Tíminn Sunnudagsblað - 03.06.1962, Blaðsíða 12
RÆTT VIÐ FRÚ SIGRÍÐI SVEINSDÓHUR, SEM
Á stofuskápnum hennar Sig-
ríðar standa tvö líkön af kirkjum,
ekki ósvipuð hvort öðru. Það log
ar ljós í báðum kirkjunum. Birt-
an streymir út um gluggana,
hurðin er í hálfa gátt, og flos-
renningur liggur eftir endilöngu
kirkjugólfinu upp að altarinu. Á
altaristöflunni er mynd af Jesú.
Hann horfir yfir auða bekkina,
sem standa við þilin sitt hvorum
megin við ganginn. Og framan
við vinstri bekkjarröðina stendur
skírnarfonturinn og bíður þess,
að nýfædd börn verði skírð úr
hans heilaga vatni. Uppi á kór-
loftinu er gamla orgelið. Nótna-
heftið með sálmunum, sem á að
syngja við messu í dag, ligg-
ur útbreitt á nótnastandinum.
Brátt mun presturinn og kirkju-
gestir ganga inn, prúðbúnir og
hátíðlegir, — organistinn og
söngfólkið ganga upp á söngloft-
ið, en gamli meðhjálparinn þurrk
ar tóbaksdropann af nefinu til
þess að vera viðbúinn að hjálpa
prestinum í klæðin. Kórfólkið
ræskir sig, organistinn liðkar
fingurna. Mjúkir orgeltónarnir,
sem virðast stíga upp úr kirkju-
gólkinu, smeygja sér inn í sálir
safnaðarins. Söngurinn fyllir
hvelfinguna.
— Og hvernig datt þér í hug, að
smíða þessar kirkjur? spyr ég hana.
Hún horfir inn um opnar dyrnar á
annarri kirkjunni, brosir. — Mér datt
það ekki í hug. Þetta er ekki fyrir
HEFIIR SMIDAÐ MANDÚLÍN OG KIRKJUR
sjálfsákvörðun. Kirkjan, sem ég smið-
aði fyrst, birtist mér allt í einu full-
sköpuð, og ég varð að smíða hana,
komst ekki hjá því. Mér var þrýst
til þess. Eg hafði verið að hugsa um
að smíða mér bæ, en ég gat ekkert
átt við hann fyrir kirkjunni.
— Ertu trúuð?
— Já, en það er ekki þess veg.na.
Þetta var einhver innblástur, og ég
varð að fullnægja honum. Þótt ég
hefði brennandi kvól í höfðinu, varð
ég að halda áfram. Eg flýð'i sf.undum
niður i bæ, en ég var ekki fj'rr kom-
in þangað en eg var rekin neim aftur
af þörfinni fyrir að smíða kirkjuna.
— Þú hefur verið haldin sköpunar-
ástríðu.
— Já, — svo byrjaði ég á hinni
kirkjunni fimm dögum seinna. Þegar
ég var búin með hana, var eins og
glugga væri lokað, og ég gat b>rjað
á bænum, sem stendur þarna á faía-
skápnum.
Þetta er reisulegt hús, þriggja
bursta. Niðri eru fjórar stofur og e]d
hús og uppi í risinu eru mörg iier-
bergi. Hún segist hafa smíðað þessi
likön fyrir sjö árum, — svo an þú
sérð, að þetta er ekki út úr unglings-
höndum, bætir hún við. — Eg hætt.i
alveg að vinna 1951 vegna heilabólgu
og mér var dálítið erfitt að smvða
þessi líkön, því að þetta er nákvæmn-
isvinna og reynir mikið á höfuðið.
Hún er klæðskerameistari og hef-
ur hvorki meira né minna en þrjú
meistarabréf þar upp á. Hún var
meistari í herraklæðasaumi, kven-
klæðaskurði og kjólasaumi. Síðustu
árin, sem hún vann, var hún kennari
í iðninni.
324
T í M I N N
SUNNUDAGSBLAÐ