Vísir - 29.12.1980, Qupperneq 2

2
Mánudagur 29. desember 1980
Ætlarðu að strengja
áramótaheit?
Ásta Kristin Sýrusdóttir nemi:
Nei, það ætla ég ekki að gera. Ég
hef aldrei strengt áramótaheit og
hef þar af leiðandi aldrei svikið
áramótaheit.
Geir Björnsson, húsasmiður: Ég
veit ekki, nei, ætli það. Ég hef
aldrei strengt áramótaheit. Það
er svo sem ekki neitt sérstakt lof-
orð sem ég gæti gefiö sjálfum
mér. Ég er til dæmis hættur að
reykja.
Jóhann Lindal Gislason,
skipasmiður: Já, ég hef lofað mér
algerri reglusemi og ég ætla að
reyna að standa við það. Ég hef
aldrei strengt áramótaheit fyrr.
Birgir Guðmundsson, nemi: Nei,
það ætla ég ekki að gera.
Ágústa Maria Jónsdóttir, nemi:
Nei, það held ég ekki. Ég þekki
engan sem strengir áramótaheit.
VÍSIR
Pálmi Hlððversson. deildarstlórl hjá Rauöa krossinum:
HORMUNGAR- OG
SULTARASTAND"
,,Ég varð hálf hryggur við að
sjá þetta hörmungar- og sultar-
ástand i landi, sem mér virtist
geta verið paradis á jörðu”, sagði
Pálmi Hlöðversson, deildarstjóri
hjá Rauða krossi íslands, i sam-
tali við blaöamann Visis, en
Pálmi er nýkominn til landsins
eftir þriggja mánaða dvöl i
Uganda á vegum Rauða krossins.
„Það hrundi allt til grunna i
landinu á siðustu árum Idi Amins
og i styrjöldinni sem varð þegar
hann var rekinn frá völdum.
Einna verst er ástandið varöandi
neysluvatnið og sem dæmi get ég
nefnt, að i þvi héraði þar sem ég
var viö störf, voru um 90% af
vatnsdælunum óvirkar.”
Pálmi fæddist i Reykjavik 18.
febrúar 1942, sonur hjónanna
Hlöövers Bæringssonar og Guð-
bjargar Sigvaldasóttur. Hann
gekk i barna- og Gagnfræðaskóla
i borginni, en siðan lá leiðin i
Stýrimannaskólann. Að loknu
námi hóf Pálmi störf hjá Land-
helgisgæslunni og var þar óslitið i
21 ár, eða frá 1958 til 1979, en þá
byrjaði hann hjá Rauða krossin-
um.
Pálmi upplifði sem sé þrjú
þorskastrið sem skipsverji hjá
Landhelgisgæslunni, og blaða-
maður spuröi hann hvaöa minn-
ingar væru skemmtilegastar frá
þessum striðum.
„Þaö sem var kannski
skemmtilegast við þetta var
radióstríðið, sem bresku togara-
sjómennirnir voru á einu máli um
að við hefðum unnið. Bresku her-
skipin töku upp á þvi að tilkynna
togurunum á tveggja tfma fresti
hvar Islensku varðskipin væru
niðurkomin og hvert þau stefndu.
Okkur þótti þetta heldur slæmt
fyrir okkar starf, þannig aö við
tókum þessar aðvaranir upp á
segulband og spiluðum þær
seinna til þess að rugla togara-
skipstjdrana. Herskipin fóru þá
að tiltaka timann þegar aðvar-
anir voru sendar til þess að hægt
væri að átta sig á þvi hvort um
falska aðvörun væri aö ræða. Við
svöruðum þá með því að taka udp
á band þessar timasetningar i
heilan sólarhring og byrjuðum
svo aftur að senda okkar „aðvar-
anir”. Þá byrjuðu herskipin að
tiltaka dagsetninguna lika og þar
sem v ið töldum okkur ekki f ært að
biða heilt ár, þá æfðum við okkur
vel í þeirra framburði og héldum
.svo áfram að senda tilkynningar.
Herskipin kölluðu þá Ut og sögðu
að siðasta tilkynning hefði verið
fölsun frá varðskipi, og það tók-
um við lika upp á band og sendum
þegar okkur hentaði. Þannig gekk
þetta koll af kolli þagnað til her-
skipin voru farin að senda út 28
tölur þegar þau vöruðu við varð-
skipunum og þá voru togaramir
hættir að taka mark á þessu og
lokuðu talstöðvunum.”
P.M.
Blysfðr tn
Gunnars
„Dr. Gunnar Thorodd-
sen forsætisráðherra er
sjötugur i dag eins og
alþjöð er kunnugt. Sand-
korn leyfir sér að færa
honum hamingjusóskir i
tilefni dagsins, enda er
Gunnar húmoristi góður
og gerir bara grin að
þessu venjulega
almanaki sem telur árin
okkar hinna. Ég hef
lúmskan grun um að
Gunnar Thoroddsen eld-
istbara um átta mánuði á
einu ári enda greinilega
einn af þeim lukkunnar
pamfilum sem gefa elli
keriingu langt nef.
Vinir og stuðningsmenn
Gunnars eru sagðir ætla
að efna til blysfarar i dag
klukkan 17 frá Stjórnar-
ráðinu við Lækjargötu
vesturá Víðimel að heim-
ili afmælisbamsins. Hafa
fáir stjörnmálamenn orð-
ið sliks heiðurs aðnjót-
andi.
