Pressan - 10.09.1992, Page 4

4
FIMMTUDAGUR PRESSAN 10. SEPTEMBER 1992
BÆTIFLÁKAR
Spritt fyrir alla
„Hver hefur ekki lent í því á
götu úti, þó líklegast í tniðbœ
Reykjavíkur, að maður hefur
vikið sér aðhonumog spurt sem
svo „ Viltu kaupafyrir mig spritt
í apótekinu?" — Þetta eru hinir
svonefndu rónarsem eiga undir
högg að sœkja um afgreiðslu á
þessum vökva sem þeim er svo
mikilvœgur úr því sem komið
er. Oftar en ekki mœta þeir
hroka samferðamanna og af-
greiðslufólks. En eiga þeir ekki
kröfu á að fá þetta afgreitt líkt
og aðrir? Eg held að lög mœli
ekki svo fyrir að afgreiðsla á
spritti sé óheimil sumutn en
ekki öðrum. Því má þá ekki af-
greiða þessa vesalings menn? —
Er nokkur ástœða til að snið-
ganga þennan hóp vegfarend-
anna í samfélaginu?'
Sigurbjörg, lesendabréf í DV
Jón Björnsson, formaður
Apótekarafélags íslands: „Ég
er þess fullviss að það er ekki
raunin að starfsfólk apóteka sýni
hröka þeim drykkjumönnum,
sem leita þangað eftir afgreiðslu.
Aftur á móti er það svo, að ef af-
greiðslufólk telur að um mis-
notkun á spritti sé að ræða er
hefð fyrir því að neita viðkom-
andi viðskiptavini um af-
greiðslu. Vera kann að einhverj-
um þyki slíkt kaldranaleg fram-
koma, en þetta hefur þótt skyn-
samlegasta leiðin. Rauðsprittið
sem nú er selt lyktar og bragðast
enn verr en bláa brennsluspritt-
ið sem áður fékkst í apótekum
og var misnotað. Hefur ásókn í
rauðsprittið ekki verið það mikil
að talið hafi vqrið að um vanda-
mál væri að ræða. Það er engin
ástæða til að ýta undir spritt-
neyslu og að mínu mati eðlilegt
að drykkjumönnum sé vísað frá
í apótekum, enda eðlilegt að þeir
sæki sitt áfengi á sömu staði og
aðrir.“
AUMINGJA STRÁKARNIR
„Kunningi Víkverja kom að
máli við hann nýverið og var
þungt um hjartarœtur. Kvaðst
hann hafa áhyggjur af þróun
mála í íslenskri knattspyrnu og
átti þá við vaxandi fjölda er-
lendra leikmanna í íslenskum
knattspyrnuliðum. Hann tók
það skýrtfram að hann hefði
ekkert á móti þessum útlend-
ingum persónulega, en hins
vegar hefði hann áhyggjur af
þvi að þessi þróun kynni að
grafa undan ur.glingastarfi
knattspyrnuliðanna. Rekstur
yngri flokkanna væri dýr og
yrði óþarfur erfram liðu stund-
ir með þessu áframhaldi. „En
hvers eiga íslensku strákarnir,
sem margir hverjir hafafórnað
sér fyrir félögin frá barnœsku,
að gjalda?“ spurði kunninginn
og bœtti við að þessi þróun vœri
áreiðanlega ekki í samrœmi við
hugsjónir séra Friðriks Frið-
riksssonar eða annarra frum-
kvöðla íslenskrar knattspyrnu."
Víkverji í Morgunblaðinu
Eggert Magnússon, for-
maður Knattspymufélags ís-
lands: „f reglum KSf er kveðið á
um það að hverju knattspyrnu-
félagi sé heimilt að ráða til sín
tvo erlenda leikmenn. Ég held
engu að síður að fjölgun er-
lendra leikmanna hér síðustu
tvö til þrjú árin sé tískubylgja,
sem eigi eftir að ganga yfir eins
og hver önnur bóla. Burtséð frá
því er að mínu mati ekkert við
það að athuga að útlendingar
leiki með íslenskum liðum og ég
hef ekki nokkrar áhyggjur afþví
að vera þeirra hér kunni að grafa
undan unglingastarfi knatt-
spyrnuliðanna. Það er til fyrir-
myndar hjá flestum félögunum
og við getum öll verið stolt af þvf
starfi. Að sjálfsögðu eru erlendu
leikmennirnir sem hingað hafa
komið misgóðir, sumir hafa
staðið sig mjög vel og því verið
mikill ávinningur fyrir félögin en
TOMAS
TÓMASSON
veitingamaður og eigandi
Hótels Borgar
B E S T
Tómas fær hugmynd og hann
er ekki í rónni fyrr en hann fram-
kvæmir hana. Hann leggur sig í
verkog ervakinn og sofinn yfir
því og það er á alveg á mörkun-
um að menn þoli við því hann
hefur svo mikinn áhuga; menn
geta ekki fylgt honum. Þeir sem
vinna undir hans stjórn verða
helteknir þessum eldmóði, þótt
þeir hafi ekki tíma í hlutina eða
ætli ekki að setja sig inn í þá, þá
hefur hann þannig áhrif að hann
mokar mönnum með sér eins og
maðursegir.
