Morgunblaðið - 27.10.2002, Blaðsíða 6

6 B SUNNUDAGUR 27. OKTÓBER 2002 MORGUNBLAÐIÐ
ferðalög
Hvaða ferð sem þú hefur farið í
er þér eftirminnilegust?
„Í augnablikinu er það tvímæla-
laust ferð sem við hjónin fórum í
síðasta sumar til Kanada og
Bandaríkjanna en það var 40
manna hópur sem fór með Þjóð-
ræknifélagi Íslands í
12 daga ferð á vesturfaraslóðir.“
Heimsóttuð þið marga staði?
„Við flugum til Minneapolis og
gistum þar fyrstu nóttina. Síðan
heimsóttum við ýmsa staði íslensku landnemanna vestra eins og í
Wisconsin, Washington-eyju í Michigan-vatni, Duluth, Norður-Dakota
og Winnipeg í Manitoba. Ferð þessi var í raun framhald námskeiðs
sem Jónas Þór sagnfræðingur hélt um landsnámssögu Íslendinga í
Vesturheimi en maðurinn minn, Bjarni Bragi, tók þátt í því námskeiði.
Jónas Þór skipulagði ferðina sem tókst í alla staði frábærlega vel.“
Hvernig fannst ykkur að koma á slóðir Íslendinga í Vesturheimi?
„Það var engu líkt og afar gaman að fá að kynna sér nánar örlög
þessa fólks og þann árangur sem það hefur náð vestra.“
Rósa segir að alls staðar hafi verið tekið vel á móti þeim og sér-
staklega gaman hafi verið að hitta ættfólk eiginmannsins sem er frá
Mýrum og þau höfðu átt samskipti við á Netinu.
Þið tókuð svo á ykkur krók í lok ferðarinnar?
„Já, í lokin ákváðum við að fara í Klettafjallaferð til Alberta. Við flug-
um til Calgary í Kanada og tókum þar bíl til Banff og gistum þar í tvær
nætur. Fórum síðan til Jasper og Edmonton og hittum þar kanadísk-
íslenska ættingja.“
Rósa segir að þó að öll ferðin hafi verið frábær þá hafi topparnir tví-
mælalaust verið Nýja Ísland og heimsóknin í Markerville í Kanada þar
sem bústaður Stephans G. Stephanssonar er og nú er safn.
„Við ókum til Markerville og á leiðinni var alltaf með skiltum verið að
benda á að safn Stephans G. Stephanssonar væri að nálgast. Mér
fannst mikið til koma að sjá hvel vel nafni hans er haldið á lofti.“
Hafðir þú lesið þér til áður en þú fórst á slóðir vesturfaranna?
„Já, við vorum búin að undirbúa okkur vel. Bjarni Bragi var búinn að
sækja námskeiðið hjá Jónasi Þór og lesa sér til. Ég las á hinn bóginn
Nýja Ísland og Annað Ísland eftir Guðjón Arngrímsson og svo las ég
bókina Játningar landnemadóttur. Þá las ég ennfremur bækur Jó-
hanns Magnúsar Bjarnasonar og það var einmitt mjög skemmtilegt að
vera búin að undirbúa sig með þessum hætti og kynna sér söguna.“
Fannst þér mataræði landnema bera keim af íslenskum mat?
„Að sumu leyti. Ég hafði þó sérstaklega gaman af því að bragða soð-
inn vatnafisk. Hann er hvítfiskur og þó líkur laxi og soðinn í allskonar
jurtum. Til að eyða fitubrákinni skvetta þeir olíu og kveikja síðan í
pottinum en þetta er iðulega eldað úti þ.e. fyrir utan dyr veitingahúsa.
Það logar uppeftir pottinum og þá brákast fitan af og rennur niður.
Fiskurinn bragðaðist vel.“ Rósa segir að sér hafi ennfremur þótt gott
að bragða íslensk-kanadísku vínartertuna. „Hún er öðruvísi en við eig-
um að venjast heima. Í stað þess að hafa kökuna í 3–4 lögum eins og
heima er hún í 6 eða 7 lögum og sveskjusultan á milli er auðvitað
heimalöguð. Við brögðuðum á þessari tertu í tvígang, á íslensku kaffi-
stofunni í Markerville og í Íslendingabyggðum við Winnipegvatn. Hafi
fólk áhuga á að verða sér úti um uppskrift er hana að finna í bók Guð-
jóns Arngrímssonar Annað Ísland.“
Ferðist þið hjónin mikið?
„Við gerum töluvert af því og erum reyndar nýkomin úr ferð um Suð-
ur-Þýskaland. Í bili er ég gagntekin af Kanada. Hópurinn sem fór í
ferðina í fyrra er búinn að hittast eftir að heim var komið og okkur
langar aftur á þessar slóðir. Því er nú fyrirhuguð önnur ferð í sumar
og við viljum endilega
vera úti á Íslendingadag-
inn sem er í ágúst.“
Auk þessa segist Rósa
vera á leiðinni til Rómar
með sönghópi sínum í júlí
á næsta ári og einnig ætla
hjónin að fara með kór
eldri borgara til Finn-
lands, Rússlands og Eist-
lands í júní á næsta ári.
