Pressan - 10.09.1992, Page 6

6
FIMMTUDAGUR PRESSAN 10. SEPTEMBER 1992
F Y R S T
F R E M S T
Friðrik Ólafsson, skrifstofustjóri Alþingis
Sáttasemjarinn
í Svartfjallalandi
Hvernig hefði það litið út ef
skrifstofustjóri Alþingis Islend-
inga hefði tekið að sér að dæma í
einvígi þeirra Bobby Fischer og
Borís Spasskí, sem haldið er í
Svartfjalialandi þvert á samskipta-
bann öryggisráðs Sameinuðu
þjóðanna?
Sjálfsagt illa. Annars hef ég ekki
velt því fyrir mér.
Það hafði Friðrik Ólafsson,
skrifstofustjóri Alþingis, ekki heid-
ur gert, að því er virtist. Það kom
til tals að hann mundi bregða sér
suður í Svartfjallaland að dæma í
einvíginu. Friðrik lýsti því yfir að
það gæti orðið skemmtilegt en gaf
ekki meira út á það. Honum
fannst það sjálfsagt ekki nauðsyn-
legt fyrr en Fischer gerði upp við
sig hvort hann hefði lyst á Friðrik
sem dómara eða ekki. Og þegar
upplýsingar bárust um að Fischer
væri því hugsanlega ekki alveg af-
huga var Friðrik heldur ekki búinn
að gera upp hug sinn. Honum
fannst þetta enn spennandi en
vissi líka að hann var ráðinn til að
sitja við hliðina á forseta Alþingis,
mæna út í þingsalinn og skrifa
niður úrsiit atkvæðagreiðslna ef
einhverjar slíkar færu fram. Þá
steig einhver maður í utanríkis-
ráðuneytinu fram og benti á að ís-
lendingar hefðu samþykkt umrætt
samskiptabann, það gilti meðal
annars um menningartengsl, skák
teldist til menningar og því kæmi
ekki til greina að Islendingar tækju
þáttíþessueinvígi.
Þar fór það. Líklega fer Friðrik
hvergi þrátt fyrir að það gæti verið
spennandi að heimsækja Svart-
fjallaland og hitta þá Fischer og
Spasskí. Hann hafði bara ekki
hugleitt að það gæti verið eitthvað
athugavert við að skrifstofustjóri
Alþingis íslendinga tæki að sér að
stjórna og dæma í áróðurssirkus
þeirra Svartfellinga og Serba.
Sjálfsagt hefði flestum reynst
auðvelt að hafna þessari hugmynd
strax í upphafi. En þeir sem fylgd-
ust með skákferli Friðriks Olafs-
sonar vita að hann átti til að þvæla
stöðunni fyrir sér þangað til hann
„Framlag íslendinga tilþessarar blóðugu
styrjaldar og algjöru upplausnar hefði ver-
ið það, aðforseti Alþingis íslendinga hefði
gengið á milliþeirra Bobby Fischer og
Borís Spasskí. “
Víða um Bandaríkin eru starf-
ræktir tölvubankar eða upplýs-
ingabankar. í bönkum þessum er
hægt að fá upplýsingar um allt
milli himins og jarðar. Þú leggur
inn fyrirspurn og færð svar frá
þeim sem telja sig geta veitt upp-
lýsingar, allir notendur geta lesið
fyrirspurnina og svarið. Einn
þessara banka heitir Prodigy eða
„Snillingur" á íslensku, hann er í
eigu IBM og Sears-keðjunnar og
notendur hans eru í kringum ein
milljón manna og fer notenda-
hópurinn stöðugt vaxandi.
Þegar spurningar um fsland
eru bornar upp í Prodigy-bankan-
um eru svörin því miður ekki allt-
af jákvæð. Ein milljón manna les
neikvæða umsögn um Island og
slík auglýsing getur varla talist
góð.
„Ég bjó á íslandi í þrettán mán-
uði, ekki af því ég vildi það heldur
var ég í þjónustu Sáms ffænda. Ég
veit ekki hvers vegna
nokkur maður ætti
að eyða eyri í
ferð þang-
að. fs-
lend-
ingar eru hrokafullt, ókurteist fólk
sem er í nöp við útlendinga...
