Morgunblaðið - 25.10.2002, Side 36

MINNINGAR
36 FÖSTUDAGUR 25. OKTÓBER 2002 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Þórdís Anna Pétursdóttirfæddist í Reykjavík 5.7. 1965.
Hún og dætur hennar, Elín Ísa-
bella Kristinsdóttir, fædd í Sví-
þjóð 12.8. 1993, og Mirra Blær
Kristinsdóttir, fædd í Svíþjóð
18.9. 1994, létust dagana 9. og
10. október síðastliðinn á gjör-
gæsludeild Landspítalans í Foss-
vogi. Foreldrar Þórdísar Önnu
eru Elín Þórunn Bjarnadóttir, f.
17.9. 1923, og Pétur Pálmason
viðskiptafræðingur, f. 24.9. 1922,
d. 11.4. 1998. Systkini Þórdísar
Önnu eru Jónas Tryggvi, f. 5.7.
1955, Þórunn Aldís, f. 29.6. 1956,
Margrét Björg, f. 23.7. 1957,
Friðrik Árni, f. 3.9. 1958, d. 10.2.
1993, Sigrún Bryndís, f. 24.11.
1959, Pálmi Hannes, f. 6.12.
1961, og Bjarni Þór, f. 6.9. 1968.
Faðir Elínar og Mirru er Krist-
inn Pétur Benediktsson læknir í
Reykjavík, f. 12.10. 1945.
Systkini Elínar og Mirru sam-
feðra eru: Jóhanna María, f.
22.3. 1973, Birkir Már, f. 14.4.
1975, og Elsa Karen, f. 21.4.
1980.
Unnusti Þórdísar Önnu er Ás-
geir K. Mikkaelsson.
Þórdís Anna ólst upp í Norður-
Gröf á Kjalarnesi. Hún lauk
skeið í þolfimi og spinning og fór
einnig á námskeið til að gerast
líkamsræktarþjálfari í Svíþjóð.
Einnig tók hún próf sem einka-
þjálfari. Þá aflaði hún sér einnig
menntunar í næringarráðgjöf.
Eftir heimkomuna settust þær
mæðgur að í Dynsölum í Kópa-
vogi, þar sem Elín og Mirra
gengu í Salaskóla. Þórdís Anna
starfaði sem líkamsræktarkenn-
ari og nú síðast hjá Hress í Hafn-
arfirði.
Útför þeirra mæðgna verður
gerð frá Bústaðakirkju og hefst
athöfnin klukkan 15.
stúdentsprófi frá Kvennaskólan-
um í Reykjavík 1987 og tók síðan
2 ár í hjúkrunarfræði við Háskól-
ann á Akureyri. Árið 1991 flutti
hún til Svíþjóðar ásamt Kristni
Pétri sambýlismanni sínum, þar
sem dætur þeirra fæddust. 1.
júní 1996 fluttu þau til Orkanger
í Noregi. Þar setti Þórdís Anna á
stofn líkamsræktarstöð, sem hún
rak til ársins 2001, en þá flutti
hún til Íslands með dæturnar, en
þau Kristinn höfðu þá slitið sam-
vistum. Þórdís Anna aflaði sér
margvíslegrar menntunar á sviði
líkamsræktar. Hún fór á nám-
Elsku Þórdís Anna mín. Það er
erfitt að kveðja þig. Þú varst sólar-
geislinn minn allt frá fæðingu. Þú
komst öllum í gott skap og hafðir svo
góð og jákvæð áhrif á alla í kringum
þig, svo hugmyndarík og svo fljót að
gera gott úr hlutunum.
Takk fyrir allar yndislegu stund-
irnar í sveitinni sem eru mér ógleym-
anlegar. Það var alltaf hátíð þegar þú
komst með stelpurnar í heimsókn.
Það var mér mikið gleðiefni þegar
þið komuð aftur heim til Íslands og
fluttuð í íbúð við hliðina á mér í Dyn-
sölunum. Við vorum eins og ein fjöl-
skylda og þið mæðgurnar hugsuðuð
svo vel um mig og ég reyndi að passa
ykkur.
Þú varst svo góð móðir. Betri móð-
ur hef ég ekki vitað. Þú lifðir fyrir
dætur þínar. Þær voru þér allt.
Þú varst orðin svo hamingjusöm
og framtíðin var björt, og þín er sárt
saknað.
