Vísir - 19.09.1981, Blaðsíða 23

Vísir - 19.09.1981, Blaðsíða 23
Laugardagur 19. september 1981 vísm 23 STÆÐ SAKAMÁL- SÉRSTÆÐ SAKAMÁI. — SÉRSTÆÐ SAKAMÁI - SÉRSTÆÐ SAKAMÁ SKUR SADISMI bílnum. Siöan ýtti hann henni i farþegasætiö settist við hliöina á henni og ók af staö. örfáum minútum siðar nam bifreiöin staöar i útjaöri litils skógar rétt rúma þrjá kilómetra fyrir utan þorpiö. Hvergi var nokkuö lifs- mark að sjá. Arásarmeöurinn rak nú Cynthiu út úr bilnum og þegar hún spurði hvert hann ætlaöi meö hana sagöist hann ætla inn i skóginn. ,,Ég ætla aö gamna mér svolitiö viö þig, þú litur út eins og þú sért til i tuskið.” ,,Ég er hrein mey” sagöi þá stúlkan og um leiö fékk hún hnefahögg i andlitiö. „Þvi lýguröu „æpti kvalari hennar” þú gengur ekki eins og ó- spjölluð stúlka. Þú gengur eins og þú eigir heiminn. Óspjallaöar stúlkur ganga eins og þær eigi ekki neitt. Þú skalt fá aö gjalda fyrir þessa lýgi.” Siöan hratt hann stúlkunni á undan sér inn i skóginn jafnframt var hann stööugt meö hnifinn á lofti. Þegar þau komu að rjóöri I skóginum neyddi þorparinn hana til þess aö afklæðast. Skelfingu lostin en samt full blygöunar varpaði stúlkan af sér hverri spjör þar til hún stóö allsnakin fyrir framan óþokkann. Hann opnaöi nú handtösku sem hann haföi tekiö meö sér úr sendiferöa- bilnum. Upp úr henni dró hann litiö segulbandstæki og i tækinu var kasetta meö niundu sinfóniu Beethovens. Stúlkan trúöi varla sinum eigin eyrum þegar hún heyröi vit- firringinn segja: „Nú ætlum viö aö hlýða á niundu sinfóniu Beet- hovens á meöan viö elskumst.” Arásarmaöurinn setti nú tækiö á jöröina kveikti á þvi og stillti þaö eins hátt og mögulegt var. „Ég er búinn að hlusta á Beet- hoven i allan dag þaö virkar svo ertandi á mig og nú fæ ég mina útrás.” Hann bar nú hnifinn aö hálsi stúlkunnar og nauðgaöi henni. Þegar hann haföi lokiö ódæöinu hrópaöi hann til þess aö yfirgnæfa hávaöann i segulbandstækinu: „Hvernig likar þér viö Beethoven, hvernig finnst þér níunda sinfónian?” „Mér finnst ekkert gaman aö klassiskri tónlist” svaraöi þá vesalings stúlkan og meö þeim oröum innsiglaöi hún dauðadóm sinn. „Sá sem ekki dáir Beethoven á ekki skilib aö vera til” æpti vit- firringurinn og og réöist á Cynthiu meö trjágrein aö vopni. Eftir aö hafa bariö hana sundur og saman kastaöi hann frá sér greininni og greip fyrir kverkar Cynthiu og kyrkti hana. Ekki virtist sem hinum óöa manni finndist nóg aö gert þvi aö lokum veittist hann aö hinni látnu stúlku og misþyrmdi henni meö hnifnum. Aö þvi loknu settist hann niöur viö hliö liksins og hlýddi á siöustu tóna niundu sin- fóniunnar llöa út i næturkyrröina. Þaö leib ekki á löngu uns for- eldrar Cynthiu fóru aö óttast um hana og höföu samband viö vinnustaðinn og aö fengnum upp- lýsingum þaöan höföu þau samband viö lögregluna. Þegar fréttist um hvarf Cynthiu gáfu piltarnir sem sáu hana siöast, sig strax fram og nú var fullljóst aö ekki var allt meö felldu. 