Tómasáaðvinnaeinn. Þann-
ig að heillavænlegast fyrir hann
er að vera ráðandi og vera stjórn-
andi. Hann er mikill vinur vina
sinna en getur verið skelfilegur
óvinuróvinasinna.
aðrir hafa brugðist vonum
manna. Slíkt er þó erfitt að sjá
fyrir. Ég sé enga ástæðu til að
hafa áhyggjur af útlendingunum
hér og ég er ekkert viss um að
séra Friðrik Friðriksson hefði
verið því ósammála.“
VESÆLIR ÁSKRIFENDUR
„Síðastliðið þriðjudagskvöld
var kynntur þátturinn „Alþingi
og stjórnarskráin“, umræðu-
þáttur á vegum fréttastofu, kl.
22.05. Sá þáttur kom aldrei. í
stað hans hélt dagskráin áfram
eins og ekkert væri og þáttur um
„hreinbrunahreyfir tók við. —
Þeir sem svo ætluðu að horfa á
þann þátt eingöngu töpuðu
honum vegna þess að hann var
færður fram í dagskránni og
hún því öll úr lagi gengin. Engin
afsökun kom þó fram í dag-
skrárlok. — Hvar gæti svona
gerst nema á rikisreknum og
lögvernduðum fjölmiðli? Sjón-
varpið sýndi þarna óþolandi
kæruleysi og óvirðingu gagnvart
vesælum skylduáskrifendum.“
Kjartan, lesendabréf í DV
Pétur Guðfinnsson, fram-
kvæmdastjóri Ríkissjón-
varpsins: „Auðvitað var það
mjög slæmt að þurfa að fella
niður þennan þátt fyrirvaralaust.
Við það varð þó ekki ráðið, þar
sem ekki náðist í rétta viðmæl-
endur í tæka tíð og varð það ekki
ljóst fyrr en samdægurs. Reynt
var að auglýsa þessa breytingu
eins og hægt var og skýrt frá
henni, bæði í útvarpi yfir daginn
og í sjónvarpinu um kvöldið.
Þótt ekki væri ákjósanlegt að
færa þáttinn sem á eftir fylgdi
ffarn var það talið skásti kostur-
inn. Við vorum undir það búin
að þurfa að endursýna þann þátt
vegna breytingarinnar, en síðan
hefúr komið í ljós að aðeins ör-
fáir hafa hringt og lýst yfir
óánægju, að viðbættu þessu les-
endabréfi í DV. Af þeim sökum
hefur því verið haldið opnu
hvort af endursýningu verður en
þátturinn um Alþingi er aftur á
móti í undirbúningi og öruggt
að hann verður sýndur.“
I
F Y R S T
Á S G E I R
F R E M S T
FRIÐGEIRSSON
PRÍSSAH'JIM SMART
Myndi einhver islenskurjjöl-
miðill mundi ganga eins langt og
gert erytra? Væri til dæmis
hugsanlegt, svo sambærilegt
dæmi sé tekið, aðjjallað væri
um ÓlafG. Einarsson mennta-
málaráðherra eins ogjjallað hef-
urverið um DavidMellor,
menningarmálaráðherra Breta?
„Nei, ég tel að enginn af þeim
íslensku fjölmiðlum sem eru starf-
andi núna mundi ganga svo langt.
íslenskir fjölmiðlar hafa hingað til
ekki sýnt einkalífi stjórnmála-
manna, eða annarra sem eru
áberandi í þjóðlífmu, mikinn
áhuga ef undan eru skilin fjármál
þeirra.
Þeir hafa hingað til ekki gert sér
mat úr því þegar stjórnmála-
mönnum skrikar fótur á hinni
hálu braut dyggða hjónabandsins,
þó svo ég geri ekki ráð fyrir að ís-
lenskir stjórnmálamenn séu síður
breyskir en kollegar þeirra í út-
löndum. Það er ekki bara um
stjórnmálamenn að ræða því ís-
lenskir fjölmiðlar hafa heldur ekki
sýnt áhuga popp- eða íþrótta-
stjörnum sem fara út af hinni
beinubraut.
Þessu til viðbótar vil ég nefna
að þegar eitthvað gerist í lífi áber-
andi manna eða kvenna hérlendis,
og sögur berast um bæinn, þá
hafa einstaka tímarit sýnt því
áhuga að fjalla um reynslu við-
komandi einstaklinga eftir á.“
Er það stefna ís-
lenskrajjölmiðla að
láta einkalif stjórn-
málamanna ífriði?
