Morgunblaðið - 03.01.2004, Side 41

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 3. JANÚAR 2004 41
✝ Ásdís KlaraEnoksdóttir
fæddist í Reykjavík
12. ágúst 1930. Hún
lést á Landspítalan-
um í Fossvogi föstu-
daginn 26. desember
síðastliðinn. For-
eldrar Klöru voru
Kristín Björnsdóttir,
f. 6. nóv. 1908, d. 17.
júní 1997, og Enok
Ingimundarson, f.
29. ágúst 1907, d. 2.
júní 1974. Systkini
Klöru eru Birna,
Einar, Árný, Pétur,
Helga og Munda.
Klara giftist í október 1953 Sig-
urði Rósant Indriðasyni, f. 11.
ágúst 1923, d. 15. febrúar 2003.
Þau áttu fimm börn, þau eru: 1)
Sturla. 4) Birna Kristín, f. 2. sept.
1961, eiginmaður Georg Alexand-
er. Sonur hennar er Sigurður Ási
Hannesson, eiginkona Brandy,
synir þeirra eru Damyan og
Hjálmar. Fyrir á Georg þrjú börn,
Dean, Clifford og Rebeccu, börn
hennar eru Aidan og Aislin. 5)
Hjálmar, f. 14. okt. 1963, sambýlis-
kona Ásdís Jóhannesdóttir, þau
eiga tvö börn, Gunnar Kristinn, f.
1991, og Þórunni Klöru, f. 1995.
Klara ólst upp í Reykjavík en
árið 1951 flutti hún til Grindavík-
ur ásamt fjölskyldu sinni. Klara
starfaði sem húsmóðir meðan
börnin voru að alast upp. Hún
vann jafnhliða því við að skera ut-
an af netum og frá árinu 1976
starfaði hún hjá Varnarliðinu á
Keflavíkurflugvelli og starfaði
hún þar til ársins 1996. Síðustu
mánuðina hefur hún dvalið í öldr-
unarheimilinu Víðihlíð í Grinda-
vík.
Útför Klöru verður gerð frá
Grindavíkurkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.
Enok Kristinn, f. 4.
júlí 1953, sambýlis-
kona Skul Iodsong
Tragul, sonur hennar
Kriangkrai. 2) Indriði,
f. 8. feb. 1955, eigin-
kona Nanna Hjalta-
dóttir, dóttir þeirra er
Hrönn Helga, f. 1983,
sonur hennar er Indr-
iði Örn, f. 2003. Fyrir
á Nanna dóttur, Mar-
gréti Gledhill, dóttir
hennar er Elísabet
Nanna. 3) Elísabet
Anna, f. 8. apríl 1959,
eiginmaður Eyjólfur
Valsson. Börn þeirra eru Guðrún
Hildur, f. 1983, og Birna Vala, f.
1987. Fyrir á Eyjólfur dóttur,
Soffíu Melsteð, eiginmaður Jón
Bartels, sonur þeirra er Einar
Þessi jól og áramót eru búin að
vera frekar skrítin því að ég hef
hvorki þig né pabba hjá mér, eins og
ég hef haft alla mína ævi. Þið og þó
sérstaklega þú hjálpuðuð mér mikið
meðan ég var í fjölbrautaskólanum,
með því að passa stelpurnar fyrir
mig. Alltaf varst þú boðin og búin að
taka þær og fara með þeim í jóla-
föndrið í skólanum. Það get ég séð á
jólaskrautinu mínu, það er allt
meira og minna búið til eftir ykkur.
Ég á mikið af handavinnuni þinni,
myndir, púða og útsaumaða dúka
sem þú gafst mér. Þú hafðir svo
gaman af því að vinna í höndunum
og þegar þú sast fyrir framan sjón-
varpið á kvöldin, þá var handavinn-
an ekki langt undan. Ég man eftir
því hvað það var gott að geta leitað
til þín með bæði handavinnuna og
annað námsefni, þegar ég var í
barnaskóla. Alltaf gastu hjálpað það
var alveg sama hvað verið var að
vinna við. Pabbi sagði það líka þegar
ég varð stúdent að líklegast hefði ég
fengið gáfurnar frá þér, en ég hefði
fengið hörkuna frá sér. En veistu
það að ég er líklegast ekki nema
hálfdrættingur miðað við ykkur
bæði.
