Morgunblaðið - 07.04.2003, Síða 20

MINNINGAR
20 MÁNUDAGUR 7. APRÍL 2003 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Anna MaríaÓlafsdóttir fædd-
ist á Akureyri hinn
17. febrúar 1977.
Hún lést á heimili
sínu hinn 30. mars
síðastliðinn. Foreldr-
ar hennar eru hjónin
Ólafur Haraldsson
stýrimaður, f. 13.
ágúst 1953, og Inga
Lára Bachmann mót-
tökuritari, f. 3. jan-
úar 1955. Anna
María var í miðið í
þriggja systkina
hópi. Bróðir hennar
var Jósep f. 30. júní 1974, d. 6. jan-
úar 1990, og systirin Katrín, f. 21.
september 1982. Sonur Önnu Mar-
íu er Róbert S. Steindórsson, f. 24.
júní 1996. Faðir hans er Steindór
Ívar Ívarsson, f. 2. júní 1972. Unn-
usti Önnu Maríu er Árni Friðriks-
son, f. 5. nóvember 1972.
Anna María ólst upp á Akur-
eyri, stundaði grunnskólanám í
Lundarskóla og
Síðuskóla og lauk
stúdentsprófi frá
Menntaskólanum á
Akureyri 1997. Hún
kenndi í eitt ár við
Síðuskóla og fór síð-
an til náms við Kenn-
araháskóla Íslands
og lauk kennara-
prófi vorið 2001.
Næst lá leiðin til Liv-
erpool í Englandi
þar sem hún kenndi
litlum grunnskóla-
börnum almenna
kennslu auk íslensku
við góðan orðstír. Hún flutti aftur
í heimahagana ásamt unnusta og
syni sumarið 2002 og þau festu
kaup á íbúð í Melasíðu 4. Anna
María hóf kennslu við Giljaskóla
sl. haust þar sem hún kenndi 1.
bekk.
Útför Önnu Maríu fer fram frá
Glerárkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Drottinn daga og stunda,
Drottinn tíma og rúms,
Drottinn dýrðarfunda,
Drottinn næturhúms.
Stýr þú hönd og huga,
hjarta, lífi og sál,
lát ei bölið buga
blessa allra mál.
(Guðbjörg Jónsdóttir.)
Úti er sól og tærleiki í lofti, litfagr-
ir krókusar stinga sér upp úr mold-
inni og græn blöð túlípana hækka
dag frá degi, farfuglar koma og dag-
inn lengir – allt eru þetta óskeikulir
vorboðar í hringrás tímans.
En það eru aðrir atburðir sem ekki
gera boð á undan sér, óbærilegir og
óskiljanlegir. Það syrti yfir þegar
fregnin barst um að elskuleg bróð-
urdóttir mín, Anna María Ólafsdótt-
ir, væri látin.
Hver er tilgangurinn með því að
ung stúlka í blóma lífsins er í einu
vetfangi kölluð burt frá manni og
ungum syni, systur og foreldrum
sem áður höfðu misst son? Enginn
fær skilið almættið né svarað öllum
þeim spurningum sem streyma um
hugann, en ég vil trúa því að sér-
stakur tilgangur liggi á bakvið þenn-
an sorgaratburð, að Önnu Maríu hafi
verið ætlað æðra hlutverk á öðrum
stað.
Minningarnar streyma; kotroskin,
lítil, hnellin táta að potast í stígvél til
að koma sér út í sandkassa og rólu,
stígvélin dugðu ein fata hefði hún
sjálf mátt ráða. Dugnaðarforkur í
leik og hafa í tré við eldri bróður á
leikvellinum, í garðinum og um móa
og fjörur á Kljáströnd. Ábyrg stóra
systir sem uppskar ómælda aðdáun
litlu systur sem vildi gera í einu og
öllu eins og sú stóra. Ljúf og heillandi
frænka dóttur minnar sem ekki sá
sólina fyrir Önnu Maríu, hennar fyr-
irmynd, enda tveimur árum eldri.
Anna María var söngvin, lærði lög og
texta á örskotsstund og hún var sér-
staklega glögg að muna og vinna með
tölur. Kennarastarfið hugleikið frá
bernsku, Anna María kenndi dúkk-
um, böngsum og vinkonum og skráði
nöfn ímyndaðra nemenda sinna í
bækur – skipulögð frá fyrstu stund.
Á æskuárunum spilaði Anna María
fótbolta með íþróttafélaginu Þór og
lærði á hljómborð og spilaði af inn-
lifun sér og öðrum til ánægju.
