Pressan - 30.11.1989, Blaðsíða 27

/
Fimmtudagur 30. nóv. 1989 27
Þegar hann var lítill hafði hann ekki
miklar áhyggjur af því hvað hann ætlaði
að verða í framtíðinni. Reyndar man hann
ekki nákvæmlega hver draumurinn var, en
er þess að minnsta kosti fullviss að hann
var ekki sá að verða flugmaður. ,,Flugvél-
arnar sem flugu frá Búðardal og Stykkis-
hólmi til Reykjavíkur heilluðu mig ekki!"
segir hann.
EFTIR ÖNNU KRISTINE MAGNÚSDÓTTUR MYNDIR EINAR ÓLASON
Lýður Árni Fridjónsson, þrjátíu
og þriggja ára framkvæmdastjóri
Coca Cola á íslandi, fæddist í
Búðardal og bjó þar til níu ára ald-
urs. Fimm ára sótti hann um að fá að
setjast á skólabekk og níu ára réð
hann sig í vinnu hjá fiskverkunar-
stöð í Stykkishólmi. Ellefu ára var
hann kominn í frystihúsið og sex
sumur var hann til sjós.
Sótti um að setjast
í skólann 5 ára
Hann var í þremur barnaskólum,
fyrst í Búðardal, síðan í Stykkis-
hólmi og loks i Laugalækjarskólan-
um, en til Stykkishólms fluttist fjöl-
skyldan þegar Lýður var níu ára,
þar sem faðir hans, Friðjón Þórðar-
son alþingismaður, gerðist sýslu-
maður.
,,Það var mikið fjör og margt
brallað á æskuárunum í Búðardal,"
segir hann þegar hann er beðinn að
rifja upp helstu minningarnar frá
þeim árum. ,,Við lékum okkur mikið
i fjörunni og hjá Laxárósum og frá
Búðardal var stutt út í sveit. í minn-
ingunni finnst mér þetta hafa verið
nokkuð stór krakkahópur. ..“
Það var í Búðardal sem Lýður
gekk á fund skólastjóra barnaskól-
ans og óskaði eftir að fá að setjast í
tíma, þá fimm ára gamall og ár þar
til skólaganga skyldi hafin: „Fyrstu
þremur bekkjum barnaskóla var
kennt saman, og í eldri deild var
þremur eldri aldurshópunum kennt.
Mér líkaði þetta fyrirkomulag vel og
held við höfum frekar grætt á því að
vera meö eldri krökkum í bekk; að
minnsta kosti gekk mér vel í skóla-
náminu.”
Hins vegar viðurkennir hann að
sér hafi aldrei þótt gaman að vera í
skóla: „Skóli var eitthvað sem þurfti
að sinna og þá sinnti maður náminu
eins vel og hægt var. Mér fannst
aldrei sérstaklega gaman að vera í
skóla en sætti mig við að ég hefði
ekkert val."
Skyndilega miklu
meiri samkeppni
Niu ára gamall skipti hann um
skóla og settist i barnaskólann í
Stykkishólmi. „Þar var ég í tvo eða
þrjá vetur, en síðan fluttum viö til
Reykjavíkur og ég fór í Laugalækj-
arskólann." Hann samsinnir þvi að
það hafi verið „menningarsjokk" aö
koma til Reykjavíkur í stóran skóla:
„Það voru veruleg viðbrigði. í fá-
menninu verða menn hlutfallslega
stærri. . . í Stykkishólmi vorum við
tveir vinirnir sem vorum alltaf lang-
hæstir í bekknum, en þegar maður
var kominn í Laugalækjarskólann
var allt í einu mun meiri samkeppi í
sama bekknum!" segir hann hlæj-
andi. „Það var auðveldara að
berast á og láta fara mikið fyrir sér
í minni plássunum, hér í Reykjavík
var samkeppnin miklu meiri."
Hann segist þó ekki endilega hafa
verið neitt sérlega fyrirferðarmikill
krakki, lék fótbolta að einhverju
marki og hafði meira gaman af ein-
staklingsíþróttum, hlaupi og sundi.
Hann sinnir sundíþróttinni enn og
segist synda kílómetra á hverjum
morgni áður en hann heldur til
vinnu.
Hvernig sem viðrar? Spurning-
unni svarar hann að bragði með
þessum orðum: „Nei, ég er nú nátt-
úrulega mannlegur. . .! — Hins veg-
ar er stefnan sú að synda daglega.
Ætli ég sé ekki með 80—85% nýt-
ingu á þeim þætti. . .!"
Helst segist hann sleppa sundinu
úr á haustmorgnum, ekki veðursins
vegna heldur vinnuálags sem fylgir
kennslu í viðskiptadeild Háskóla ís-
lands á haustönn, en þar hefur hann
kennt í fjóra vetur. „Kennslan gerir
það að verkum að ég held mér bet-
ur við — og svo er ekki alveg laust
við að ég hafi gaman af henni."
Við beinum talinu aftur að fyrsta
vetrinum í reykvískum skóla, þegar
Lýður kom inn í bekk með nemend-
um sem fylgst höfðu að allan barna-
skólann: „Það voru auðvitað
ákveðnir samlögunarerfiðjeikar í
fyrstu," segir hann. „Strákarnir voru
ekkert mjög hrifnir af að Jájaýjan
keppinaut en þetta gekk allt upp
fyrir utan minniháttar áretfsfrá?'
Fyrirlitinn
í menntaskóla
Hann saknaði vinannar fýrir vest-
an þótt hann segist alltaf hafa verið
sjálfum sér tiltölulega nógur. Það
bætti úr skák þegar besti vinurinn
úr Stykkishólmi, Clarence Edwin
Glad, flutti suður og þeir gátu end-
urnýjað vinskapinn.
Úr Laugalækjarskólanum lá leiðin
í Menntaskólann við Hamrahlíð þar
sem Lýður vakti athygli fyrir að vera
hægrisinnaður. „MH var mjög rót-
tækur á þessum árum og við vorum
örfáir, ekki nema fjórir held ég, sem
vorum nánast fyrirlitnir fyrir póli-
tískar skoöanir okkar," segir hann.
„Við vorum álitnir hinir verstu
menn og stundum lá við handalög-
málum aí þessum sökum. Nei, ég
Lýður Friðjónsson,
framkvæmdastjóri Coca Cola,
í PRESSU-viðtali
BÓLUSETTUR GEGN