tagi. Ekki má
gleyma hlutverki litarans,
Grant Goleash. Hann not-
ar sterka og hvella liti í
framsetningunni en deyfir
þá síðan undir brúngráu yf-
irborði sem gefur sögunni
alveg hárrétta áferð.
Jonny Double er frábær-
lega skemmtilegt verk og
góður inngangur fyrir þá sem
vilja kynna sér verk þeirra fé-
laga í 100 Bullets. Nú vantar
bara íslenskan myndasögukrimma þó
ég viti ekki alveg hvernig íslenskar
aðstæður færu með efnið. ,,Baldur
Benónísson, einkaspæjari, flettir upp
frakkakraganum til að skýla sér fyrir
norðanslyddunni. Reykjavík, borg
glæpanna, opnar kaldan faðm sinn og
býður hann velkominn.“ Nú er bara
að láta á það reyna.
MYNDASAGA
VIKUNNAR
Krimminn
lifir
Myndasaga vikunnar er Jonny Double eft-
ir þá Brian Azzarello og Eduardo Risso.
Bókin er gefin út af Vertigo/DC Comics
2002 og fæst í myndasöguversluninni
Nexus.
Heimir Snorrason
,,Er tannlæknir í húsinu?“