Grunnskólaganga hófst í Lundar-
skóla og síðan í Síðuskóla þegar fjöl-
skyldan flutti úr Grundargerði í
Rimasíðu. Anna María lauk stúd-
entsprófi frá Menntaskólanum á
Akureyri 1997.
Anna María varð einungis 19 ára
móðir en móðurhlutverkið tók hún af
mikilli alvöru og ábyrgð frá fyrstu
stundu. Róbert, litli sólargeislinn,
ber það með sér að hafa verið alinn
upp af ástúð, í kærleik og miðlað af
viskubrunnum í samræmi við þroska
hverju sinni. Hann var stolt móður
sinnar og mjög hændur að henni.
Okkur, sem eftir lifum og erum hon-
um náin, ber að sjá til þess að hann
geymi í hjarta sínu minningu um
kærleiksríka móður sem unni honum
framar öllu.
Anna María og Árni, unnusti henn-
ar, kynntust sumarið sem Anna lauk
stúdentsprófi og fljótlega varð hann
sem einn af fjölskyldunni. Í uppeldis-
starfinu var Árni ómetanleg stoð og
stytta og hefur verið drengnum sem
faðir frá því hann var eins árs.
Anna María vildi reyna kennara-
starfið áður en hún færi til frekara
náms og kenndi eitt ár við Síðuskóla.
Þar með var bernskuákvörðun um
ævistarf staðfest. Litla fjölskyldan
flutti til Reykjavíkur og hreiðraði um
sig í íbúð sem þau keyptu við Ból-
staðarhlíð, og Anna María settist á
skólabekk við Kennaraháskóla Ís-
lands þaðan sem hún lauk kennara-
prófi vorið 2001. Anna María hafði
m.a. tekið ensku sem valgrein og
vildi efla þann þátt kennslufræðanna.
Hún fékk styrk til dvalar í Englandi
og kenndi við grunnskóla í Liverpool
skólaárið 2001–2002. Hún kenndi al-
menna kennslu og litlum hópi ís-
lensku sem valgrein og réðist m.a. í
það að útfæra ævintýri í leikbúning
og láta unga nemendur sína leika á
íslensku við góðan orðstír. Foreldr-
um Önnu og systur eru minnisstæð
dvöl þeirra yfir jól í Liverpool, m.a.
þegar þau voru við messu í kirkju og
breskir nemendur Önnu Maríu
sungu barnasálm á íslensku. Anna,
Árni og Róbert áttu góða daga í Liv-
erpool og ljúfar minningar enda stóð
til að verja hluta sumarfrísins þar á
komandi sumri. Sumarið 2002 flutti
fjölskyldan aftur heim til Akureyrar,
þau keyptu litla íbúð og Anna María
hóf kennslu í Giljaskóla. Hún var
samviskusöm í starfi, var mjög annt
um nemendur sína og bar velferð
þeirra fyrir brjósti, hún var hug-
myndarík og einkar skipulögð og
hafði mikinn metnað til þess að
standa sig vel. Stundvísi var henni
sem í blóð borin. Hún vildi hvergi
vamm sitt vita. Það hvílir sorg yfir
Giljaskóla og Önnu Maríu er sárt
saknað.
Anna María; fallegt bros þitt mun
standa mér fyrir hugskotssjónum og
dillandi hlátur þinn hljómar áfram í
minningunni. Mín kæra frænka, ég
kveð þig í trú um að þér hafi verið
ætlað annað hlutverk á æðri stað, þar
munt þú og litla ófædda barnið ykkar
Árna lifa og blómstra. Ástarkveðjur
frá ömmu þinni og Gunnu sem nú
dvelur í Ástralíu, svo langt í burtu frá
okkur.
Elsku Árni og Róbert, Óli, Inga og
Kata. Ég vildi ég gæti komið að liði
og sefað sorgina en bæði orð og at-
hafnir virðast svo máttlaus þessa
dagana. Guð gefi ykkur huggun og
styrk í ykkar miklu og djúpu sorg.
Halldóra.
Hér sitjum við hljóð og eigum erf-
itt með að finna réttu orðin. Það er
svo erfitt að ekkert sé hægt að gera
til að fá þig aftur. Elsku Árni bróðir,
Róbert, Inga, Óli og Kata, ykkar
missir er ólýsanlegur. Elsku Anna
María, þú sem gerðir Árna okkar svo
hamingjusaman, hamingja ykkar var
svo mikil og ást ykkar svo sterk. Þið
sem voruð svo full tilhlökkunar yfir
fjölguninni í litlu fjölskyldunni ykk-
ar, Róbert var svo glaður yfir því að
verða stóri bróðir enda yndislegur
strákur sem átti yndislega móður.
