Pressan - 21.01.1993, Blaðsíða 15

FIMMTUDAGUR PRESSAN 21. JANÚAR 1993
15
F Ó L K
að
Guðmundur
Jónsson er
kominn
með nýja
hljómsveit á
teikniborðið.
„Já, það er rétt,
hljómsveitin hættir
að spila saman í
mars/apríl, að
minnstakosti um
sinn,“ sagði Guð-
mundur Jónsson,
gítarleikari Sálar-
innar hans Jóns
míns, sem hefur
verið ein vinsælasta
Ujómsveit á íslandi
undanfarin ár. Hann vildi hins vegar ekki tjá sig um af hvaða ástæðum.
Orðrómur þess efnis að hljómsveitin væri að leggja upp laupana hefur
reyndar lengi verið á kreiki en jafnan verið kveðinn niður af meðlimum
Jiljómsveitarinnar. í samtali við PRESSUNA vildi Stefán Hilmarsson
ekkert um málið segja. Hins vegar liggur ljóst fyrir að Stefán er með í
undirbúningi sólóplötu sem á að koma út seint á þessu ári.
Þá herma öruggar heimildir
PRESSUNNAR að bæði Guð-
mundur og Stefán ætli engu að síð-
ur að gera víðreist um landið í sum-
ar, en hvor í sínu lagi. Hljómsveit
Guðmundar Jónssonar, sem ekki
hefur fengið nafn ennþá, mun vera
komin á teikniborðið en hann hef-
ur í hyggju að stofha gítarMjóm-
sveit með mönnum á borð við
Tómas Tómasson úr 1000 andht-
um, Sigfús örn Óttarsson úr
Rokkabillybandinu og Halla bassa-
leikara úr Sú Ellen. Hins vegar er
ekki enn komin skipan á Mjómsveit
Stefáns Hilmarssonar.
Stefán Hilmarsson mun vera
með sólóplötu f undirbúningi.
^larritbjór
„Nei, þetta er ekki gamalt vín í nýjum umbúðum. Þetta
er ný blanda, að vísu ekki alveg ný, því við vorum einn-
ig með þennan sama bjór á Þorranum í fyrra/'segir
Magnús Þorsteinsson um hinn árstíðabundna Þorra-
þrælsem Víking-bruggverksmiðjan á Akureyri sér um
að brugga og koma ofan ílandsmenn á Þorranum.
Það eru fáir jafniðnir við að dæla nýjungum í lands-
menn og þeir hjá Vikingbrugg og er þar skemmst að
minnast hins heiðna jólabjórs sem þeir höfðu í háveg-
um fyrir síðustu jól. Óhætt er að mæla með Þorraþræln-
um, hann hefur 5,2% alkóhólstyrk og rennur Ijúflega
niður. Þrællinn verður kynntur með tilheyrandi þjóð-
háttafræði Árna Björnssonar og fiðluleik Didda fiðlu á
Sólon íslandus á morgun, bóndadag.
H V
I R
Einn þeirra efnilegu leikara
sem útskrifast úr LeMstarskól-
anum í vor er Hinrik Ólafsson.
Að öðrum ólöstuðum hefur
hann vakið meiri athygli en flest-
ir félagar hans. Hinrik minnir
nefnilega óneitanlega á poppar-
ann og leikarann Egil Olafsson,
sem hefur fengið á sig stimpilinn
kvikmyndastjarna lslands. Það
er nú ekki svo einkennilegt því
Hinrik er bróðir Egils.
Hinrik er þó ekki með öllu
óþekktur því margir kannast við
hann úr Iðnaðarbankaauglýs-
ingunni; þeirri sem hressti upp á
ímynd bankakerfisins. í dag
þykir hann mun líkari Agli en
þá, enda hefur með árunum birt
yfir háum kollvikunum, eða
hvað?
„Nei, það er ekki rétt, því ég
þurfti að raka á mig skalla vegna
Mutverks sem ég fer með í Nem-
endaleMúsinu. Hárið á mér nú
er semsagt ekki eins og það er
raunverulega. Þegar sýningum á
leikritinu lýkur læt ég það vaxa
aftur, það er að segja ef það vex
miklu meir. Ég held nú samt að
það sé ennþá smálíf í því.“
Ólíkt bróður sínum hefur
Hinrik lagt á menntabrautina.
Hann er bæði menntaður
klassískum söng og er að ljúka
leiklistamámi.
Ætlar þú að feta í fótspor
bróður þíns og leggja kvik-
myndaleik fýrir þig?