Landslagið er gróðurlaust, engin
tré, ekkert grænt, bara klettar og
landslag eins og er á tunglinu. Þeir
segja að loftið sé hreint og glæpir
fátíðir en hvað með það! Þeir vita
ekki hvernig á að koma ffam við
ferðamenn, þeir eru ókurteisir og
maturinn er hræðilegur!... Þeir
eru mjög fordómafullir og líta á
svertingja sem annars flokks
fólk... Ég verslaði oft í verslunum
í grenndinni á þessum þrettán
mánuðum og aldrei var sagt við
mig: Þakka þér fyrir,“ Þannig
hljóðar hluti svars ffá George Ars-
ics nokkrum og ekki ólíklegt að
fyrirspyriandinn hafi snögglega
hætt við Islandsferð.
Verðlagið er ofarlega í huga
þeirra sem hingað hafa komið:
„Allt er mjög (ég endurtek mjög)
dýrt,“ segir William Sullivan.
„Eitt varnaðarorð; ekki kaupa
áfenga drykki á veitingastöðun-
um. Eiginmaður minn keypti bjór
á Pizza Hut og hann kostaði sex
dollara,“ segir kona ein. „Ég hef
séð óteljandi bréf frá mönnum í
herþjónustu á fslandi og flest
þeirra eru neikvæð. Það er
kannski munur á að vera þar í
viku eða tvær og vera búsettur
þar í nokkur ár,“ segir maður
nokkur.
Og ekki eru allir
Ameríkanar hrifnir
af Flug-
var kominn í tímaþröng. Og sama
gerðist nú. Hann hugsaði um
hversu gaman þetta gæti orðið,
hvað þetta gæti orðið spennandi,
hvort hann gæti fengið ffí og guð
má vita hvað ekki. En hann hugs-
aði aldrei út í hvort honum væri
stætt á að fara.
Ef maðurinn í utanríkisráðu-
neytinu hefði ekki skotið þessa
hugmynd í kaf hefði Friðrik sjálf-
sagt farið. Þá hefðu fyrrverandi
utanríkisráðherrar Breta í Bosníu
verið að ganga á milli Serba, Kró-
ata og Bosníumanna og leita frið-
ar. Framlag íslendinga til þessarar
blóðugu styrjaldar og algjöru upp-
lausnar hefði verið það, að forseti
Alþingis íslendinga hefði gengið á
milli þeirra Bobby Fischer og Bor-
ís Spasskí að leita lausna á kvört-
unum yfir lýsingu á skákstað eða
nærveru áhorfenda.
Það er synd að utanríkisráðu-
neytið eyðilagði þá niðurstöðu.
As
leiðum: „Jú, það er rétt, það er
ódýrt að fljúga með Flugleiðum.
Ég flaug með þeim nokkrum
sinnum fyrir nokkrum árum. Það
eru sennilegast verstu flugferðir
sem ég hef farið, sérstaklega vegna
þrengsla," skrifar Robert Jackson.
„Að fljúga með Flugleiðum er eins
og að fljúga í sardínudós,“ segir
Mark Janda.
En sem betur fer eru ekki allir
neikvæðir: „Flugleiðir eru gott
flugfélag með eins árs gamlar Bo-
eing 757-flugvélar. Flugstöðin í
Keflavík er mjög falleg og ef þú
hefur tíma vertu þá eina nótt í
Reykjavík. Reyndu að komast í
Bláa lónið skammt frá Keflavík,"
segir Algirdas Simukonis.
„Ég hef komið til íslands
nokkrum sinnum og er gjörsam-
lega heillaður af landinu, fólkinu
og sérstaklega sjávarréttunum...
Það er dýrt á íslandi en það er líka
dýrt í New York,“ segir Geirr
Aakhus. „Mundi mæla með ferð
þangað við hvern sem er. fsland er
mjög fallegt land,“ segir annar.
Maður að nafni Tim O’Connor
ber landinu einnig mjög vel sög-
una: „fsland er ffábært, en það er
ekki ódýrt þar,“ segir hann. Tim
þessi var hér á landi í viku í sept-
ember.1988 og hann segir heista
ókost landsins vera kaldan vind-
inn. „En landið er hreint, fólkið er
vingjarnlegt og loftið er dásam-
lega hreint... Þetta er staður sem
þú gleymir aldrei (það er þess
virði að fara bara til að sjá svipinn
á fólki þegar þú segir því að þú
sért að fara þangað).“
Ekki eru allirjafn
ánaegðir með Flugleiðir.
„Eins og að fljúga í
sardínudós."
Hvernig fannst þér matseðillinn í konungsboði forseta íslands?