200 manna leitarflokkur hers og lög- reglu finkembdi þorpiö og ná- grenni þess og eftir tvo daga bar leitin árangur. Leitinni aö Cynthiu var lokiö en leitin aö sannleikanum var rétt hafin. Það voru rétt libnir tiu dagar frá þvi ódæöiö var framið þegar næsti harmleikur átti sér staö. Sviðiö var svipaö og i fyrra skiptið, smáþorp Churt skammt frá Frensham i Surrey. 14 ára gömul telpa Clare Hutchinson var á leiö i skóla þegar hún gekk fram hjá hvitri sendiferðabifreiö. Hún hefur aö öllum likindum tekiö eftir ökumanninum sem var eitt- hvað aö bjástra viö eitt hjóliö á bílnum. Hnfnum sem hann hélt á i annarri hendinni tók hún aftur á móti ekki eftir fyrr en hún var komin að bilnum og maðurinn beindi honum aö henni. Maöurinn skipaði henni inn I bilinn ef hún vildi ekki hljóta verra af. Miöur sin af ótta hlýddi Clare. Fjöldi fólks var á götunni bæöi börn og fullorönir og margir sáu þegar Clare fór upp i bilinn en ekki hvarflaði aö nokkrum annað en ab hún færi þar af fúsum og frjálsum vilja. Vitfirringurinn ók nú meö Clare hágrátandi i skóginn við Frens- ham þar sem hann skipaði henni aö afklæöast. A meöan raulaði hann uppáhalds tónverk sitt. Enn á ný tók hann upp segulbands- tækið og sagöi titrandi telpunni aö nú fengi hún aö heyra fallega tón- iist og á meðan ætlaöi hann aö láta vel aö henni. Þegar hann haföi kveikt á tækinu orgaöi kvalarinn aö fórnarlambi sinu: „Ég vil aö þú raulir meö lagiö á meöan ég er meö þér, ég get ekki fengiö fullnægingu nema ég heyri tónlist Beethovens á meöan. Þú veröur að hjálpa til”. En vesalings Clare kannaðist ekki viö neitt af tónlist Beethovens, þar að auki var hún lömuö af skelfingu og gat hvorki hreyft legg né liö. „Ef þú ekki slakar á og þýðist mig þá drep ég þig” öskraöi vit- firringurinn og um leið greip hann um hálsinn á telpunni og kyrkti hana. Eftir aö hafa gengiö úr skugga um aö hún væri látin skar moröinginn hana á háls. Eins og áöur misþyrmdi hann likinu. Þegar þvi var lokiö sneri hann sér aftur aö þvi ab hlusta á Beethoven og þá fór hann aftur aö langa i kvenmann. Þegar Clare litla kom ekki á réttum tima i skólann var hringt heim til hennar og eftir aö hafa frétt að telpan heföi fariö á sama tima og venjulega að heiman flytti skólastjórinn sér aö full- vissa móður Clare um að þetta hlyti að vera einhver mis- skilningur, en hringdi siöan strax til lögreglunnar. Lögreglan haföi enn ekki hafiö leit aö Clare þegar morðinginn var á nýjan leik kominn inn i Frensham og þar varö á vegi hans 18 ára gamall bankagjald- keri Deirdre Miller á leiö heim úr vinnu. Hann neyddi hana upp i bilinn ók sem leið lá i rjóðriö þar sem hann haföi myrt Clare Hutcinson. Allt fór á sömú leiö og i fyrri skiptin. Stúlkan varö aö tina af sér hverja spjör og eftir að morðinginn haföi nauögaö henni tvisvar lagöi hann fyrir hana spurninguna: „Er Beethoven uppáhaldstónskáld þitt?” Stúlkan svaraöi sannleikanum samkvæmt neitandi og þaö kostaði hana lifiö. Ekki var sólarhringur liöinn frá siðasta morðinu þegar vit- firringurinn var aftur kominn á kreik. í þetta skiptið var væntan- legt fórnarlamb 16 ára gömul skólastúlka Nancy Brooks. Eins og i fyrri árásum