Mamma, þú varst mjög góð kona,
aldrei heyrði ég þig tala illa um
aðra, þú varst líka mjög róleg, sjald-
an reið eða í vondu skapi. Það var
leitt að þú skyldir ekki geta notið
þess lengur að vera í Víðihlíð, þar
sem þér leið svo vel.
Vertu blessuð mamma og berðu
pabba kveðju mína. Guð geymi ykk-
ur bæði.
Elísabet.
Elsku Klara mín. Nú ertu komin
til hans Sigga þíns, sem lést síðast-
liðinn febrúar. Þið létust á sama
árinu, og það er erfitt, ég hélt að ég
mundi fá að hafa þig lengur hjá okk-
ur, en Guð ákvað að fá þig til sín á
annan í jólum eftir stutt veikindi, og
það er sárt.
Á svona stundu brjótast fram
margar minningar um þig Klara
mín, ein af þeim er þegar þú kenndir
mér að prjóna, þegar ég var með
Gunnar pínulítinn, alltaf gat ég leitað
til þín þegar ég var strand með mín-
ar hannyrðir, því að þú varst mikil
hannyrðakona, það lék allt í hönd-
unum á þér. Þér þótti svo gaman að
lesa líka og þegar ég kom í heim-
sókn, þá varstu alltaf með annað-
hvort bók eða prjónana. Núna fyrir
jólin varstu svo spennt að sjá jólakúl-
ur sem ég var að búa til, en þú
fékkst ekki að sjá þær því að ég hélt
að ég hefði nógan tíma til að koma
með þær til þín.
Þú og Siggi komuð stundum með
okkur í ferðalög og það var alltaf
gaman að hafa ykkur með.
Þú varst alltaf tilbúin að aðstoða
okkur þegar við þurftum pössun
fyrir börnin, og þegar eitthvað bját-
aði á, þá vildir þú hjálpa.
Þú varst alltaf svo róleg og góð,
Klara mín, það var svo notalegt að
sitja hjá þér yfir kaffibolla og spjalla
um daginn og veginn.
Þú varst alltaf bjartsýn vegna
Þórunnar Klöru okkar fyrir nokkr-
um árum, þú sagðir alltaf að þetta
kæmi hjá henni og hún myndi spjara
sig miklu betur. Þú hafðir rétt fyrir
þér, Klara, þú varst einstök í að hug-
hreysta okkur og við vorum bjart-
sýn.
Þú varst svo þolinmóð við barna-
börnin þín og þú varst svo mikil
amma í þér, enda þótti Gunnari og
Þórunni svo gaman að koma til þín.
Þú blómstraðir í Víðihlíð eftir að
þú fórst þangað í sumar, þér leið svo
vel þar, og í haust fórstu í keramik
sem þér fannst svo gaman.
Ég vil færa starfsfólki í Víðihlíð
bestu þakkir fyrir alúð og góða
umönnun Klöru á þeim tíma sem
hún dvaldi hjá ykkur. Guð blessi
ykkur.
Elsku Klara mín, takk fyrir allar
stundir sem við áttum saman, þær
minningar munu ylja mér núna og í
framtíðinni, þín verður sárt saknað.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
( V. Briem)
Ásdís Jóhannesdóttir
og fjölskylda.
Nú ertu, kæra amma, komin til
hans afa Sigga heitins og þér líður
örugglega vel, því að þú elskaðir
hann svo heitt.
En minningar mínar eru margar,
mjög góðar eins og þær eru margar.
En ég man eftir því þegar þú kennd-
ir mér að reima skóna, það tók allt
sinn tíma, en þegar ég var búin að
læra það þá var ég að monta mig við
alla.
Og ég man eftir þegar ég gisti hjá
ykkur, það var gaman að vakna því
að þú varst búin að undirbúa morg-
unmat. Þórunn man þegar þú keypt-
ir handa henni svala og kex eða
kleinur. Hún man eftir þegar þú
sagðir henni sögur, já, það var gam-
an að heyra þig segja sögurnar.
Bless, amma mín, og láttu þér líða
vel hjá látnum ættingjum.
Gunnar Kristinn Hjálmarsson
og Þórunn Klara Hjálarsdóttir.
Elsku mamma mín. Það varð ekki
langt á milli ykkar pabba og ekki
datt mér í hug að kallið væri að koma
á jóladag en nú ertu hjá honum
pabba.