Þúsund þakkir fyrir allar gleði-
stundirnar. Þeim mun ég aldrei
gleyma og takk fyrir allt sem þú hef-
ur gert fyrir mig.
Minning þín mun lifa í hjarta mínu.
Guð geymi þig.
Láttu nú ljósið þitt
loga við rúmið mitt.
Hafðu þar sess og sæti,
signaði Jesús mæti.
(Höf. ók.)
Þín elskandi
mamma.
Elsku Elín og Mirra. Það er ekki
hægt að lýsa því með orðum hvernig
það er hjá ömmu að þurfa að kveðja
ykkur. Þúsund þakkir fyrir allar
gleðistundirnar sem við áttum saman.
Það var mikil hamingja fyrir mig
þegar þið fluttuð til Íslands og fá að
hafa ykkur nálægt mér í rúmt ár. Við
vorum eins og ein fjölskylda í Dyn-
sölunum. Það var yndislegur tími, al-
veg ógleymanlegur.
Mér þótti svo vænt um þegar þið
komuð til mín úr skólanum með allar
bækurnar og lásuð fyrir mig. Þið
voruð svo alltaf að teikna í herberg-
inu hjá mér, sem þið kölluðuð „skrif-
stofuna“, og gefa ömmu fallegar
myndir sem þar urðu til og útbjugg-
uð öll kort sjálfar sem þið senduð.
Yndislegt að fá að hafa ykkur nálægt
mér.
Elsku Elín og Mirra. Guð gæti
ykkar beggja um alla eilífð og allir
fallegu englarnir vefji ykkur að sér.
Þetta voru uppáhaldsversin ykk-
ar:
Leiddu mína litlu hendi,
ljúfi Jesús, þér ég sendi
bæn frá mínu brjósti sjáðu,
blíði Jesús, að mér gáðu.
(Ásmundur Eiríksson.)
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Ykkar elskandi
amma í Dynsölum.
Elsku Anna, Elín og Mirra; mér
finnst ennþá alveg óskiljanlegt að
þessi hræðilegi atburður skuli hafa
átt sér stað. Að ég fái aldrei aftur að
sjá ykkur í þessu lífi! Eina huggunin
er að þið fenguð allar að yfirgefa
þennan heim saman. Þið voruð allar
svo ótrúlega nánar, ég veit þið hefð-
uð ekki viljað lifa hver án annarrar.
Ég veit líka að þið eruð á svo miklu
betri stað núna; þið eruð hjá Jesú
Kristi, og þar mun ég hitta ykkur aft-
ur.
Anna, þú varst alveg einstaklega
falleg og heilsteypt manneskja, og
svo full af orku. Ég man þegar pabbi
kynnti okkur fyrst. Þá var ég 16 ára
og ég kunni strax svo vel við þig; ann-
að var ekki hægt. Þó að við höfum
ekki alltaf eytt miklum tíma saman í
gegnum árin leit ég á þig sem góða
vinkonu sem var alltaf tilbúin til að
ráðleggja og segja sínar skoðanir.
Mér þykir vænt um hvað þú varst
alltaf góð og þolinmóð við okkur
systkinin frá byrjun. Það er líka gott
að vita að þú hafir verið búin að finna
hamingjuna á ný, og ég bið Guð að
gefa Ásgeiri styrk í sorg hans.
Elín og Mirra, elsku litlu systur
mínar. Það var svo yndislegt þegar
þið komuð í heiminn. Svo spennandi
að eignast systkini á ný. Þið voruð
alltaf svo fallegar og fullar af húmor.
Svo ólíkar hvor annarri, bæði í útliti
og skapgerð, en samt eins og tvíbur-
ar. Ég vildi bara óska þess að ég
hefði eytt meiri tíma með ykkur í
gegnum árin. En svona er það þegar
fólk býr alltaf í sitt hvoru landinu.
Það var samt alltaf jafn gaman í
hvert skipti sem við hittumst, og eftir
að við fluttumst allar til landsins varð
það jú oftar. Ykkur fannst svo gaman
að fara með okkur pabba og systk-
inunum í sund. Maður var alltaf upp-
gefinn eftir allar rennibrautaferð-
irnar sem þurfti að fara með ykkur í.
Ég man líka þegar ég fór einu sinni
með ykkur að versla. Þið voruð með
vasapening sem þið máttuð eyða í
nammi eða dót. En þið vilduð frekar
nota hverja krónu í gjafir handa
mömmu ykkar. Þið voruð svo góðar
við hana.