Foreldrar Önnu Maríu hafa misst
mikið, nú búin að missa tvö börn sín
og Kata bæði systkini sín, en nú ert
þú, elsku Anna María, hjá Jósep
bróður þínum og litla ljósið ykkar
Árna sem þú munt nú gæta þar til þið
hittist á ný. Ykkur litlu fjölskylduna
var svo gaman að heimsækja, þú
varst búin að gera svo fallegt heimili
fyrir þig, Árna og Róbert. Þú hugs-
aðir vel um strákana þína og þeir um
þig. Við getum endalaust rifjað upp
skemmtilegar minningar og þær
munum við geyma í hjörtum okkar
um ókomna tíð. Við munum aldrei
gleyma fallega andlitinu með glað-
hlakkalega brosinu þínu sem mætti
okkur ætíð er við hittumst. Við þökk-
um þér fylgdina þótt hún hafi verið
allt of stutt, við þökkum fyrir að hafa
fengið að kynnast þér og njóta sam-
vista þinna. Elsku Árni bróðir, Guð
styrki þig, Róbert, Ingu, Óla og Kötu
auk allra annarra sem auk okkar
syrgja elsku Önnu Maríu.
Nú er sál þín rós
í rósagarði Guðs
kysst af englum
Döggvuð af bænum
þeirra sem þú elskaðir
Aldrei framar mun þessi rós
blikna að hausti
(Ragnhildur P. Ófeigsd.)
Guð geymi þig, elsku Anna María
okkar.
Þínir tengdaforeldrar,
Friðrik og Ragnheiður,
Þórður, Aðalheiður og börn,
Jón og Margit, Elísabet og
synir, Sverrir.
Elsku Anna María. Ef einhver
hefði spurt mig hver besta vinkona
mín væri fyrstu 10-12 ár ævi minnar
hefði svarið verið öruggt – Anna
María, frænka mín. Síðastliðna daga,
eftir að ég heyrði af andláti þínu, hef-
ur mér mikið verið hugsað til æsku-
áranna og allra stundanna okkar
saman. Mér hefur verið hugsað til
allra furðulegu leikjanna sem við
bjuggum til, t.d. ísbjarnarleiksins
góða sem aðallega fólst í því að snúa
herberginu hennar ömmu á hvolf,
ofsahræðslunnar sem greip okkur
þegar við fórum niður á Stekk á held-
ur óheppilegum tíma árs, þ.e. þegar
æðarfugls- og kríuvarp bar hæst, spil
á hljómborð, svo ég tali nú ekki um
Santa Barbara ævintýrið.
Það sem stendur samt upp úr er
virðing mín fyrir þér þar sem þú
varst tveimur árum eldri og hlaust
þar með að vita og geta allt best. Ég
lét sem ég væri líka vaxin upp úr
Póstinum Páli um leið og þú þó að
það væri ekki staðreyndin og þó að
ég hefði ekki minnsta áhuga á íþrótt-
um var ég Þórsari af því þú varst það.
Ég minnist einnig góðra stunda
sumarið 1993 þegar þú komst með
okkur mömmu til Bristol, við
mamma til ársdvalar en þú í sum-
arskóla og bjóst hjá okkur. Síðustu
ár höfum við fylgst hvor með annarri
en oft úr fjarlægð þegar við höfum
ekki verið samtímis á landinu.
Ég er innilega þakklát fyrir að
hafa komið heim um jólin og átt með
þér góðar stundir. Ég á erfitt með að
skilja að nú verði þær ekki fleiri. Það
er erfitt að verða ekki bitur og hugsa
af hverju í ósköpunum þetta þurfti að
gerast. Slíkar hugsanir hjálpa engum
og því reyni ég að einbeita mér að öll-
um góðu minningunum sem ég á nú
þegar, af nógu er að taka.
Óli, Inga, Kata, Árni og Róbert, ég
vildi óska að ég gæti verið með ykkur
á þessum erfiða tíma og deilt sorg-
inni. Það er lítið hægt að segja annað
en að ég hugsa til ykkar og sendi
ykkur innilegar samúðarkveðjur. Og
Anna mín, það er erfitt að geta ekki
verið við útförina og fá að kveðja en
ég trúi því að hluti af þér sé líka
hérna með mér í Ástralíu. Takk fyrir
allar góðu stundirnar.