„Ég get lítið sagt um það á
þessu stigi máls, enda þekki ég
ekki kvilunyndaleik. Eins og er
sé ég bara leMúsið."
En leiklistarbakterían, er hún
ekki komin ffá Agli?
„Það er algert eitur að kalla
þetta bakteríu. Þetta er ekki
baktería heldur árátta. Áráttan
er nokkuð sem maður fæðist
með og losnar ekki við fyrr en
maður fer í gröfina. Egill er sá
eini í fjölskyldunni sem opinber-
að hefur hæfileika sína hingað
til, en foreldrar okkar og skyld-
menni era öll full af hæfileikum.
Sem dæmi nefni ég náfrænda
minn, Magnús Guðmundsson
sem söng með Þeysurunum á
árum áður. Við erum tvímenn-
ingar.“
Hefur popparinn aldrei
blundað íþér?
„Ég er klassískt menntaður í
tónlist en enginn poppari og hef
aldrei verið.“
H V A R
Síðdegiskaffið sitt
drukku þau Viktor Ur-
bancic og Gunnhildur
Úlfarsdóttir á Sólon
íslandus. Þar sást einnig
til ferða búningahönn-
uðarins Elínar Eddu
Ámadóttur, Tómas-
ar Tómassonar bassa-
söngvara, Steingríms
Eyfjörð myndlistar-
manns og Rósu Guð-
bjartsdóttur ffétta-
konu.
Heldur óvenjulegir gestir brugðu
sér inn á Ingólfscafé á föstudags-
kvöldið. Ástæðan mun vera sú að
eftir að EES-hátíð jafnaðarmanna
lauk með áramótasprengjum og
þvílíkum glaumi voru ekki nema
nokkur skref í Ingólfscafé. Jafnað-
armannabragur ríkti því á Ing-
ólfscafé. Þar brá fýrir Ólafi Þ.
Harðarsyni, Iektor í stjómmála-
ff æði við Hf og krata, Pétri Pét-
urssyni, prófessor í sálff æði,
Arnari Jónssyni, ffamkvæmda-
stjóra SUS, Guðna Níels Að-
alsteinssyni, hagfræðingi,
Jóni Kristni Snæ-
hólm, bæjarfulltrúa, og
konu hans Oddnýju
Halldórsdóttur. Þar var
einnig Magnús Ámi
Magnússon, varaformaður
jafnaðarmanna, og ffú Sig-
ríður, Sigurður Péturs-
son, formaður ungra jafn-
aðarmanna, Stefán Hrafn
Hagalín, ffamkvæmdastjóri
ungra jafnaðarmanna, og Sig-
björnsdóttir alþingismanns.
Anna Margrét Jónsdóttir, fyrr-
um fegurðardrottning, var að
vinna á bamum. Þar var einnig
Þorsteinn Sigurlaugsson og
hagffæðingurinn Tómas Hans-
son og Vigdís ffú hans.
jafhvel 1% styrksins til þess að fá
sér neðan íðí. Fremstur í flokki
var Hilmar Oddsson,
þarna voru einnig þeir
Júhus Kemp og Jó-
hann Sigmarsson
auk annarra. Þar var
einnig stúdentapól-
itMsinn Skúli
Helgason og Sif Ein-
arsdóttir sálff æðipæl-
ari, Kolli úr Orgli og
Magnús Guðmundsson kvik-
myndagerðarmaður.
Á Café Romance á föstudags-
kvöldið sást til ferða Brynju
Nordquist, Jónu Lár og Valdís-
ar Gunnarsdóttur, auk fjölda
ungra kvenna sem kenndar hafa
verið við Módel 79.
Á Bíóbamum á fostu-
dagskvöldinu var ekki
hægt að þverfóta fyrir
styrkþegum úr Kvik-
myndasjóði sem not-
uðu ffá 0,0001% upp í
u- — CaféRo
Café Romance var þéttsetið á
laugardagskvöldið. Þar
höfðuviðkomu
Magnús Ketilsson,
eiginmaður Brynju
Nordquist, Ástrós
dansari, Valdi bílasali, Gísli
Gíslason lögffæðingur, Stefán í
Stefánsblómum, hinn eini sanni
Laddi og hin vel klædda Sigríð-
ur Thorarensen, þar voru
einnig þeir Simbi og
Biggi og mM vinkona
þeirra, Erla Waage. En sá
sem mesta athygh vakti á
Romance á laugardagskvöld-
ið var Ólafur Jóhann Ólafs-
son forstjóri, og rithöfundur með
meiru.