Elsku dúllurnar mínar; ég var far-
in að hlakka svo til að sjá ykkur vaxa
og verða að fullorðnum einstakling-
um. Að fá að vera stóra systir ykkar
sem leiðbeindi og ráðlegði. Þið voruð
líka búnar að lofa að passa fyrir mig
litlu ófæddu frænku ykkar, þið
hlökkuðuð svo til að fá hana í heim-
inn. En ég veit að þið eigið eftir að
hafa auga með henni, þótt þið séuð
ekki lengur á meðal okkar.
Ein af síðustu minningunum sem
ég á af ykkur lifandi er í afmæli El-
ínar þegar þið voruð að sýna dans á
trampolíninu ykkar. Það geislaði af
ykkur þennan sólríka dag og ég
gleymi aldrei breiðu brosunum ykk-
ar, þið voruð svo ótrúlega fallegar.
Ég er svo stolt af ykkur og þakklát
fyrir að hafa fengið að vera stóra
systir ykkar.
Jóhanna María Kristinsdóttir.
Elín Ísabel, Mirra Blær og Þórdís
Anna. Þrjár rósir. Ein í fullum blóma
og tvær rétt farnar að springa út. Af
hverju? Svo óvænt og miskunnar-
laust er þeim kippt frá okkur. Það er
ómögulegt að sjá tilgang, ómögulegt
að skilja.
Stríðni, gleði, galsi, eltingaleikir.
Þetta einkenndi samband okkar. Það
var alltaf gaman hjá okkur. Það var
svo sérstakt að fá að vera eini brósi
ykkar. Loksins voruð þið fluttar til
Íslands og ég nýfluttur til Reykjavík-
ur. Ég hlakkaði til að geta eytt meiri
tíma með ykkur. Að fá að fylgjast
með ykkur verða unglingar og getað
verið ykkur til halds og trausts, ekki
bara sem bróðir, heldur sem vinur.
Það var von mín.
Ég mun aldrei skilja. Guð minn, þú
ert óskiljanlegur Guð. Svo fullur af
kærleika, svo fullur af náð. Samt
leyfir þú svona löguðu að gerast. En
þú sérð með augum eilífðarinnar.
Þínir vegir og hugsanir eru svo miklu
hærri okkar vegum og hugsunum.
Og sársauki okkar er aðeins brot af
sársauka þínum yfir heimi sem er
ekki eins og þú vilt hafa hann. En
dag einn mun allur sársauki og sorg
heyra fortíðinni til. Undir nýjum
himni og á nýrri jörð, mun kærleikur
þinn gegnumsýra allt og þú munt
sjálfur ganga á meðal okkar og vera
allt í öllu og öllum. Fyrst þá munu
þessar þrjár rósir springa út fyrir al-
vöru.
Það mun alltaf vera tómarúm
innra með mér þar sem sár söknuður
býr. Ég elska ykkur svo heitt.
Guð minn, ég mun aldrei skilja
þetta. Tilgangsleysið virðist algjört
séð með mínum mannlegu augum.
En ég get að minnsta kosti séð til
þess að þetta hafi ekki verið til einsk-
is í mínu lífi. Gefðu að þetta fái að
vera það síðasta en mikilvægasta
sem þær þrjár kenna mér. Gefðu að
ég fái að sjá skýrar hvað skiptir máli í
lífinu, hversu stutt, hverfult og dýr-
mætt lífið er og hversu þakklátur ég
megi vera fyrir að ég skuli elska og
vera elskaður.
Birkir brósi.
Elsku litlu dúllurnar mínar.
Það er svo ólýsanlega erfitt að
trúa því að þið séuð farnar. Ég vil
bara ekki trúa því að ég muni aldrei
fá að vera með ykkur hér á jörðu aft-
ur.
Við sem höfðum það alltaf svo
skemmtilegt saman. Þið voruð alltaf
svo glaðar og þið brædduð öll hjörtu
með ykkar fallega brosi. Þið voruð
svo miklar mömmustelpur, voruð all-
ar svo samrýndar. En þið eruð hjá
mömmu ykkar núna og Guð og Jesús
hafa tekið ykkur í faðm sinn. Þið vor-
uð svo ótrúlega örlátar og gjafmild-
ar, alveg eins og mamma ykkar og
pabbi. Þið gáfuð alltaf með ykkur og
deilduð öllu.