„Já, það virðist
vera stefna íslenskra
fjölmiðla að fjalla
ekki um þá þætti
einkalífsins sem hér
eru til umræðu.“
Hvað um tvöfalt
siðgæði islenskra
fjölmiðla, jafnvelþeirra íhalds-
sömustu, sem eru tilbúnirað rífa
i sig erlend hneykslismál?
„Þetta finnst mér í sjálfu sér
mjög athyglisvert og opinbera að
einhverju leyti duldar hvatir ís-
lenskra fjölmiðla. Þó er það nú
þannig að íslenskir fjölmiðlar
fjalla um mál sem þessi á þann
hátt að þeir eru um leið að segja:
„Sjáið hvað fjölmiðlar í údöndum
eru óvandir að virðingu sinni!“
Undir þeim formerkjum er oft
fjallað um svona mál, en á sama
tíma held ég þó að þeir séu að ein-
hverju leyti að svala forvitni les-
enda og hlustenda."
Eru „formerkin“ ekki ein-
gönguyfirskin?
„Vafalaust er þetta einhvers
konar yfirskin og án efa er þarna
um að ræða tvöfalt siðgæði af ein-
hverri gerð. Þó má benda á að
þessar stjörnur sem þarna eiga í
hlut eru alheimsstjörnur og ís-
lendingar eru hluti af „yfirráða-
svæði“ þeirra. Þessar stjörnur
skína á okkur líka og þess vegna
höfum við áhuga á þeim. Það er
einnig annað sem ég vil sérstak-
lega benda á, en það er að íslensk-
ir stjórnmálamenn hafa ekki á
sama hátt og erlendir kollegar
þeirra lagt eins mikið upp úr slu'r-
h'fi sínu í kosningabaráttu og þeir
eru ekki endalaust að þykjast vera
betri en aðrir. f það minnsta er
það ekki gert að meginmáli í
kosningabaráttunni. Það má því
ekki gleymast að þarna er um að
ræða ólíkar aðferðir stjórnmála-
manna og eðlilegt að fjölmiðlar
bregðist við á annan hátt. Það er
sjónarmið út af fyrir sig að ef
stjómmálamenn em að reyna að
selja sig á þeim forsendum að þeir
séu betri en aðrir þá er það sjálf-
sagt hlutverk fjölmiðla að komast
aðþvíhvortsvosé.“
En nýtum við mál- ogprent-
firelsi okkar tilfullnustu?
„Það er ekkert frelsi algjört og
ekkert frelsi er án ábyrgðar. Ég
held að hvað þætti einkalífsins
varðar megi segja að íslenskir fjöl-
miðlar nýti sér á ábyrgan hátt
kosti mál- og prentffelsis. Breskir
miðlar hafa orðið uppvísir að og
dæmdir fyrir að búa til og ljúga,
setja atburði á svið, lokka menn
og tæla þá í gildrur. Er þetta að
„nýtá sér prentfr elsið að fullu“?“
Mættu íslenskir og breskir
jjölmiðlar ef til vill mætast á
miðri leið?
„Ég sakna þess ekki að geta
ekki lesið um einkahagi íslenskra
stjórnmálamanna í blöðum. Það
verður þó að undirstrika það að ef
íslenskir stjómmálamenn ætla að
gera einkalíf sitt að atriði í stjórn-
málabaráttunni þá breytist hlut-
verk fjölmiðla hvað þetta varðar.
Einkalíf er einkalíf og mér er annt
um friðhelgi þess. Það er ekki mitt
mál ef íslenskir stjómmálamenn
vilja njóta ásta í KR-búningnum
sínum.“
er ritstjóri Iceland Review og hefur
sinnt fjölmörgum fjölmiðlapistlum í
blöðum og útvarpi. Hann telur að fár í
líkingu við það sem geisað hefur um
opinbera aðila í Bretlandi að undan-
förnu sé óhugsandi meðal íslenskra
fjölmiðla þó tvöfalt siðgæði sé engan
veginn óþekkt fyrirbrigði.
Einkalíf
er
einkalíf
Á RÖNGUNNI
T V f F A R A R
Þeir eru eins og sitthvor hliðin á sama peningi; tvífarar vikunn-
ar. Kentucky Fried Chicken-maðurinn Sanders ofursti sér um
að fóðra líkamann og séra Geir Waage í Reykholti um að metta
andann. Báðir laða fólk að því sem þeir hafa fram að færa með
spjátrungslegu tjúguskeggi; sama tæki og Uncle Sam beitti þeg-
ar honum tókst að fá heilu kynslóðirnar af Ameríkönum til að
ganga í herinn. Síðast en ekki síst hafa þeir báðir yfirbragð hins
valdsmannslega embættismanns í bland við föðurlega um-
hyggju fyrir þeim, sem minna mega sín í þessum harða heimi.