Pressan - 25.07.1991, Side 2

2
FIMMTUDAGUR PRESSAN 25. JÚLl' 1991
tional Enquirer, sem
stundum hefur veriö
kallað utbreiddasta
slúðurblaö í Bandaríkj-
unum, er heilsíða með
litmyndum eftir RAGNAR
AXELSSON, Ijósmyndara
á Mogganum. Myndirn-
ar eftir Ragnar eru hvorki
af íslensku kóngafólki né
leikurum, heldur af
strandi togarans STEIN-
DÓRS GK 10 við Krísuvík-
urbjarg þann 20. febrúar
síðastliðinn. Franska
blaðið Le Figaro birti
einnig myndir Ragnars
frá þessum atburði á
heiium tveimur opnum.
Hljómsveitin BANDERAS
kom til Islands í vikunni
aö taka upp tónlistar-
myndband við lagið
„May this be your last
sorrow". Ástæöan fyrir
hingaðkomu sveitarinn-
ar er sú Bretarnir voru á
höttunum eftir framandi
landslagi. Reykjanesið
varð fyrir valinu. (Þar
æfði Armstrong sig hér
um árið fyrir tunglferð-
ina.) Það var kvikmynda-
félagið Umbi sem tók að
sér verkið fyrir breska
kvikmyndafyrirtækið
State. BANDERAS átti lag
á topp 20 í Bretlandi fyrir
skömmu. Þetta er þriðja
smáskífan sem kemur út
með lögum af breiðskíf-
unni, sem ber nafnið
Ripe og kom út í ársbyrj-
un.
— Veistu hver er munur-
inn á vottum Jehóva og
Lödu?
„Neiiii."
— Það er hægt aö skella
hurðinni á votta Jehóva.
Veróið þiö ennþá
fremstir fyrir bragðið
þegar Goðakjötið er
komið í pylsurnar?
„Goöakjötiö fer ekki í pyls-
urnar. Það fer í endur-
sölu.“
Sláturfélag Suðurlands varð á dög-
unum uppiskroppa með kjöt og
þurfti að leita til Goða.
Strákarnir mega líka
vera svolítið stelpulegir
Tískuhönnuðurinn Jean
Paul Gaultier veit hvað
klukkan slær. Hann vílar
ekki fyrir sér að hanna
svolítið stelpuleg föt á
stráka. Auðvitað langar
karlana líka til að klæða
sig svolítið fríkað, til
dæmis eins og Madonna,
og þessum þörfum reynir
Gaultier að sinna. Fleiri
hönnuðir taka undir þetta
með honum, svo sem
Dirk Bikkemberg, sem
kynnti nýverið frumlegan
samfesting fyrir karla,
sem líkist helst stúlku-
pilsi. Þessi skemmtilega
glannalegi fatnaður er þó
fullsnemma á ferðinni,
því samkvæmt Sunday
Times er hér á ferðinni
franska vor- og sumar-
tískan fyrir árið 1992.
LfTILRÆÐI
Nanette Nielms segir gaman
að vinna meö stúlkunum í
Kramhúsinu, sem nú s
danseftir
hana
C
ip-hop-fílingur frá New York
„Þetta er dans við
hip-hop-tónlist, sem ungt
svart fólk í Bandaríkjunum
hlustar mikið á núna. Þessi
dans í Casablanca er saminn
fyrir fjórar stúlkur og hefur
engan sérstakan boðskap,
annan en þann að hann fjallar
um fjórar stúlkur sem vinna á
skrifstofu og láta sig dreyma
um að verða frjálsar," segir
Nanette Nielms, ung kona frá
New York, sem hefur dvalist
hér á landi og starfað bæði
sem dansari og nú síðast sem
danshöfundur fyrir hóp dans-
ara í Kramhúsinu sem sýnir
atriðið í Casablanca um helg-
ar.
„Ég kom hingað síðast í
janúar til að vinna hjá Leikfé-
lagi Akureyrar við uppsetn-
ingu á „Kysstu mig Kata" og
dansaði líka í stykkinu," segir
Nanette. „Núna kom ég ekki
beinlínis til að vinna, heldur
bara í heimsókn. En ég bjó
hér fyrir fyrir nokkrum árum,
um sjö mánaða skeið, og
kynntist þá nokkrum íslend-
ingum sem ég hef siðan hald-
ið sambandi við."
Nanette kynntist stúlkunum
í Kramhúsinu þegar hún vann
með þeim að tónlistarmynd-
bandi. „Þær báðu mig að
semja stuttan dans fyrir sig
og ég samþykkti það vegna
þess að ég var ekki að gera
neitt sérstakt. Þetta eru góðir
dansarar og gaman að vinna
með þeim."
<r& .
© 9d
Anna Dóra Unnsteinsdóttirer 17 ára stúlka
úr Kópavogi, fædd 18. maíárið 1974. Hún er
í Versló en vinnur í söluturninum Bræðra-
borg í Hamraborg í sumar. Anna Dóra er á
föstu.
Áttu kött? Já og kötturinn minn á þrjá kettl-
inga. Ég á sem sagt fjóra ketti.
Hlustarðu á Megas? Nei, það geri ég ekki.
Hvað borðar þú í morgunmat? Ég borða
ristað brauð og kókómalt.
Læturðu lita á þeir hárið? Aldrei.
Gengurðu með sólgleraugu? Já, ef það er
sól.
