Pressan - 23.04.1992, Blaðsíða 32

32
FIMMTUDAGUR PRESSAN 23. APRÍL 1992
Shfrýtuí
- Við sögðum um daginn
frá nokkrum staðreyndum
um veltu og eignastöðu
verkamannafélagsins Dags-
brúnar, þar sem Guðmundur
J. Guðmundsson er allt í
öllu. Eins og menn muna
varð niikið uppistand þegar
Dagsbrún ákvað að vera ekki
með í Islandsbanka og seldi
hlutabréf sín í Eignarhaldsfé-
lagi Alþýðubanka. Ekki vit-
um við um nákvæma þýð-
ingu sem þetta hafði fyrir
Dagsbrún peningalega séð,
en þó má sjá vísbendingar úr
yflrliti Dagsbrúnar. Þarkem-
ur meðal annars fram að arð-
ur félagsins af hlutabréfum
haft lækkað úr 2,1 milljón ár-
ið 1990niðuríliðlega 19
þúsund árið 1991 — sem sé
horfið. Á hinn bóginn sést
einnig að vaxtatekjur og
verðbætur félagsins hækk-
uðu á milli ára úr tæpum 11
milljónum í tæpar 18 millj-
ónir. Ef þetta þýðir að félag-
ið fær mun hærri vexti af
fénu sem áður var bundið í
hlutabréfum þá verður ekki
annað sagt en að um góð býti
hafi verið að ræða.
íleiðar „snyrtir" Jónsson
er fádæma vinsæll maður
meðal kvenna allra stétta.
Það sást meðal annars á
fundi sem nýlega var haldinn
af Starfsmannafélaginu
Sókn, þar sem Heiðar flutti
þriggja klukkustunda fyrir-
lestur/sýningu. Haft er eftir
Þórunni Sveinbjörnsdóttur,
formanni félagsins, að þetta
hafi verið einhver fjölmenn-
asta samkoma sem haldin
hefur verið í Sóknarsalnum.
Heiðar trekkir ekki minna en
alvarlegustu fundir um kaup
ogkjör.
Þá svaraði Heiðar nokkr-
um spumingum í nýjasta
hefti Húsfreyjunnar. „Eg er
stundum að skammast við
fóstrur og aðrar uppeldis-
stéttir yfir því að þær skuli
ekki gera meira fyrir útlitið,
af því að þær vinna þannig
vinnu, að það sér þær enginn
nema bömin. En bömin sem
þær passa eiga að hlakka til
að verða fullorðin! Þau eiga
líka að fá þá framtíðarsýn að
það sé allt í lagi að vanda sig
svolítið við að líta vel út.
Þess vegna tala ég stundum
um að það sé þjóðfélagsleg
skylda að vera vel til hafður.
Eg veit að þetta em láglauna-
stéttir, en þetta þarf ekki
endilega að kosta svo mik-
ið,“ sagði Heiðar. Upp með
maskarana fóstrur!
DAVIÐ OG THORAREN-
SENVELDIÐ Á SELFOSSI
Þá hefur alþjóð séð leikrit
Davíðs Oddssonar „Allt gott“.
Hún fjallaði um tvo sjö ára pilta
og glöggir menn sáu að sögu-
sviðið var Selfoss. Þar ólst Davíð
einmitt upp og meðal leikbræðra
hans þar var enginn annar en
Þorsteinn Pálsson flokksbróðir
hans, ósigurvegari í kosninga-
slagnum við Davíð um for-
mennskuna í flokknum. Ekki
væri úl í hött að álykta að leikrit-
ið fjallaði einmitt um þá, en Dav-
íð hefur lýst því yfir að svo sé
ekki.
En í leikritinu kom fram lítt
dulbúin gagnrýni á veldi og jafn-
vel spillingu kaupfélagsveldis-
ins. Davíð var sjö ára árið 1955
og þá var kaupfélagsstjóri á Sel-
fossi Egill Gr. Thorarensen. Við
kaupfélagið starfaði sonur hans
hálffertugur og verðandi kaupfé-
lagsstjóri, Grímur E. Thoraren-
sen, sem tók við af föður sínum
1961, eftir að hafa verið inn-
kaupastjóri í nokkur ár. Hann
lést nýlega. Maki Gríms var
Bryndís Guðlaugsdóttir, dóttir
Gitðlaugs Þórðarsonar, veit-
ingamanns í Tryggvaskála á Sel-
fossi. Sonur þeirra Guðlaugur Þ.
Thorarensen átti einmitt 8 ára af-
mæli í apríl 1954 svo það
stemmir nokkum veginn við af-
mælisveisluna fyrir „Gústa“ í
sjónvarpsleikritinu.
Það lítur því helst út fyrir að
Davíð hafi verið að skjóta á
Thorarensen-fjölskylduna, sem
samkvæmt þessu hafði greiðan
aðgang að vörum sem annars
vom háðar höftum, svo sem næl-
onsokkum, bjór, tyggigúmmíi
og Maclntosh-sælgæti.