Þið voruð svo ótrúlega nánar að
margir héldu að þið væruð tvíburar.
En í raun og veru voruð þið afar ólík-
ar. Elín, þú varst svo snögg í snún-
ingum, fljót að hugsa og framkvæma
og talaðir hátt og hratt. Þú varst
mjög fljót að tileinka þér hluti. Þú
varst lifandi eftirmynd móður þinn-
ar. Mirra, þú varst hæg og róleg,
hugsaðir vel og lengi áður en þú tal-
aðir og komst svo með einhverja
heimspekilega ábendingu eða spurn-
ingu. Þið pabbi voruð alveg eins.
Mirra, þér fannst svo gaman að
syngja og söngst alltaf svo fallega á
íslensku og norsku. Þú elskaðir dýr
og vildir alltaf fá bangsa að gjöf.
Elín, þú varst svo góð og metn-
aðargjörn í fimleikum. Þið hoppuðuð
báðar mikið á stóra trampólíninu
sem pabbi gaf ykkur. Eitt af því
skemmtilegasta sem þið gerðuð var
að fara í sund. Það voru ófáar sund-
ferðirnar sem við fórum í með pabba,
Hönnu og Birki.
Munið þið, stelpur, þegar við fór-
um á sniglastíginn í Noregi (eins og
við og pabbi kölluðum hann). Við fór-
um í ótal gönguferðir með hundana
ykkar, Dínó og Nölu, á sniglastíginn.
Þið höfðuð svo gaman af sniglum,
eins og öllum öðrum dýrum. Munið
þið líka í sumar þegar við, pabbi og
Raggi fórum þangað og söfnuðum
öllum sniglum sem við sáum á stórt
laufblað og allt í allt vorum við komin
með yfir tíu snigla! Það þótti ykkur
spennandi.
Síðan fórum við líka einu sinni á
ströndina í Noregi og veiddum
krossfisk sem var svo flottur. Við
slepptum honum samt aftur í sjóinn.
Þið voruð svo duglegar að hjálpa
okkur pabba í sumar að gera upp
húsið í Noregi.
Þið fóruð í skyrtur af pabba sem
voru eins og síðkjólar á ykkur og
máluðuð handriðið fyrir utan húsið.
Þið gátuð líka verið svolitlir prakk-
arar.
Eins og þegar við tókum fötin
hans Ragga og földum þau úti um allt
hús og hann fann sum þeirra ekki
fyrr en daginn eftir! Þið voruð svo
góðar stelpur og ég sakna ykkar sár-
lega mikið. Það var alltaf svo gaman
hjá okkur. Ég elska ykkur, krúslurn-
ar mínar. Ég mun hugsa til ykkar og
um allar minningar okkar saman al-
veg þangað til að ég sé ykkur á himn-
inum hjá Guði, þar sem þið bíðið eftir
mér með mömmu ykkar og Ellu
frænku. Það er huggunin mín. Takk
fyrir að vera svona rosalega góðar
systur.
Saknaðarkveðja,
Elsa.
Ég eignaðist þig, litla systir, þegar
ég var 5 ára. Pínulitla og fíngerða og
bjartir dagar bernsku okkar undir
Esjuhlíðum liðu við leik og störf. Þá
var sérhver dagur sólskinsdagur.
En núna er svo hræðilega dimmt
yfir. Vinkonan besta og börnin henn-
ar eru horfin og allt er svo tilgangs-
laust.
Ég hef alltaf vitað hversu rík ég
væri að eiga þig að vini og fundist
það algjör forréttindi að slík vinkona
skuli líka vera systir mín.
Allar sögurnar sem ég spann upp
og sagði þér í sveitinni þegar við vor-
um að vinna verkin okkar, en þú
fékkst síðar að taka þátt í sögunum,
að sjálfsögðu sem aðalsöguhetjan.
Ekki alls fyrir löngu vorum við að
rifja þessar sögustundir okkar upp
og skemmtum okkur konunglega.
Síðan var það þrautagangan okkar
að komast berfættar yfir gilið stóra í
öllu grjótinu og svo ótal ótal margt
fleira.