Ég ætla bara aö vona að
þeir fari varlega með
blysin þarna i Stjórnar-
ráðinu. Ef illa tækist til
yrði það eflaust lagt út á
þann veg af seinni tima
sagnfræðingum, að á af-
m ælisdegi Gunnars
Thoroddsen hafi stuðn-
ingsmenn Geirs Hall-
grimssonar lagt eld að
Stjórnarf-áðinu.
Efins um
frlálshygglu
Maður nokkur tjáði
mér að vonandi yrði þess
langt að biða að svonefnd
frjálshyggjustefna næði
lýðhylli hér á landi. Sagð-
ist raunar ekki hafa gert
sér grein fyrir megininn-
taki þessarar stefnu fyrr
en hann las bókina Valda-
tafl i Valhöll. Þar væri
komist svo að orði um
Endurreisn I anda frjáls-
hyggju:
„Stefna þessi fékk góð-
ar undirtektir meðal
ungra sjálfstæðismanna,
enda fólst hún einkum i
baráttu gegn verðbólgu,
aukinni verðmætasköpun,
viðskiptajöfnuði við dt-
lönd....”
Kvaöst maðurinn ekki
geta tekið undir með
frjálshyggjumönnum
þegar þeir beröust gegn
aukinni verðmætasköp-
um og viðskiptajöfnuði þó
hann styddi hins vegar
baráttu gegn verðbólg-
unni.
Svissbrauð
á Akureyrl
Þegar bakarar stræk-
uðu á aö baka visitölu-
brauðog selja á þvi verði
sem verðlagskontórinn
taldi hæfilegt, voru
nokkrir bakarar á báðum
áttum um hvort þeir ættu
að hækka veröiö I trássi
viö yfirvöld eöa ekki.
Sumir hættu bara að baka
visitölubrauö.
Þannig er það til dæmis
með þá i Brauðgerð Kr.
Jónsson á Akureyri. Þar
fæst ekki lengur fransk-
brauð, enda var verð á
þeim bundið visitölu.
Þess I staö selur bakari-
iðnú brauð sem Akureyr-
ingarkalla „Svissbrauð”.
Nafnið var fundið upp þar
sem bakararnir svissuðu
yfir og settu örlitið af
sigtimjöli I brauöið svo
það héti ekki lengur
franskbrauð þótt það sé
franskbrauð að útliti og
bragði
Grjðtkast úr
gierhúsí
Eggert er þó hreinskil-
inn
Margir hafa hneykslast
á þvi að Eggert Haukdal
hafi „selt” atkvæði sitt á
Alþingi á dögunum þegar
vörugjaldið var sam-
þykkt. Meö þvi að fylgja
gjaldinu fékk Eggert auk-
ið fé IByggðasjóö. Ansi er
ég hræddur um aö sumir
þeirra sem hæst gala um
atkvæðasölu Haukdalsins
geri það án þess aö hafa
efni á slikum upphrópun-
um. Verslun með atkvæði
er engin ný bóla á Alþingi
eða i sveitarstjórnum,
svo ekki sé minnst á
nefndir og ráð.
Hreinskilni bóndans á
Bergþórshvoli kemur
hins vegar flatt upp á
menn og auðvitað er eng-
in ástæða til að mæla með
svona bralli. En grjótkast
úr glerhúsi i þessu sam-
bandi er alltof áberandi
•
01 langt
gengið
Hafnfirðingur kom að
máli viö mig og lýsti yfir
óánægju sinni með Hafn-
firðingabrandara sem
stundum er Iátnir á þrykk
ganga hér i dálkinum
Sagði Hafnfirðinga vera
bara ósköp venjulegt fólk
en óprúttnir menn væru
að semja lygasögur um
Hafnfirðinga sér til dund-
urs. Nefndi hann mér
dæmi um eina af verri
sortinni.
Svo var mál með vexti
að Kópavogsbúi fór að
vinna á skattstofunni I
Hafnarfiröi. Þöttu honum
öll vinnubrögð i meira
lagi undarleg og þar kom
aðhann stóöst ekki mátið
og bað um viðtal við
skattstjórann. Taldi ekki
vinnandi þarna fyrir
óbrjálaðan mann. Skatt-
stjori bað hann að nefna
dæmi. Hinn sagði það
vera auðvelt, opnaði
dyrnar á skrifstofu skatt-
stjóra og kallaði fram til
samstarfsmanns:
— Jón, Viltu fara heim
og vita hvort ég er
heima?
Maöurinn jánkaði strax
og stökk á dyr, en sá úr
Kópavoginum sneri sér
að skattstjóra og segir:
— Nú skilur þú mig, er
það ekki?
— Jú, svaraði skatt-
stjóri. Þetta nær ekki
nokkurri átt. Ég hefði
auðvitað bara hringt.
•
Gððar fréttir
og siæmar
Samkvæmt skoðana-
könnun sem fram fór
meöal námsmeyja í
menntaskóla einum
finnst þeim miðaldra
karlmenn vera mest að-
laðandi.
Þvi miður verður að
bæta þvi við, að það kom
einnig I ljós að meyjarnar
lita svo á, að þegar karl-
menn eru orönir 27 ára þá
séu þeir komnir á miðjan
aldur
í skólanum
Það var i siðasta tím-
anum fyrir jól að stúdent-
inn spurði prófessorinn:
— Viltu segja okkur
eitthvað um heilann I
dag?
— Nei, ég skal gera þaö
strax eftir jólafriiö. t dag
er ég með allt annaö f
kollinum.
Sæmundur Guðvinsson
blaöamaöur skrifar