„Við njótum þess að
ferðast og vera til á með-
an heilsan leyfir.“
Á slóðir vesturfara
Síðastliðið sumar fór Rósa
Guðmundsdóttir ásamt eig-
inmanni sínum Bjarna
Braga Jónssyni í hópferð til
Kanada og Bandaríkjanna á
slóðir vesturfaranna. Hún
segist stefna að því að fara
aftur næsta sumar.
Rósa Guðmundsdóttir og Bjarni
Bragi Jónsson við Johnston-
gljúfur í Klettafjöllunum í Banff-
héraðinu.
Hér er Rósa ásamt Halldóru Sigurðsson
frá Suðursveit í Austur-Skaftafellssýslu
en þær gátu rakið ættir sínar saman.
Halldóra talar íslensku og skrifar og hún
hefur nokkrum sinnum heimsótt Ísland.
Hópurinn við minnisvarða Káins í Norður-Dakota.
Eftirminnileg ferð
HÚN Hólmfríður Arnardóttir er
ásamt eiginmanni sínum, Þórhalli
Barða Kárasyni, í forsvari fyrir
gönguhóp, sem kallar sig Ásbjörn
elskan og hefur það að markmiði að
ganga sem víðast um okkar ylhýra
ástkæra land. Sérstakar gönguferðir
erlendis hafi hinsvegar hingað til
ekki verið á skipulaginu enda telja
þau hjónin að Ísland sé vel til þess
fallið að bjóða upp á sem mestan fjöl-
breytileika fyrir náttúruunnendur,
sem kjósa að ferðast um falleg land-
svæði á tveimur jafnfljótum. Af nógu
sé að taka í því efni, hafi menn á ann-
að borð áhuga og vilja til þess að
ganga auk þess sem þessi ferðamáti
færi ferðalanginn óhjákvæmilega
nær náttúrunni og söguskoðuninni
en ella.
Ásbyrgi–Mývatn í uppáhaldi
„Upphafið má rekja til þess að við
hjónin ásamt nokkrum vinum og
kunningjum, samtals tólf manns,
gengum Laugaveginn og Fimm-
vörðuháls fyrir um það bil sjö og átta
árum. Tókum okkur svo frí í fimm ár
eða á meðan ég og maðurinn minn
vorum í námi í Noregi, en eftir að við
fluttum aftur heim, tókum við upp
þráðinn að nýju og byrjuðum á því að
ganga saman frá Ásbyrgi að Mývatni
sumarið 2000,“ segir Hólmfríður,
sem er framkvæmdastjóri Skýrslu-
tæknifélags Íslands. Í þeim túr fékk
gönguhópurinn sitt sérstaka nafn,
Ásbjörn elskan. „Trúlega er þetta
ein af mínum uppáhalds gönguleið-
um. Við gengum upp úr Ásbyrgi,
meðfram Jökulsárgljúfrum í Vestur-
dal þar sem gist var í tjöldum, fórum
í dagsferð í Hólmatungur, tókum
rútuna að Dettifossi daginn eftir og
héldum svo þaðan upp í Eilífsvötn
þar sem við fengum aðgengi að afar
frumstæðum gangnamannaskála.
Þaðan gengum við svo niður að Mý-
vatni og gistum svo öll í húsi, sem við
eigum ásamt fjölskyldunni að Litlu-
Laugum í Reykjadal.“
Synirnir stóðu sig vel
„Við tókum fyrstu ferðina, Lauga-
veginn, á fjórum dögum, þar sem um
fyrstu ferð okkar var að ræða og fólk
í allavegana ásigkomulagi, en gaman
er að segja frá því að ég fór svo
Laugaveginn aftur í sumar með tíu
ára gömlum syni mínum og fannst
leiðin mun auðveldari en í byrjun og
sonurinn stóð sig jafnframt eins og
herforingi. Í fyrra fórum við í Lóns-
öræfi, héldum til í Múlaskála og
gengum svo út frá honum á daginn.
Snemma í sumar fórum við svo þrjár
konur með tvo syni, 9 og 10 ára,
Leggjabrjót, sem er 15 kílómetra
leið frá Hvalfirði yfir á Þingvelli.