Það má svo ti! gamans rifja
upp að eiginkona Davíðs er af
sömu ætt og kaupfélagsfjöl-
skyldan, sem sé Astríður Thor-
arensen.
Davíð Oddsson tyggjoaðdáandi og kona hans Ástríður Thor-
arensen. Ekkert gaman í afmælisveislu hjá kaupfélagsveldinu
því úrslitin í spurningakeppninni voru ákveðin fyrirfram.
Af hverju sparaði skólanefnd Fjölbrautaskólans sér ekki utan-
landsferö og keypti t.d. „Ugga“, stólana sem Sess framleiðir
eftir hönnun Þórdísar Zoéga?
AF UTLENSKUM
STÓLUM í ÍSLENSK-
UM SKÓLUM
Þeir í Landssambandi iðnað-
armanna eru af skiljanlegum
ástæðum miklir áhugamenn um
að íslendingar kaupi og noti af-
urðir íslenskra iðnaðarmanna.
Það segir sig sjálft. I þessu sam-
bandi hafa menn einkum
áhyggjur af íslenskum hús-
gagnaiðnaði. Hann á í basli með
samkeppnina við ódýrari innflutt
húsgögn. Eftirfarandi frásögn er
tekin upp úr fréttablaði lands-
sambandsins og sýnir vel hversu
pirringurinn er orðinn mikill.
„Skólanefnd Fjölbrautaskól-
ans á Suðumesjum er nýkomin
úr utanlandsferð. Tilgangur far-
arinnar var að kanna kaup á
skólahúsgögnum á sama tíma og
íslenskir húsgagnaframleiðend-
ur heija baráttu íyrir því að jafnt
almenningur og hið opinbera
gefí innlendri húsgagnafram-
leiðslu meiri gaum. Eins og flest-
ir vita er Fjölbrautaskólinn á
Suðumesjum að hluta til verk-
menntaskóli. Þótt hér sé um al-
varlegt mál að ræða spyija menn
hvort það verði hlutskipti nem-
enda skólans í framtíðinni að
stritast við að sitja á erlendum
stólum um leið og þeir læra að
hanna og smíða íslenska stóla.
Hvar er þjóðhagslegur metnaður
skólanefttdarinnar?“
Líklega er téður metnaður að
einhveiju leyti falinn í buddunni.
Og í lönguninni til að ferðast til
útlanda.
TRIO HINNA KYNLEGU KVISTA
Á meðfylgjandi mynd má sjá
þrjá menn sem setja svip á bæinn,
ekki síst fyrir að vera ekki akkúr-
at eins og fólk er flest. Þetta em
þeir Guðnutndttr Jóhann Guð-
mundsson, formaður Dagsbrún-
ar, Haraldur Blöndal, lögfræð-
ingur og varaborgarfulltrúi, og
Ásgeir Hannes Eiríksson, kaup-
sýslumaður og reyndar altmulig-
maður.
Þetta em ólíkir menn, sem þó
eiga það sameiginlegt að vera
áberandi á sinn hátt. Guðmundur
Jaki hefur stjómað verkalýðsbar-
áttu undanfarinna ára á sinn
dramatíska hátt, Haraldur er
kunnur uppboðshaldari og með-
limur Engeyjarættarinnar (sem
er einn sterkasti armur Kol-
krabbans) og Ásgeir Hannes er
frægastur fyrir pylsusölu og pól-
itísk afskipti, m.a. í Sjálfstæðis-
flokknum, Borgaraflokknum og
Nýjum vettvangi.
Guðmundur og Ásgeir eiga
það sameiginlegt að vera fyrr-
verandi þingmenn. Guðmundur
Þeir fóku sig vel út við vígslu hins nýja Ráðhúss Reykjavíkur,
Guðmundur Jaki Guömundsson, Haraldur af Engey Blöndal
og Ásgeir Hannes Hafstein Eiríksson, gjarnan kallaður pylsu-
sali.
og Haraldur eiga það sameigin-
legt að hafa á unga aldri verið í
forystu ungliðahreyfmga flokka
sinna. Haraldur er sonur alþing-
isbókavarðar og Guðmundur
tengdasonur stjómarráðsfulltrúa.
Einn langafa Guðmundar, Frið-
rikJónsson bóndi á Hrafhseyrar-
húsum, var hálfbróðir eins lang-
afa Haraldar og Styrmis Gunn-
arssonar, ritstjóra Morgunblaðs-
ins. Ásgeir Hannes er ættstór
eins og Haraldur; Hann er hvorki
meira né minna en bamabama-
bam Hannesar Hafstein, fýrsta
ráðherra Islands. Hér em því á
ferðinni miklir menn og þéttir á
velli.