Við eigum eftir að sakna þín sárt,
elsku mamma mín, það er svo erfitt
að kveðja þig, en ég vil þakka þér
fyrir alla umhyggjuna fyrir okkur og
börnunum okkar, og sérstaklega
umhyggjuna fyrir Þórunni Klöru. Þú
spurðir oft hvernig henni gengi í
skólanum og mikið varstu glöð henn-
ar vegna.
Mér finnst við hæfi að senda sömu
bæn og ég sendi pabba:
Vertu, Guð faðir, faðir minn
í frelsarans Jesú nafni,
hönd þín leiði mig út og inn,
svo allri synd ég hafni.
(Hallgr. Pét.)
Bless, mamma mín.
Þinn sonur
Hjálmar Sigurðsson.
KLARA
ENOKSDÓTTIR
✝ Þórhildur Þor-steinsdóttir
fæddist í Vestmanna-
eyjum 20. janúar
1903. Hún lést á Dval-
arheimilinu Lundi á
Hellu 21. desember
síðastliðinn. Foreldr-
ar hennar voru Elín-
borg Gísladóttir og
Þorsteinn Jónsson út-
vegsbóndi í Laufási í
Vestmannaeyjum.
Systkini Þórhildar
eru ellefu: Unnur, f.
1904, látin, Gísli, f.
1906, látinn, Ásta, f.
1908, látin, Jón, f. 1910, látinn,
Fjóla, f. 1912, Ebba, f. 1916, látin,
Anna, f. 1919, Bera, f. 1921, Jón, f.
1923, Dagný, f. 1926, Ebba, f. 1927,
Sváfnir, f. 26.7. 1928, fv. prestur og
prófastur að Kálfafellsstað og
Breiðabólstað, en fyrri kona hans
var Anna Elín Gísladóttir, f. 29.4.
1940, d. 20.2. 1974, börn þeirra eru:
Þórhildur, Gísli, Hulda, Elínborg,
Sveinbjörn, Vigdís, Sigurlinn og
Sigurjón. Seinni kona Sváfnis er
Ingibjörg Þ. Halldórsdóttir tækni-
teiknari, f. 26.1. 1936, synir hennar
eru Guðbjartur og Ásbjörn Torfa-
synir. 3) Elínborg, f. 10.6. 1931, fv.
kennari og læknaritari, Reykjavík.
Hennar maður er Guðmundur Sæ-
mundsson, f. 7.8. 1932, tæknifræð-
ingur. Börn þeirra eru Sæmundur
og Þórhildur. 4) Ásta, f. 9.7. 1939,
fv. bankastarfsmaður, Reykjavík,
maður hennar er Garðar Steinars-
son, f. 5.8. 1938, flugstjóri. Börn
þeirra eru Hróðný, Þórhildur og
Páll. Þórhildur átti 22 barnabörn,
41 langömmubarn og 3 langalang-
ömmubörn.
Útför Þórhildar fer fram frá
Breiðabólstaðarkirkju í Fljótshlíð í
dag og hefst athöfnin klukkan 14.
látin og Ástþór, f.
1936, sonur Unnar ólst
upp með þeim.
Þórhildur giftist 12.
júní 1926 Sveinbirni
Högnasyni, f. 6.4. 1898,
d. 21.4. 1966, prófasti
og alþingismanni í
Breiðabólstað í Fljóts-
hlíð. Börn þeirra eru
fjögur: 1) Ragnhildur,
f. 25.3. 1927, Lambey í
Fljótshlíð, maður
hennar er Jón Krist-
insson, f. 16.11. 1925,
bóndi og listmálari
(Jóndi). Börn þeirra
eru Guðbjörg, Þórhildur, stúlka d.
óskírð, Kristjana, Sveinbjörn,
Kristinn, Katrín, Þorsteinn og Sig-
rún. Sonur Jóns er Gunnar Rafn. 2)
Mér er ljúft að minnast elskulegr-
ar tengdamóður minnar Þórhildar
Þorsteinsdóttur með örfáum orðum.
Efst í huga mér er þakklæti fyrir að
verða þeirrar gæfu aðnjótandi að
kynnast og tengjast þessari ljúfu
konu og hennar stóru og traustu fjöl-
skyldu, sem ber henni svo fagurt
vitni.
Það er lærdómsríkt að kynnast
svo mikilli mildi, jákvæðni og þakk-
læti, sem hún lét svo óspart í ljós við
hvert tækifæri, eins og hún gerði sér
ekki grein fyrir hve mikið hún gaf
okkur með nærveru sinni.