Ekki komust við hjá því að verða
„stórar“ , frekar en aðrir, en sama
vináttan hélst alla tíð hvert sem þú
fluttir. Verið að hringja og spjalla og
seinna tók tölvupósturinn við og þá
fóru leiftrandi umræður í gegnum
netið og við systur ekki alltaf sam-
mála um hlutina, en sönn vinátta
okkar krafðist þess ekki að við þyrft-
um að vera það. Þú varst nú alveg
ótrúleg. Því meira sem var að gera
hjá þér því meiri kraftur. Elín og
Mirra fæddust í Svíþjóð og eins og ég
vissi þá varstu besta mamman. Ég
veit ekki um neina móður sem
ákveður það þegar börnin hennar
eru nýfædd að sýna þeim aldrei óþol-
inmæði, og þú stóðst við það. Þvílík
natni og umhyggjusemi.
Ég sakna þín og stelpnanna sárt,
elsku Þórdís. Ég reyni af öllum mín-
um mætti að hugsa um allar „stóru“
og allar góðu stundirnar okkar og
þær voru margar. Mitt í öllum þess-
um hraða nútímans og botnlausri at-
hafnaþrá þinni þá gafstu þér alltaf
tíma fyrir fólkið í kringum þig og
galdraðir fram dýrindis máltíðir og
bauðst í mat af minnsta tilefni og síð-
an voru heimsmálin öll rædd. Hvað
ég á eftir að sakna örstuttra símtal-
anna frá þér mitt í erli dagsins þar
sem lesin var upp grein eða bara ein
setning og systir beðin um álit.
Þú varst búin að búa ykkur hlýtt
og notalegt heimili í Dynsölunum og
þótt þið hafið ekki verið þar nema í 1
ár, þá var eins og þið hefðuð alla tíð
búið þar og Elín og Mirra undu sér
vel með vinkonurnar í kringum sig
og Elínu ömmu við hliðina sem alltaf
var hægt að leita til. Elsku systir mín
góða. Ég trúi því að Ella mín taki á
móti ykkur með stóra brosið sitt og
útbreiddan faðminn í ljósinu hinum
megin.
Með ást og virðingu alltaf.
Þín systir
Sigrún.
Elsku systir. Nú ertu horfin á
braut með sólargeislunum þínum
tveimur. Alltof, alltof fljótt eruð þið
hrifin burt úr þessu lífi. Heil fjöl-
skylda farin og eftir stöndum við
hrygg og orðvana.
Þegar við vorum lítil lékum við
okkur mikið saman enda yngst af
átta systkinum.
Þú varst svo drífandi í öllu og alltaf
til í að gera eitthvað nýtt og spenn-
andi. Við lékum okkur í heyinu í
sveitinni, sveifluðum okkur í köðlum
sem bundnir voru í hlöðuþakið, hjól-
uðum saman, stífluðum bæjarlækinn
og bjuggum til tjörn, snjókallar og
snjóhús voru byggð eða farið í berja-
mó með eldri systkinum á sumrin.
Alltaf líf og fjör þar sem þú varst og
aldrei léstu mig finna það að ég væri
bara litli bróðir þinn því hroki var
ekki til í þér. Allt hefði verið svo
miklu hversdagslegra og minna
skemmtilegt án þín. Síðan var
bernskan að baki en samt varstu allt-
af sama Þórdísin, skemmtileg og klár
og góð við alla, menn og dýr. Svo
eignuðust þið Kristinn stelpurnar
yndislegu, og eins og vænta mátti
reyndistu þeim frábær móðir.
Elsku systir. Þakka þér fyrir allar
góðu stundirnar sem við áttum með
þér og stelpunum þínum. Guð geymi
þig og dæturnar á himnum. Minning
ykkar mun alltaf lifa.
Þinn bróðir
Bjarni.
Elsku Elín Isabel og Mirra Blær.
Það var yndislegt að hafa fengið að
kynnast ykkur enda sá maður svo-
litla Önnu í ykkur eins og hún var
þegar hún var lítil. Þið voruð því ekki
lengi að bræða hjarta mitt með uppá-
tækjum ykkar og tilsvörum. Það var
alltaf tilhlökkunarefni að fá ykkur
mæðgurnar upp í sveitina til ömmu
ykkar enda leið ykkur systrunum
alltaf best þar og vilduð hvergi ann-
ÞÓRDÍS ANNA PÉTURSDÓTTIR,
ELÍN ÍSABELLA OG MIRRA
BLÆR KRISTINSDÆTUR