BORGIN STYRKTI EKKI
SAMTÖK UM EFLINGU
LANDBÚNAÐAR
Borgarapparatið fékk sér-
kennilegt bréf um daginn. Það
var frá félagsskap sem heitir
,Jiöst, samtök um eflingu land-
búnaðar“. Rastarmenn báðu sem
sé Reykjavíkurborg um fjár-
stuðning.
Samtök þessi munu einkum
vera starfandi norður í landi og
þá helst í mestri mögulegri fjar-
lægð frá höfuðborgarsvæðinu.
Borgin fær svo sem mörg mis-
skrítin erindi um ljárstuðning, en
einhvem veginn höldum við að
fjárveitingavald borgarinnar hafi
ekki velt lengi vöngum yfir
þessu erindi. Alltént var því
hafnað að veita þessum áhuga-
mönnum um eflingu landbúnað-
ar fjárstuðning. Erindið barst líka
TVÍFARARNIR
TVIFARAKEPPNI PRESSUNNAR- 41.HLUTI
Jafnvel þó að sir Laurence Olivier hafi aðeins leikið Rík-
arð III nægði það til þess að hann varð alveg eins og annar
drottnari ríkis, Höskuldur Jónsson hjá ÁTVR. Svona munn-
svip bera aðeins þeir sem eru einráðir í ríki sínu. Og um leið
og þeir komast í þá aðstöðu lengist nefið, miðsnesið dýpkar
og þeir verða langleitari. Ástæðan fyrir því að sir Olivier er
með pétursspor en Höskuldur ekki liggur sjálfsagt í því að
Ríkarður III var hrotti og illmenni og stjómaði ríki sínu af
mikilli grimmd. Höskuldur stjómar hins vegar sínu ríki af
niildi.
KVENNALISTAPIAN
GAF UNGKRATANUM
GLÓÐARAUGA í
FINNLANDI
í síðasta mánuði vom fulltrúar
ungliðahreyfinga flokkanna og
Æskulýðssambandsins á Norð-
urlandaráðsþingi æskunnar í
Finnlandi og dreif þar margt á
dagana. Um ferðina má meðal
annars lesa í fréttabréfi Kvenna-
listans, þar sem Ragnhildur Vig-
fúsdóttir segir fra norrænu fram-
lagi sínu, Asdísar Sigmundsdótt-
ur frá Æskulýðsfylkingunni, Sig-
urðar Péturssonar frá ungum
jafnaðarmönnum, Siv Friðleifs-
dóttur frá ungum framsóknar-
mönnum og þeirra Jóhanns Pét-
urs Sveinssonar og Sigurðar
Mássonar frá Æskulýðssam-
bandinu.
Hinir ungu Norðurlandabúar
áttu saman gleðistund eitt kvöld-
ið og við grípum inn í frásögn
Ragnhildar: „Á eftir var stiginn
dans og gleði mín var mikil jieg-
ar ég gerði mér grein fyrir að inn-
an íslensku sendinefndarinnar
leyndist frábær samkvæmisdans-
ari. Ég gat því stundað aðra af
tveimur uppáhaldsíþróttum mín-
um í ferðinni. Því miður varð
fulltrúi íslenskra krata fyrir því
Siguröur Pétursson ung-
krataforingi. Dansaöi hann á
dyrastaf, greip hann ekki
dansdömu sína nógu vel eða
reyndi hann „trix“ nýsjá-
lenska forsætisráðherrans
„sem strauk niður eftir baki
Bretadrottningar til aö kanna
hvort hún væri í brjóstahald-
ara“.
þegar nóg annað var með pen-
inga borgarinnar að gera; það
þurfti að ganga frá 3,5 milljarða
króna ráðhúsinu og halda síðan
nokkurra milljóna króna veislu.
Undir slíkum kringumstæðum er
auðvitað ekki hægt að styrkja
einhver norðlensk áhugasamtök
um fleiri og feitari rollur og belj-
óhappi að slasast illa á augabrún.
Þar sem lýsing var slæm í saln-
um vissi enginn almennilega
hvað gerðist, en ýmsar kenningar
em á lofti um tildrög slyssins.
Ein kenningin er sú að hann
hafi dansað á dyrastaf, önnur að
hann hafi ekki gripið dansdömu
sína nógu vel og þau því misst
jafnvægið, en sú þriðja að hann
hafi verið að reyna „trix“ nýsjá-
lenska forsætisráðherrans sem
strauk niður eftir baki Breta-
drottningar til að kanna hvort
hún væri í brjóstahaldara. Ung-
kratinn var svo óheppinn að
lenda á Kvennalistakonu sem var
nýkomin af sjálfsvamamám-
skeiði og sveiflaði honum yfir
öxlina þannig að hann lenti á
dyrastaf. Hann bar sig mjög vel
og skartaði fögm glóðarauga alla
vikuna en mun því miður bera ör
ævilangt."