! Úlfar Eysteins-
son mat-
reiðslumaður
„Matseðillinn í kvöldverðar-
boði forseta fslands til heiðurs
konungshjónunum fannst mér
mjög spennandi yfir að líta.
Væntanlega hefur haustlambið
verið nýslátrað og mátulega
hangið. Drengirnir á Hótel Sögu
klikka ekki. Þetta er albesti stað-
urinn til að halda svona veislur.
Ef ég hefði útbúið matseðilinn
sjálfur hefði ég skilgreint betur
hvaða villibráðarseyði þetta var,
því mér finnst matseðillinn ráða
framhaldi kvöldsins. Sé hann
nógu skilmerkilegur býr hann til
væntingar. Samanber ef fólk fer á
blint stefnumót, þar sem mann-
eskjunni sem þú átt að hitta er
lýst, þá skiptir miklu að það sé
gert á spennandi hátt. Ef ég hefði
búið til matseðil hefði hann verið
samansettur nær eingöngu af
fiski og kannski hvalkjöti í for-
rétt.“
Ingjaldur
Hannibalsson,
hjá Útfl.ráði.
konungsveislunni nema hvað við
buðum upp á skyrið. Mér finnst
að við íslendingar ættum að vera
óhræddari við að bjóða útlend-
ingum upp á skyr. Gagnrýni á
matseðla af þessu tagi er því ekki
á rökum reist að mínum dómi.“
Sigmar B.
Hauksson
matgæðingur
„Sama kvöld og veislan var á
Hótel Sögu buðum við hjá Út-
flutningsráði íslands norsku
blaðamönnunum til kvöldverðar-
boðs í Skíðaskálanum í Hveradöl-
um; fyrst upp á hákarl og brenni-
vín, í forrétt reyktan og grafinn
lax og humar, villikryddað lamb í
aðalrétt og skyr með bláberjum
og rjóma í eftirrétt. Þetta er því
ósköp svipaður matseðill og í
„Ég held að kóngsi fá ansi oft
villibráðarseyði á Norðurlönd-
unum og í Evrópu, það er fastur
liður á öUum matseðlum, en vín-
in líst mér vel á. Persónulega
hefði ég boðið honum upp á
hvannarótarseyði og haft bara
humar á undan, ekki laxinn. Þá
hefði ég frekar boðið konungs-
hjónunum upp á lambalundir
með íslenskum kryddjurtum og
bláber og skyr eða rjómaís í eftir-
rétt. Hins vegar veit ég að það er
mjög vandasamt verk að setja
saman saman svona matseðla og
þar verður að fara bil beggja. Ég
veit að þeir gera þetta mjög vel á
Hótel Sögu. Helst hefði þó átt að
bjóða kóngsa upp á saltkjöt og
baunir eða kjöt og kjötsúpu. Út-
lendingar eru mjög hrifnir af
þeim þjóðlegu réttum. Þá hefði
ég boðið þeim upp á murtu og
léttreyktar lundabringur og
harðfisk í stað kokkteilsnitta.
Það hefði þó kannski ekki átt við
í þessari veislu.“
Rúnar Mar-
vinsson sæl-
kerakokkur
„Það vantar ekki lýsingarorðin á
matseðilinn. Ekki ætlar fólkið að
borða þau? Nei, annars mér
finnst þetta spennandi matseðill
þótt ég hefði haff hann öðruvísi.
Villibráðarseyðið á vissulega vel
við á þessum árstíma, en ég hefði
boðið konungshjónunum upp á
humarseyði og hreindýratartar
með öllu tilheyrandi í forrétt, í
aðalrétt hefði ég haft búra og í
eftirrétt skyrköku með íslensk-
um aðalbláberjum, sem hefði
mátt tína einhvers staðar á
Barðastöndinni. Ég er viss um að
einhver húsmóðirin þar hefði
lagt á sig að tína þau fáu bláber
sem uxu þar í ár fyrir konungs-
hjónin. Eg er mjög hrifrnn af
hvítvíninu og kampavíninu sem
boðið var upp á en rauðvínið
þekki ég ekki. Sjálfur er ég mjög
hrifinn af Faustino- rauðvíni."
„Maturinn á fs-
landi erhræði-
legur", er
einkunnin
sem íslensk
matargerðar-
listfær.
Fyrirspurnir um ísland í amerískum tölvubönkum
ísland er ömurlegt land