Gætirðu hugsað þér að búa úti á landi? Ég
hef gert það og ætla mér ekki að gera það
aftur.
Kanntu dönsku? Svona hálfpartinn.
Ferðu í sólbað í sundlaugunum? Stund-
um, en annars úti í garði heima.
Hvernig strákar eru mest kynæsandi?
Dökkhærðir, stæltir, sólbrúnir, hressir og
vel til fara.
Áttu fjallahjól? Nei.
Ertu í Ijósum? Nei, ekki í sumar. ,
Hefurðu farið á sveitaball? Nei, aldrei.
Gætirðu hugsað þér að reykja hass? Nei,
aldrei í lífinu.
Áttu bíl? Nei, en ég er að reyna að finna
mér einhvern ódýran.
Við hvað ertu hræddust? Býflugur og
kóngulær.
Syngurðu í baði? Já.
Ætlarðu í Húnaver um verslunarmanna-
helgina? Nei, ég verð að vinna.
Er Eyjólfur Kristjánsson sætur? Nei, ég
get ekki sagt það.
Finnst þér gott að láta klóra þér á bakinu?
Já, það er æðislega gott.
Gengurðu í gallabuxum? Já.
Sefurðu í náttfötum? Nei.
Ertu daðrari? Nei, ég er alls enginn daðrari.
Hvernig finnst þér Woody Allen? Mér
finnst hann hundleiðinlegur.
Ferðu ein í bíó? Nei, aldrei.
af feitum og fullum
Það er „fyrir austan fjall"
sem menn læra að hætta að
éta ket og drekka brennivín.
Nánar tiltekið í Ölfusinu.
Til skamms tíma voru lest-
irnir „ketát" og „brennivíns-
drykkja" laðaðir úr fólki á
tveim heilsuhælum þar um
slóðir, en nú er þessi þjóð-
þrifastarfsemi komin undir
eitt þak í Hveragerði.
Ölkærir sigruðust á áfeng-
isbölinu á Sogni og gírugir á
offitubölinu á heilsuhæli
Náttúrulækningafélagsins í
Hveragerði, sem stundum er
kaliað Náttúruleysingjahæli,
guð má vita hversvegna.
Nú hafa ölkærir verið flutt-
ir í „Náttúruna", þar sem
þeir fá ket að borða þvert of-
aní öll prinsip grænfóðrunga
og víst vissara talið að ekki
renni nema eitt af mönnum
í einu.
Grímur, frændi konunnar
minnar, sem siglt hefur
gegnum lífið bæði feitur og
fullur, hefur haft viðkomu á
báðum þessum stofnunum
mest, að ég held, til að reyna
að þóknast sínum nánustu
sem hann segir að eigi enga
ósk heitari en þá að gera úr
sér háan og grannan gú-
templar og taka úr sér lífs-
gleðina.
Þegar Grímur kom úr
brennivínsmeðferðinni var
hann orðinn hnöttóttur af
spiki og hrópaði slagorð hins
allsgáða fitukepps:
— Betra er að vera feitur
en fullur.
Þessi heimspeki skilst mér
byggist á þeirri kenningu að
vínhneigður maður megi
helst aldrei vera svangur því
þá eigi hann það á hættu að
taka feil á hungri og þorsta
og „detta í það“.
Og með þessa lífsspeki að
leiðarljósi varð Grímur for-
fallin ofæta eða, eins og
hann orðar það sjálfur: „sæl-
keri og matmaður".
Grímur valt hér inn í gær
og ég bauð honum að setjast
í eikarhúsgögnin svo hann
rústaði ekki heimiiið og þeg-
ar ég sagði: — djöfull er að
sjá þig, svaraði hann með
slagorðinu:
— Betra er að vera feitur
en fullur.
— Nema hvorttveggja sé,
tautaði konan mín, sagðist
svo vera farin á kóræfingu
og skildi mig einan eftir með
frænda sínum.
— Enginn vandi að hætta
að drekka, bara snerta ekki
afréttarann, sagði Grímur
þegar við vorum orðnir tveir
einir.
— Verra með ketið. Von-
laust að hætta að éta. Maður
er í raun og veru að fá sér af-
réttara í hvert skipti sem
maður fær sér bita. Svo hleð-
ur þetta utaná sig. Ekki þor-
andi að neita sér um mat því
þá grípur mann hungur, sem
maður gæti haldið að væri
þorsti, og maður bara
springur, búmm!
Og þó mér finnist Grímur
nú ekki skemmtilegasti
maður í heimi fann ég til
með honum því varla er til
verri sjálfhelda en að vera
að springa úr offitu og bara
til að koma í veg fyrir að
springa á brennivíni.
En nú var einsog birti yfir
Grími og hann sagði:
— En núna er ég búinn að
fá inni á Náttúrunni í Hvera-
gerði. Þar get ég horað mig
að vild án þess að springa
vegna þess að nú verður þar
ket á boðstólum fyrir vín-
hneigða.
Svo stóð hann upp í eikar-
stólnum en bríkurnar sátu
fastar á mjöðmunum á hon-
um.
Þegar ég var svo búinn að
klæða hann úr stólnum gekk
hann þungum skrefum framí
eldhús frænku sinnar og
fékk sér ískalt mjólkurglas
og randaköku.
Og ég hugsaði sem svo:
— Það er greinilega miklu
betra að vera feitur en fullur.
Flosi Ólafsson