Guðrún Sif Friðriksdóttir,
Perth, Ástralíu.
Kveðja frá samstarfsfólki
við Giljaskóla
Nú ertu leidd, mín ljúfa,
lystigarð drottins í.
Þar áttu hvíld að hafa
hörmunga og rauna frí.
Við guð þú mátt nú mæla,
miklu fegri en sól,
unun og eilíf sæla
er þín hjá lambsins stól.
Þetta vers úr sálmi Hallgríms Pét-
urssonar, sem hann orti við lát ungr-
ar dóttur sinnar, leitaði á hugann
þegar frétt barst um andlát Önnu
Maríu Ólafsdóttur. Þótt fæst okkar
eigi ef til vill þann trúarstyrk og
vissu um framhaldslíf, sem sálmur-
inn tjáir, þurfum við sárlega á styrk
og huggun að halda. Þegar ung kona
og móðir er hrifin burt úr dagsins
önn með svo skyndilegum hætti er
erfitt að skilja öfugsnúinn gang lífs-
ins og sættast við almættið.
Anna María var einn af yngstu
kennurum skólans og við nutum ekki
langra samvista við hana, því hún hóf
störf á liðnu hausti. Áður hafði hún
unnið einn vetur við kennslu í Síðu-
skóla – þá nýstúdent – og eftir út-
skrift úr Kennaraháskóla Íslands
annan vetur á Bretlandseyjum. Hún
var því í vetur að feta sín fyrstu spor
sem réttindakennari á Íslandi. Það
kom í hennar hlut að taka á móti ein-
um hópi yngstu nemendanna og
hann var ekki svikinn af handleiðslu
hennar. Hún vissi hvað þeim kom,
sjálf móðir jafnaldra þeirra og leiddi
stundum soninn Róbert sér við hönd
um skólann. Þegar við fréttum að
von væri á öðru barni samglöddumst
við henni innilega.
Anna María var góðum gáfum
gædd og búin mannkostum sem nýt-
ast vel í kennslu. Hún var kappsfull,
vandvirk og samviskusöm svo af bar.
Eitt sinn varð henni það á að hleypa
hópnum sínum of snemma út í frí-
mínútur. Þegar hún áttaði sig á mis-
tökunum dreif hún börnin aftur úr
útifötunum, hóaði þeim inn í stofu og
hélt þeim inni þar til bjallan hringdi.
Um margt var þessi unga kona okk-
ur, þeim eldri og reyndari, góð fyr-
irmynd. En fyrstu árin í kennslu
reyna líka á – einkum þann sem ekki
má vamm sitt vita – og þegar Anna
María lýsti andvökunótt fyrir fyrstu
foreldraviðtölin varð ýmsum hugsað
til sinnar fyrstu kennslureynslu.
Anna María var glöð og kraftmikil
stúlka, hreinskiptin og yfirlætislaus.
Hún bjó yfir ríku skopskyni sem þeir
nutu sem næst henni stóðu í skól-
anum. Oft mátti heyra bjartan og
smitandi hlátur hennar á góðri
stundu.
Þegar við, starfsmenn Giljaskóla,
kveikjum á kertum og minnumst
Önnu Maríu dvelur hugur okkar hjá
litlum dreng, yndi og stolti móður
sinnar, sem mikið hefur misst; einnig
hjá Árna, sambýlismanni hennar,
foreldrum, sem nú sjá á bak öðru
barni sínu, og hjá systurinni Katrínu.
Þeim og öðrum ástvinum Önnu Mar-
íu sendum við innilegar samúðar-
kveðjur með nokkrum línum úr ljóði
Ísaks Harðarsonar, Nafn lífsins:
Vinir, opnum gluggann upp á gátt
og berum lífsins nafn
að nótt
og dimmum dauða
uns eilíft sumar ljómar
nýjum heimi.
Elsku, góða Anna María. Þú varst
besti kennarinn okkar. Það þarf tvo
til að fylla í skarðið þitt. Við söknum
þín en núna kennir þú englabörnun-
um á himninum.
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma
öll börn þín svo sofi rótt.
(M. Joch.)
Við viljum biðja Guð að styrkja og
passa Róbert, Árna og fjölskylduna.
Kveðja.
Börnin þín í 1. bekk b
í Giljaskóla.
Við viljum með þessum fáu orðum
votta virðingu okkar Önnu Maríu
Ólafsdóttur, fyrrum nemanda okkar í
Kennaraháskóla Íslands. Það er erf-
itt að trúa því að þessi lífsglaða og
fjöruga stúlka, sem hélt vongóð á vit
ævintýra við kennslu í Englandi fyrir
tæpum tveimur árum þegar við
kvöddum hana í lok kennaranámsins
sé horfin úr þessu jarðlífi.