Ungu piltarnir stóðu sig mjög vel og
gáfu ekkert eftir, en ég gæti ímynd-
að mér að við fullorðna fólkið höfum
tilhneigingu til að vanmeta getu
barnanna okkar þegar kemur að
svona gönguferðum. Við vorum um
sex tíma á leiðinni og þess má geta að
Ferðafélag Íslands gaf í sumar út
mjög gott göngukort yfir þessa leið.“
Í slagviðri og jökulám
„Um miðjan júlí fórum við nokkur
saman í Núpsstaðaskóg í fjögurra
daga ferð. Lentum í þvílíku slagviðri
og urðum að vaða jökulár upp að
höndum að ég hélt á tímabili að við
kæmumst hreinlega ekki til byggða
á ný. Þetta var óstikuð 50 kílómetra
löng leið, frá Núpsstaðaskógi upp að
Grænalóni, meðfram jöklinum og
síðan meðfram Djúpánni austan-
megin niður að þjóðvegi þar sem við
geymdum bílana.“
Hólmfríður segir að eins og geng-
ur sé fjöldi göngugarpa nokkuð
breytilegur frá einu ári til annars.
Sumir detta tímabundið út vegna
barneigna eða flutninga og koma svo
aftur þegar þannig stendur á. Mark-
miðið er að hópurinn reyni að stilla
sig inn á eina langa göngu á sumrin
auk nokkurra styttri ferða. „Þar sem
við erum flest á þeim aldri að við er-
um að ala upp börn, taka langar
göngur óneitanlega mikið af fríi frá
ungviðinu og því höfum við mikinn
áhuga á því að reyna að innlima þau í
þennan félagsskap og þetta áhuga-
mál með okkur svo að fjölskyldan öll
geti haft gagn og gaman að. Af nógu
er að taka þegar kemur að skemmti-
legum gönguleiðum.“
Vikulegar kraftgöngur
Hinn 1. janúar árið 2001 var svo
ákveðið að ganga vikulega um höf-
uðborgarsvæðið og hefur verið stað-
ið staðfastlega við það síðan, hvernig
sem viðrar. „Farið er í klukkutíma
langar kraftgöngur á hverju þriðju-
dagskvöldi frá klukkan hálfátta til
hálfníu. Ákveðið er með fyrirvara
hvar á að hittast og hvert á að ganga
og svo göngum við barasta eins hratt
og kröftuglega og við komumst í
hálftíma og snúum svo við og göng-
um annan hálftíma til baka. Það eru
allir velkomnir með okkur, stórir
jafnt sem smáir, en þess má geta að
við nýtum okkur yfirleitt tæknina til
að tala okkur saman. Eins og staðan
er í dag, höfum við lokið við að ganga
allan hringinn í kringum Reykjavík
auk þess sem við höfum verið að nýta
okkur gönguleiðir í nágrannabyggð-
arlögunum. Svo má auðvitað ekki
gleyma Heiðmörkinni, sem er kjörin
til styttri gönguferða til að halda sér
í formi.“
Gönguklúbburinn
Ásbjörn elskan fer víða
Börnin vel-
komin með í
gönguferðir
Gengið meðfram Jökulsárgljúfrum á leiðinni frá Ásbyrgi í Vesturdal.
Hólmfríður Arnardóttir á leið í Þilgil í
Lónsöræfum.

Ef áhugi vaknar hjá lesendum á gönguferðum með
hópnum má hafa samband við Hólmfríði Arnardóttur.
Netfang: holmfridur@sky.is Heimasími: 5524746
ÞAÐ VAR hvít slikja yfir götum
tvíborganna í Minnesota síðastlið-
inn sunnudagsmorgun en hún var
fljót að bráðna því þegar ég kom á
bændamarkaðinn í miðborg St.
Paul nálægt hádegi var engan snjó
lengur að sjá. Það fara að verða
síðustu forvöð að heimsækja mark-
aðinn í ár enda uppskerutímabilið á
enda og veturinn að ganga í garð.
Bændur voru með þykka hanska
og húfur og yljuðu sér með heitu
kaffi þar sem þeir stóðu við borðin
sín og seldu til dæmis villt hrís-
grjón, brauð, nautakjöt, egg, hvít-
lauk, grasker, papriku, strengja-
baunir, kartöflur og það sem ég var
komin til að kaupa; nýtínd epli og
heimalagaðan trönu- og eplasafa.
Það voru fleiri eplategundir á
boðstólum en ég hef nokkurn tíma
séð, réttara sagt tugir mismunandi
eplaafbrigða sem blöstu við. Eitt
uppáhaldsafbrigði vinkonu minnar
sem býr í tvíborgunum og fer oft á
markaðinn er Harison og við urð-
um okkur úti um einn poka af
þeim.
Það er með því skemmtilegra
sem ég geri þegar ég kem til
Minnesota að komast á góða bíl-
Kíkt á bændamarkað í Minnesotaríki
Eplaafbrigðin skiptu tugum
Ótrúlegt hvað það eru til
margar tegundir af hvítlauk,
hugsaði Guðbjörg R. Guð-
mundsdóttir þegar hún gekk
um bændamarkaðinn í miðbæ
St. Paul í Minnesotaríki í
Bandaríkjunum um síðustu
helgi.