Pressan - 18.04.1991, Side 28

Ómar Ragnarsson snerist til varnar eftir að plata með laginu Karla-
grobb var eyðilögð hjá Ríkisútvarpinu. Hann bannaði sjálfur tvö
lög á næstu plötu sinni, til þess að koma i veg fyrir að hin lögin
tíu færu í ruslafötuna.
Ómar Ragnarsson, Kamarorg-
hestarnir, Skapti Ólafsson, Hall-
björg Bjarnadóttir, Trúbrot,
Stuðmenn, Bubbi og Megas.
í fljótu bragdi virðast þessir
aðilar ekki eiga annað sameigin-
legt en tónlistina. Þegar betur er
að gáð kemur hins vegar í Ijós að
lög með þessum tónlistarmönn-
um hafa verið bönnuð í lengri
eða skemmri tíma í Ríkisútvarp-
inu. Plötur þeirra hafa verið
eyðilagðar, stimplaðar í bak og
fyrir með aðvörunarorðunum
„Má ekki spi!a“, eða þær hafa án
nokkurra skýringa horfið úr
plötusafninu.
KYNÞÁTTAFORDÓMAR
Á sjötta áratugnum kom upp hörö
andstaöa við rokktónlist meðai
áhrifamanna í Bandaríkjunum.
Siðavandir bandarískir borgarar
dreifðu áróðursmiðum með slag-
orðinu: „Leyfið ekki börnunun ykk-
ar að kaupa negraplötur.'- Litið var á
rokkið sem fyrsta skrefið á vegi glöt-
unar. Misnotkun áfengis og kynlíf
utan hjónabands voru bein afleiðing
af rokkinu, samkvæmt skilningi
siðapostulanna.
Áhrifa Ku Klux Klan gætti sterk-
lega í þessari hreyfingu og eitt
helsta baráttumálið var að koma í
veg fyrir að „svartir tónar" heyrðust
úr útvarpsviðtækjum hvitra borg-
ara. Hreyfingunni varð vel ágengt í
fyrstu og sem dæmi heyrðist tónlist
Little Richards aðeins í flutningi Pat
Boone. Sama gilti um Chuck Berry,
reynt var að þegja hann í hel.
Síðar heyrðist af plötubrennum,
Karlmannagrobb
eftir að John Lennon lét þau orð
falla að Bítlarnir væru frægari en
Jesús. Kristnir Bítlaaðdáendur
gengu þar með í lið með sómakærri
borgarastéttinni sem taldi að nú
væri lýðurinn á undanhaldi og stytt-
ist í fullnaðarsigur.
Nokkrum árum síðar uppgötvaði
heimurinn Víetnam stríðið og þá
brustu allar stíflur. Síðhærðir ungl-
ingar þustu út á göturnar og sungu
ádeilutexta Bob Dylans og hinna
átrúnaðargoðanna. Hægri öfga-
menn áttu fá tromp á hendi í barátt-
unni næstu árin, en fundu samherja
meðal trúarhópa og sjónvarps-
presta.
DJÖFLADÝRKENDUR
DREGNIR FYRIR RÉTT
Og nú var ráðist af hörku gegn
djöfladýrkun í textum þungarokk-
ara. Ásakanirnar voru þungar. Heilu
hljómsveitirnar voru dregnar fyrir
rétt og ákærðar fyrir meintan þátt í
dauðsföllum fjölda ungmenna.
Hljómsveitin Dead Kennedys var
sýknuð, en leystist upp í kjölfar rétt-
arhaldanna. Ozzy Osbourne og Jud-
as Priest voru látnir svara til saka
um fjölda sjálfsmorða unglinga og
SAMVISKUBIT
vafasamt innlegg til uppe.ldismála,
en voru sýknaðir af þyngstu ásök-
unum á grundvelli stjórnarskrárinn-
ar.
Baráttan gegn poppurum heldur
áfram í Bandaríkjunum og hafa stór-
stjörnur á borð við Prince, Mad-
onnu og Michael Jackson fengið að
finna fyrir því. Fyrir aðeins sjö árum
voru myndbönd með Michael Jack-
son á bannlista hjá myndbandarás-
inni MTV. Eina skýringin var hör-
undslitur poppgoðsins, sem þó var
búinn að fara í lýtaaðgerð í þeim til-
gangi að „hvítþvo" sig.
HYSTERÍA Á BBC
Sama hysterían hefur loðað við
breska ríkisútvarpið BBC. Á bann-
lista þar á bæ hafa verið lög eins og
„Let's Spend The Night Together"
með Rolling Stones, „Give Ireland
Back To The Irish" með Paul
McCartney og „Birmingham Six"
með The Pogues.
Meðan Persaflóastríðið stóð sem
hæst var rykið aftur dustað af
gömlu ritskoðunargleraugunum hjá
BBC. Gefinn var út sérstakur bann-
listi með mörgum af perlum síðari
ára: Friðarsöngur John Lennons,
„Give Peace A Chance" var algjör-
lega bannaður, „I Shot The Sheriff"
með Eric Clapton, „Walk Like An
Egyptian" með The Bangles og
múslimurinn Cat Stevens mátti þola
algjört straff.
HÆNUHANA-
GREY BROTIÐ
í BEINNI
ÚTSENDINGU
Á íslandi hefur
ritskoðunarárátt-
an einnig loðað
við, en með mun óskipulagðari
hætti en tíðkast í
Bandaríkjunum og Bretlandi. Fyrsta
platan sem bannað var að leika í út-
varpi kom út árið 1955, „Björt mey
og hrein" með Hallbjörgu Bjarna-
dóttur og „Vorið er komið . ..“ Það
voru ekki textarnir sem fóru fyrir
brjóstið á ráðamönnum heldur sú
nýbreytni að djassa upp gömul þjóð-
Megas, Magnús Þór Jónsson.
Fyrsta platan hans „Megas"
fannst ekki i plötusafninu þrátt
fyrir itrekaða leit.
Lisa Pálsdóttir og félagar í Kamarorghestunum. Ekki fínt að segja:
„Samviskubit að fá sér á snipinn".
Eg er nú svo gamall sem á grönum má víst sjá,
með Gunnu minni blessaðri ég átján börnin á.
í hartnær sextíu ár við höfum hangið saman tvö,
og hún er áttatíu og eins en ég áttatíu og sjö.
Ég er með einni blindri sem misst hefur sinn mann,
en mærin er svo kölkuð að hún heldur að ég sé hann
og kallar mig því Hannes þótt ég heiti reyndar Jón
og hamingjan mun fylgja okkur nema hún fái sjón.
(Fyrsta og síðasta erindið i texta Ómars Ragnarssonar)
Samviskubit yfir að vera ekki heima hjá barni.
Samviskubit yfir að fara út á kvöldin.
Samviskubit yfir að fá sér á snípinn.
(Brot úr texta Kamarorghestanna)