Tíminn Sunnudagsblað - 09.12.1962, Síða 20
Bergsteinn Kristjánsson safnaði
FYNDNI OG FLÓNSKA
ÓLAFUR GAMLI var maður ráðvand-
ur til orða og verka, en ekki þótti
hann að sama skapi djarflegur í fram-
göngu, og bar hann höfuðifi jafnan
nokkuð ófrjálslega. Eitt sinn er hann
var í kaupstaðarferð, hitti hann hrepp
stjóra þorpsins, hávaðamann og stór-
bokka. Var hreppstjórinn nokkuð við
vín, vék sér a^ Ólafi og sagði:
— Því ert þú svona undirleitur,
maður? Þú ert víst þjófur, það er auð-
séð á þér, að pú stelur miklu af fé
og peningum á hverju ári.
Þegar Ólafur sagði samferðamönn-
um sínum frá 'pessari ósvífni hrepp-
stjórans, buðu þeir honum að fara
með honum á fund hreppstjórans og
láta hann endurtaka orð sín undir
votta og sækja hann síðan að lögum.
En þá syaraði Ólafur:
— Haldið þið kannski, að hann láti
sig —nei, ekki lætur hann sig. Hann
slendur vifj það sem hann hefur
talað.
/ ☆
FRESTUR spurði börn á kirkjugólfi
og vék orðum sínum að einni stúlk-
unni:
— Ilver er æðsta skepna jarðarinn-
ar?
Stúlkan svaraði: — Síldin.
★
ÁRNI talaði um heimilislíf hjá stór-
bónda einum, sem hann var oft í
vinnu hjá:
— Einu sinni voru bóndi og kerling
hans blindfull, og hentist þá kerling-
in út í heiði og þóttist ætla að drepa
sig. Þá fór bóndi á eftir henni og
draslaði henn; heim, en þegar hann
ætlaði að koma henni upp stigann,
sagði kerlingin:
— Dreptu mig ekki, dreptu mig
heldur alveg.
Svo átti kerlingin að fara að
skammta, en þá var hún svo ringluð,
að sumir fengu tómt skyr, sumir tóm-
an fisk, sumir lóman bræðing, sumir
tómt smér, sumir tómt brauð, og
sumir fengu bara hreint ekkert.“
★
GUÐRÚN GAMLA hafði þarin sið að
sýngja Passíusáimana við húslestur á
föstunni, enda þótt enginn á heimil-
inu gæti tekið undir með henni. Eitt
sinn varð henni það á að velja ekki
rétt lag við sálminn, sem syngja átti.
Þegar bóndi hennar vars þess var,
sagði hann fullum rómi:
— Eg held, að það ætli að verða
afgangur af laginu hjá þér, Guðrún.
☆
GUÐJÓN var sendisveinn, þar til
hann var 18 ára, en þá hvarf hann
frá því starfi. Eitt sinn, er kunningi
hans hitti hann, spurði hann Guðjón,
hvaða starf hann hefði valið sér. Þá
svaraði Guðjón:
— Eg fékk mér vinnu í sláturhúsi,
af því að ég hef alltaf svo gaman af
skepnum.
☆
GUÐMUNDUR, sem var hinn mesti
atorkumaður, lýsti sonum sínum sem
almennt voru taldir verrfeðrungar,
með þessum oröum:
— Tóki — já, hann Tókagrey, hann
er hundur viljugur, en hann erheimsk
ur. En hann Óli — hann er latur, en
þar er vetið, hann ætti ekkert að gera
nema hugsa.
★
JAKOB KYNDARI var dauður, og
vildi sonur hans sýna honum þá rækt-
arsemi að láta legstein á leiði hans.
Hann gekk því um kirkjugarðinn til
að líta eftir áletrun, sem hann gæti
haft til fyrirmySdar. Sér hann þar
legstein yfir frægum söngvara, sem
á var Ietrað':
— Hann söng vel meðan hann var
hér, en syngur þó betur, þar sem nú
hann er.
Þessi áletrun líkaði honum mæta
vel, og ákvað hann því að láta standa
á legsteini kyndarans:
— Hann kynti vel meðan hann var
hér, en kyndir þó betur, þar sem nú
hann er.
mmmm
" •- '*:k. • :-U;r.
956
TÍM INN- SUNNUDAGSBLAÐ