Hornið var þaulsetið kunnugleg-
um andlitum á föstudagskvöldið.
Þar sátu meðal annarra að snæð-
ingi þau Kalli og Esther í Pelsin-
um, Guffi og Gulla á Jónatan Li-
vingston Mávi, Björn Emilsson
og hans ffú og næturdrottningin
HildurHafstein.
Mikið söngkvöld var
á ölveri enda var þar
keppt um íslands-
meistaratitilinn í kara-
oke. Það var auðvitað
hún Elín Bjömsdóttir,
móttökuritari ffá Ól-
afsfirði, sem hafn-
aði í fyrsta sæti í
sjálffi keppn-
inni, Hafnfirð-
ingurinn Stef-
án Hjaltason
varð í öðru sæti og
Soffia Karlsdóttir
Reykvíkingur vermdi
þriðja sætið. Gestir staðarin:
voru Erla Friðgeirsdóttir á
Bylgjunni, Kolbeinn Gísla-
son, veitingamaður á Ak-
ureyri, Sigþór Ingólfs-
son skrifstofustjóri
og Hannes Hauks
son, ffamkvæmda-
stjóriRauðakross-
ins.
... gönguferðum í snjónum
það er meiri líkamsrækt,
skemmtilegra og jafnvel róman-
tískara en mann grunar.
...föstum
þær hreinsa ekki eingöngu lík-
amsvessana heldur og hugann af
ljótum hugsunum. Það fer að
verða óhætt að fasta þegar birta
tekur.
... að hléum í bíó verði hætt
þau eyðileggja stemmninguna.
... almennilegum
flóamörkuðum
þar sem hægt er að fá þokkalegar
vörur á innan við þúsundkall.
Snjóavetrar. Þeir eru mannbæt-
andi og stemmningaraukandi. Mað-
ur var reyndar búinn að gleyma því,
enda um tíu ár síðan kyngt hefur
niður öðrum eins snjó, a.m.k. á suð-
vesturhorninu. Nú fær maður loks
dýpri skiining á samtakamætti lands-
byggðarinnar og af hverju allir vita
allt um alla. Allir verða svo líbó og
næs og maður getur meira að segja
mætt of seint til vinnu án þess að fá
skammir fyrir. Fullur skilningur ríkir
á óförum manns og annarra. Ná-
grannaerjur heyra sögunni til. Allir
eru að hamast við að rétta hver öðr-
um hjálparhönd og fá jafnvel kaffi-
bolla og kjaftasögu í staðinn. Fúlustu
bílstjórar eru farnir að rúnta um bæ-
inn til að kippa í pikkfasta bíla og
ekki síst til að næla sér f vináttuvott.
Jafnvel fínar frúr á háum hælum
rétta óbeðnar ffam hjálparhönd; ef
þær geta ekki ýtt sjálfar bjóðast þær
til að setjast undir stýri svo aðrir bet-
ur búnir geti ýtt. Með öðrum orðum:
Vináttuveturinn mikli er genginn í
garð.
Röfl, tuð, illmennska, kvabb, leið-
indi og fulmennska. Allt sem miðar
að því að gera öðrum h'fið leitt. Og
reyndar einnig skjall og yfirborðs-
mennska, sem er hin hliðin á sama
teningnum. Af tvennu illu er þó
skárra að láta það neikvæða ffá sér
fara en að umbylta því í yfirborðslegt
lýsingarorðahjal eins og geysilega
ertu í huggulegum jakka elskan, eða
mikið líturðu vel út, krútt. Það er
ekkert leiðinlegra en að hlusta á slíkt
hjal ffá fólki sem maður þekkir
nánast ekkert. Oftar en
ekki eru hinir sömu, sem
eru sífellt að tuða setn-
ingar á borð við þess-
ar, að segja það sem
þeir vildu sjálfur
heyra í tíma og ótíma.
Hinn gullni meðalveg-
ur er inni; sá sem ýmist
getur röflað eða skjallað
án þess að vera leiðin-
legur eða yfirborðsleg-
ur. Það er einlægnin að
baki sem öllu skiptir.
„Þeir voru aðgefa útstaðal um
húsbyggingar um daginn; nákvœma útlistun á
hvencer hús vcerifokhelt, tilbúið undir tréverk og
þarframeftirgötunum. Hvemigvœri að mennim-
irgcefu út staðal um hvemig margaríta cetti að
vera? Þá gceti maður dregið upp staðalinn á bör-
unum, slengt honum í andlitið á þjóninum oghaft
lögin ogreglugerðimará bak viðsig