sinum veittist morðinginn aö henni úti á miðri fjölfarinni götu og um hábjartan dag en nú voru viöbrögöin önnur. Þó svo moröinginn héldi hnifnum viö háls Nancy þegar hann þröngvaði henni inn I bilinn þá tók hún á móti. Hún sparkaöi árásar- manninum af sér og tók á rás. Fjöldi manns varö vitni að þessum atgangi en enginn reyndi að rétta Nancy hjálparhönd. Allt var fólkiö sannfært um að hér væri um aö ræöa deilur milli elskenda og vildi ekki blanda sér i máliö. Nancy sparkaöi af sér há- hæluöu skónum og hljóp siðan eins og hún ætti lifiö aö leysa sem hún reyndar átti. Eftir skamma stund gafst árásarmaöurin upp á aö veita henni eftirför. Lafmöö og aö niöurlotum komin staulaöist Nancy inn á heimili sitt og sagöi foreldrum sinum frá þvi hve hurö heföi skolliö nærri hælum. Og svo bætti hún viö: „Ég man skrá- setningarnúmeriöá bilnum. „Þaö var BVK408T. Ég er alveg hand- viss. Ég man lika aö þaö var lykt af málningu og þynni i bllnum. Þaö var ekki liöin klukkustund frá þvl aö lögreglan fékk lýsingu af atburðinum þegar Underwood lögregluforingi, sem stjórnaöi rannsókn stúlknahvarfanna I héraöinu handtók Kenneth Kirton 36 ára gamlan innanhússarkitekt giftan og tveggja barna fööur á heimili hans I þorpinu Churt. Kirton bar ekki fram nein mót- mæli og haföi ekki uppi neina til- buröi til þess aö komast undan. „Ég skal fara meö ykkur til Clare...og hinnar stúlkunnar” sagöi hann blátt áfram. Og hann stóö viö þab. Þegar Kirton haföi visaö lög- reglumönnunum á staöinn þar sem hann haföi faliö llk Clare Hutchinson I Frensham skógi, var honum öllum lokiö. Hann hné niöur og hágrét: Hvar er mamma?” „Ég vil fara til mömmu.” Þaö var viö fund liks Clöru Hutchinson sem lögreglu- mennirnir veittu athygli sam- bandinu viö morðiö sem framið hafði veriö 20 árum áöur i Canada. Nöktu llki Clöru haföi verið komiö fyrir á nákvæmlega sama hátt og sjá mátti á mynd af Þriöja fórnarlambiö Deirdre Miiler. Hún fékk aö hlýöa á Beethoven og finna fyrir böölinum. jarðneskum leyfum Lynne Harper i bók sem bar heitið „Hver er morðinginn”? Þessa bók fann lögreglan viö húsleit á heimili Kirtons og á blaösiöu 200 þar sem myndin var haföi Kirton merkt viö meö krossi. „Clare var alveg eins og telpan I bókinni, mig haföi svo lengi langað til aö hafa myrt hana sjálfur”. „Tónlist Beethovens sérilagi niunda sinfónian og þaö aö mis- þyrma kvenfólki er þaö eina sem getur veitt mér útrás. Og þaö aö slá hvoru tveggja saman þaö er hámark fullnægingarinnar.” Kenneth Kirton var dæmdur til ævilangrar fangelsisvistar. ■'-ív' L lifÍ Sjár1 kurn mann grunaö að þaö væri ráösettur ir, sem væri aö gera raunverulega hugaróra lgjuskeiðinu, sem væri valdur að hinum hryllilegu stúlknamoröum. orö voru sérgrein Beethoven — bööulsins Clare Hutchinson. Moröingjann haföi dreymt um aö myröa hana löngu áöur en hún var fædd. TÆÐ SAKAMÁL — SÉRSTÆÐ SAKAMÁL — SÉRSTÆÐ SAKAMAL — SERSTÆÐ SAKAMÁ SÉRSTÆÐ SAKAMÁL— SÉRSTÆÐ SAKAMÁL — SÉRSTÆÐ SAKAMÁL — SÉRSTÆÐ SAKAMÁL — SÉRSTÆÐ SAKAMÁL— SÉRSTÆÐ

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.