Pressan - 26.04.1990, Blaðsíða 15

Fimmtudagur 26. apríl 1990
Eins og í gamla daga á dansæfingunum. Árni Elfar píanó-
leikari er einn bekkjarfélaganna og hér feer hann aöstoö
frá Birni R. Einarssyni og Sigurði Þ. Guðmundssyni lækni.
„Velkomnir kirkju- og valdstjórnarmenn..." Séra Sigurð-
ur Haukur Guðjonsson og Jón Helgason, fyrrum ráðherra,
í heimsókn hjá bekkjarbróöur sínum Hauki Pálmasyni hjá
Rafveitunni.
Þrándur Thoroddsen kvikmyndagerðarmaður og Guð-
mundur Ólafsson tannlæknir taka lagið.
Og ekki leiddist þessum!
Gyða Jónsdóttir húsfreyja,
Sigurður Haraldsson, skóla-
stjóri Fiskvinnsluskólans, og
kona hans, Kristin Friðbjarn-
ardóttir, Þorvarður Jónsson
verkfræðingur, Unnur kona
hans, Kristín Guðjohnsen og
Kristín Vilhjálmsdóttir.
Glatt á hjalla í sal Tannlækna-
félagsins. Rósar Eggertsson
tannlæknir, Margrét Guðna-
dóttir, kona Gísla Jónssonar
prófessors, Magdalena Sig-
urðardóttir, kona Rósars, og
Gísli Jónsson prófessor.
Stúdentar sem útskrifuðust frá
Menntaskólanum í Reykjavík
árið 1950 hittast árlega
á vinnustað einhvers úr hópnum.
I vor eiga þau 40 ára
stúdentsafmæli og heimsækja þá
skólabróður sinn í Brussel.
Annar úr hópnum, séra Sigurð-
ur Haukur Guðjónsson, segir að
þessi samkennd lýsi sér líka með því
að eftir því sem árin líði þyki mönn-
um skemmtilegra aö tala saman en
fá sér í glas. ,,Og við erum ákaflega
stolt hvert af öðru,“ segir séra Sig-
uröur Haukur.
Halldór Olafsson tekur undir
þessi orð Sigurðar og segir jafn-
framt aö menn heilsist nú af meiri
hlýhug en á yngri árum: „Maður
fær koss frá nánast öllum konun-
um!“ segir hann brosandi. Halldór
er einn þriggja í nefnd sem skipuð
var fyrir tíu árum og hefur það verk-
efni að skipuleggjasérstakar vinnu-
ferðir á hverju tiausti:
,,Við ákváðum að breyta til og í
stað þess að halda eingöngu
skemmtun á liverju ári myndum við
heimsækja hvert annars vinnustaði.
Meö því móti fengjum við betri inn-
sýn í livaö menn væru aö fást við.
Eftir að hafa hlýtt á þann sem býður
á sinn vinnustað höfum við borðað
saman, ýmist í sal Tannlæknafélags
Islands eða sal Rafveitunnar inni við
Elliðaár, og síðan er dansað og
menn syngja — hver með sínu nefi.
I þessi hóf höfum við boðiö kenn-
urum okkar úr skólanum og þangað
Það þarf ekki mikið til að fá menn til að hlæja á skemmtununum. Hér
má sjá Ingva Þorsteinsson vistfræöing og Aðalstein Jónsson verk-
fræðing í fríðum hópi.
Sá siður að hitta gamla bekkjarfélaga
einhverjum árum eftir að skólagöngu
lýkur hefur verið við lýði viða um heim i
f jöldamörg ár. Slikar samkomur eru oft á
tiðum hefðbundnar. Menn hittast, fá sér
i glas, snæða, taka lagið og dansa
kannski á eftir. Samræður i slikum veisl-
um eru stundum stirðar i fyrstu, en þegar
liða tekur á kvöld losnar gjarnan um mál-
beinið.
EFTIR ÖNNU KRISTINE MAGNÚSDÓTTUR
ALLAR MYNDIR VORU FENGNAR AÐ LÁNI HJÁ HALLDÓRI ÓLAFSSYNI,
SKJALAVERÐI BÚNAÐARBANKANS, SEM JAFNFRAMT TÓK FLESTAR ÞEIRRA
Fyrsta samkoman eftir skólaút-
skrift, oftast stúdentspróf, er haldin
fimm árum eftir útskrift og er sú
sem fæstir mæta á. Margir eru
komnir í framhaldsnám í fjarlægum
löndum og fólk virðist hafa minni
áhuga þá en síöar að hitta gömlu
bekkjarsystkinin.
Þegar stúdentar útskrifaðir frá
Menntaskólanum í Reykjavík ár-
ið 1950 ákváðu að hittast fimm ár-
um eftir útskrift var reynsla þeirra
ekkert frábrugðin reynslu annarra.
Þátttaka var fremur léleg. Tíu árum
frá útskrift mættu fleiri og þótti það
eitthvert besta partí sem þessi skóla-
systkini höfðu upplifaö. Á fimmtán
ára afmælinu var heldur léleg mæt-
ing en betri á tuttugu ára stúdentsaf-
mælinu.
Það var svo á 25 ára stúdentsaf-
mælinu, árið 1975, sem Jón heitinn
Haraldsson arkitekt tók að sér að
skipuleggja bekkjarhófið. Þá var
Akraborgin tekin á leigu og siglt
um sundin blá inn Hvalfjörð. ,',Eftir
þessa siglingu varð ákaflega góð
samstaða um að halda hópinn," seg-
ir Halldór Olafsson, einn skólafé-
laganna, nú skjalavörður Búnaðar-
bankans og fyrrum útibússtjóri.
„Það skapaðist meiri kennd meðal
okkar eftir því sem við urðum full-
orðnari."