Það er sárt að kveðjast og markar
kaflaskil í lífi okkar, en minningarn-
ar lifa og vekja þakkarkennd og
vissu um góða endurfundi.
Guð blessi minningu mætrar konu
og mildi söknuð ástvina hennar allra.
Ingibjörg.
Í dag kveðjum við elskulega ömmu
okkar eftir langt og heillaríkt líf.
Okkar fyrstu minningar eru frá
Breiðabólstað fyrir nær hálfri öld.
Mörg voru verkin innan húss og utan
á stóru og gestkvæmu heimili henn-
ar og eiginmanns hennar séra Svein-
bjarnar Högnasonar, prófasts og al-
þingismanns. Hún studdi mann sinn
í umfangsmiklum búskapar-, félags-
mála- og kirkjustörfum í áratugi.
Auk þess var hún kirkjuorganisti og
söngstjóri í yfir 30 ár og um árabil
formaður Kirkjukórasambands pró-
fastdæmisins sem hélt árlega stór
söngmót undir stjórn hennar. Einnig
starfaði hún mikið í Kvenfélagi
Fljótshlíðar og var heiðursfélagi
þess. Tónlist var alltaf stór þáttur í
lífi hennar og sat hún löngum og lék
á hljóðfæri og var þá oft tekið undir.
Ung hafði hún jafnvel spilað undir á
sýningum þöglu kvikmyndanna í
Vestmannaeyjum og þurfti hún þá
að fylgjast með því sem sýnt var á
tjaldinu og leika jafnframt undir við-
eigandi tónlist. Þegar hún varð 100
ára tók hún á móti gestum sínum
með því að leika á flygil. Hún hafði
einnig ánægju af allri ræktun jafnt
grænmetis, trjáa og skrautjurta.
Við munum hana þegar aldurinn
færðist yfir og hún bjó á Staðar-
bakka og síðar í Lambey. Þá sat hún
gjarnan í ruggustólnum sínum við
hannyrðir eða lestur. Hún hafði un-
un af lestri góðra bóka og las einnig
til þess síðasta dagblöðin og fylgdist
með atburðum líðandi stundar. Hún
var með eindæmum athafnasöm og
féll henni sjaldan verk úr hendi þrátt
fyrir háan aldur. Hún heklaði ótal
falleg og litskrúðug rúmteppi og
saumaði út púða og dúka sem hún
gaf jafnharðan. Sjálf var hún nægju-
söm og líkaði best látleysi í öllu. Hún
var mannblendin og hafði ánægju af
að koma á mannamót og fannst ekk-
ert tiltökumál þó hún þyrfti þá að
ferðast landshlutanna á milli. Hún
var alltaf tilbúin að taka þátt í því
sem við „unga fólkið“ vorum að gera
s.s. að fara í jeppaferðir á fjöll eða
prófa vélsleða, þaut um túnin í snjó-
kófi komin hátt á tíræðisaldur.
Amma sagði okkur sögur allt frá
æskuárum föður síns Þorsteins
Jónssonar, formanns í Eyjum og
móður Elínborgar Gísladóttur. Af-
komendur þeirra hjóna héldu ættar-
mót að Goðalandi í Fljótshlíð í ágúst
síðastliðnum og hitti hún þar fjöl-
mennan frændgarð. Hún sagði okk-
ur frá æsku sinni í Laufási í Vest-
mannaeyjum. Þegar allir sem
vettlingi gátu valdið voru að breiða
fisk og þegar hún lærði sund í köld-
um sjónum undir Löngu. Hún stund-
aði nám í Kvennaskólann í Reykja-
vík 1920–1922. Bjó hún þá hjá
móðursystur sinni Guðfinnu Gísla-
dóttur og manni hennar Halldóri
Guðmundssyni rafmagnsfræðingi,
bróður Eyjólfs rithöfundar og bónda
á Hvoli í Mýrdal. Þar kynntist hún
mannsefni sínu, Sveinbirni sem var
uppeldissonur Eyjólfs á Hvoli og
Arnþrúðar Guðjónsdóttur konu
hans. Haustið eftir útskrift stofnaði
hún ásamt skólasystur sinni smá-
barnaskóla í Vestmannaeyjum og
ráku þær hann næstu tvo vetur. Þá
hélt hún utan til Danmerkur þar sem
afi stundaði nám við
Kaupmannahafnarháskóla. Þau voru
síðan eitt ár í Laufási við Eyjafjörð
áður en þau fluttu árið 1927 að
Breiðabólstað. Í fegurð mannlífs og
sveitar Fljótshlíðar vildi hún helst
alltaf dvelja. Nú að leiðarlokum er
mér efst í huga æðruleysi ömmu,
mildi hennar og kærleikur sem um-
vafði okkur alla ættingja hennar.