Anna María var geislandi og kraft-
mikil og lagði sig alla í það sem hún
gerði. Í litlum hópi nema í enskuvali
á hennar ári skapaðist náinn og nota-
legur andi, þar sem hver einstakling-
ur lagði allt sitt af mörkum. Anna
María var lykilmaður í þeim hópi.
Hún kom við í Kennaraháskólan-
um þegar hún sneri aftur frá Eng-
landi síðastliðið vor. Allt hafði gengið
vel og reynsla hennar þar hafði gefið
henni mikið, bæði persónulega og
faglega. Hún var full bjartsýni og
áhuga á framtíðarstarfinu.
Það duldist engum sem umgekkst
Önnu Maríu að hún átti sólargeisla
sem hún talaði oft um, soninn Ró-
bert. Hún var þakklát fyrir litlu fjöl-
skylduna sína og fólkið sitt. Það var
greinilegt að heimahagarnir voru
henni kærir. Við þökkum Önnu
Maríu fyrir góðar samverustundir í
Kennaraháskólanum og biðjum góð-
an guð að styrkja fjölskyldu hennar.
Auður Torfadóttir,
Samúel C. Lefever,
Ragnheiður Jónsdóttir.
Elsku vinkona. Við munum haust-
ið 1998, við vorum að byrja í KHÍ og
öll óörugg og þekktum engan. En
fljótt náðum við saman og sú vinátta
mun haldast í gegnum lífið. Andlát
þitt myndar stórt skarð í hópinn, en
minning um góðan og traustan vin
mun ylja okkur um hjartarætur um
ókomna tíð og hvetja okkur áfram í
lífinu því þú varst fyrirmynd okkar
hvað varðar samviskusemi og alúð í
garð annarra. Þú varst alltaf bros-
andi og hress og auðvelt að heillast af
þér.
Við minnumst þín sem duglegrar,
samviskusamrar og vel skipulagðrar
stelpu sem gaman var að vinna með.
Við vorum heppin að fá að kynnast
þér og Róberti litla og fá að fylgjast
með honum. Þú varst svo góð og um-
hyggjusöm móðir.
Við vorum svo spenntar að fá að
hitta þig einhvern næstu daga, fá að
heyra af meðgöngunni og hvernig
hafi verið í Englandi. Það er ótrúlegt
til þess að hugsa að þetta muni ekki
verða og við hugsum til þín með
söknuði, en við eigum góðar minn-
ingar sem við þökkum Guði fyrir að
eiga.
Róberti, Árna og fjölskyldu Önnu
Maríu vottum við okkar dýpstu sam-
úð og biðjum Guð að styrkja þau í
sorginni.
Kveðja.
Bekkjarfélagar úr
Kennaraháskólanum.
Elsku besta vinkona. Það var erfitt
að móttaka þær fregnir sem mér bár-
ust á miðvikudagskvöldið síðasta frá
Íslandi, lífið getur verið svo óréttlátt
oft á tíðum. Við höfðum nú ekki mikið
samband síðustu þrjú árin en ég fékk
þó tækifæri til að sjá þig og Róbert á
meðan þú varst í námi í Kennarahá-
skólanum fyrir sunnan.
Minningarnar um okkur í æsku
hafa hrannast upp í huga mínum síð-
an mér bárust þessar hræðilegu
fregnir. Við að spila lönguvitleysu
inni í stofu heima hjá foreldrum þín-
um í Rimasíðunni, hljómsveitin
Greifarnir og hvað þú varst heilluð af
þeim með plaköt út um alla veggi og
margt annað sem við tókum okkur
fyrir hendur.
Ég vil þakka þér kærlega fyrir all-
ar þær góðu stundir sem við áttum
saman, vildi óska þess að þær hefðu
verið fleiri eða ættu eftir að verða
fleiri en það verður því miður að bíða
betri tíma. Ég vil votta fjölskyldu
þinni og nánustu vinum mína innileg-
ustu samúð. Þú munt ávallt lifa í
huga mínum og hjarta brosandi út að
eyrum eins og þér var einni lagið.
Þín skólavinkona
Guðrún Jóhanna (Gudda),
Kaupmannahöfn.
ANNA MARÍA
ÓLAFSDÓTTIR

Fleiri minningargreinar
um Önnu Maríu Ólafsdóttur bíða
birtingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.