Nærvera hennar var hlý og færði
manni vellíðan, kyrrð og frið í hjarta.
Með sorg og söknuði kveðjum við
Þórhildi Þorsteinsdóttur og þökkum
af alhug fyrir allt. Megi góður guð
leiða hana í nýjum heimkynnum.
Öllu er skapað að skilja
er skín á himinsins ljós;
jafnt eikin hin forna fellur
sem fegursta heimsins rós.
(Þorvaldur Sæmundsson.)
Við sendum systkinum hennar,
börnum og fjölskyldum þeirra inni-
legar samúðarkveðjur.
F.h. systkinanna frá Lambey,
Guðbjörg Jónsdóttir.
Nú er amma mín, Þórhildur Þor-
steinsdóttir látin, en hana vantaði
einungis mánuð upp á að verða 101
árs. Margar minningar leita á hug-
ann. Þegar ég var barn bjó fjöl-
skylda mín á Seltjarnarnesinu en lét
það nú ekki aftra sér frá því að fara
til ömmu í sveitinni þegar tækifærin
gáfust. Amma bjó þá ein á Staðar-
bakka. Á sumrin hafði hún okkur
barnabörnin af mölinni hjá sér til
skiptis og það voru skemmtilegustu
dagarnir því þá átti maður ömmu al-
veg útaf fyrir sig. Einn slíkan dag
þegar sól skein í heiði fórum við tvær
með nesti í gönguferð inn í Hlíð,
gengum upp á veg og fengum far
áleiðis. Á hentugum stað klifruðum
við upp hlíðina og gengum allan dag-
inn þar uppi, hoppuðum yfir læki,
skoðuðum gróðurinn og nutum lífs-
ins. Undir kvöldmat komum við nið-
ur aftur hjá Barkarstöðum og hús-
ráðendur þar keyrðu okkur heim að
Staðarbakka. Þarna rættist gamall
draumur ömmu því aldrei fyrr hafði
henni gefist tími eða tækifæri til að
ganga þessa leið. Hún var þá um 75
ára gömul.
Amma vildi kenna okkur börnun-
um að meta ljóð og oft vorum við að
kveðast á, ég fékk að hafa Vísnabók-
ina mér til halds og trausts en hún
kunni ógrynnin öll af kveðskap og
þurfti engin slík hjálpartæki.
Amma var virðuleg kona bæði í út-
liti og fasi. Hún bar sig vel og sat allt-
af bein í baki þó að vissulega hafi
beinin verið farin að bogna nokkuð
síðustu árin. Hún lét ekki styggð-
aryrði falla um nokkurn mann og
hreykti sér ekki af neinu þó ætla
mætti að hún hefði einhvern tíma
haft ástæðu til. Hún bar virðingu
fyrir öllu fólki og hlustaði af sömu at-
hygli á orð biskupa og málæðið í okk-
ur ungviðinu. Hún var hógvær og
vildi alls ekki láta hafa fyrir sér á
nokkurn hátt. Ég efa að hægt sé að
eiga betri fyrirmynd.
Það er komið að kveðjustund,
amma er horfin til betri og bjartari
heima þar sem ég vænti þess að hún
haldi áfram að vera öðrum til fyr-
irmyndar með háttalagi sínu og orð-
um. Ég bið henni blessunar Guðs á
nýjum leiðum og sendi mömmu,
Lillu, Ebbu og Sváfni samúðarkveðj-
ur við móðurmissinn.
Þórhildur Garðarsdóttir.
Með þakklæti í huga minnumst við
þín, elskulega amma, sem fyrir okk-
ur varst lifandi ímynd hins góða og
fallega í þessum heimi. Nú hefur þú
loksins fengið hvíldina löngu sem þú
varst farin að bíða eftir og kemst aft-
ur að hlið afa eftir hátt í fjögurra ára-
tuga aðskilnað.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Sæmundur, Þórhildur
og fjölskyldur.
ÞÓRHILDUR
ÞORSTEINSDÓTTIR