Tíminn Sunnudagsblað - 19.05.1963, Blaðsíða 21

Tíminn Sunnudagsblað - 19.05.1963, Blaðsíða 21
VÍGSLAN OG GÁTAN1906 Magnús Einarsson organisti var mesti söngmálafrömuður Norður- lands um síðustu aldamót. Hann var fjölhæfur maður og skemmti- legur, prýðilega hagmæltur og kunni margt af gamansögum. Eink- um þótti honum gaman að gátum og orðaleikjum. Og sjálfur bjó hann til gátur og fékkst töluvert við að fela mannanöfn í dulargervum orða og líkinga. Man ég sem unglingur eftir bréfi, sem gekk manna á milli á Árskógsströnd með þessari utaná- skrift: Viðarmön á seljusundi, sá er skírði Frelsarann, sonur þess, er Sáls við fundinn sigur bæði og kóngdóm vann. Ekki veit ég, hve lengi bréfið var að komast til skila. En hitt var víst, að þag komst að lokum til þess, sem það var ætlað: Jóhannes- ar Davíðssonar í Hrísey. Snemma árs 1906 var hið ný- reista góðtemplarahús á Akureyri vígt. Húsið var hið veglegasta sam komuhús, sem þá og lengi síðan var til í landinu. Vígslan var mik ill viðburður í bæjarlífinu og mjög til alls þess samkomuhalds vand- að. Góðtemplarareglan var þá sterk á Akureyri, ýmsir helztu menn bæjarins voru áberandi kraftur, og því varð vígsluhátíðin geysifjöl- menn og öllum minnisstæð. Þar fluttu ýmsir ræður, en minnisstæð astar verða tvær þeirra, ræða Guð laugs Guðmundssonar bæjarfógeta og Karls Finnbogasonar kennara, sem þóttu afburðasnjallar. Og svo var mikið sungið, eins og þá var títt á öllum samkomum, og eigi aðeins almennur söngur heldur og líka, að sjálfsögðu, var þarna .söngflokkur Magnúsar Einarsson- ar, Hekla, sem þótti ómissandi þáttur í góðu samkomuhaldi þeirra ára. En Magnús organisti var öt- ull starfsmaður Reglunnar og orti þarna vígsluljóð og lag. Og annað skemmtiatriði kom hann með til þessarar vígsluhátíð ar, sem jók fjör og skemmtun þátt takenda. Það var gáta, prentuð á sérstakt blað, sem útbýtt var klukk an tíu eða ellefu um kvöldið og skyldi vera ráðin fyrir klukkan tóíf. Ráðning var aðeins eitt orð, en líka átti að „þýða“ orðaleik og líkingar. En gátan var þannig: HANN brá sér að heiman bak við sól, inniluktur í álnarfjórðung. Hans hreyfingar voru góðhesta gangur, ef út hann slapp úr inni sínu. En norðan við sjó var hann neyddur að starfa, þegar hann fór til framandi staða. Hann naut sins eðlis og eiginn máttar, ef fór hann á hvarf milli lag- færðra lendinga gegnum fjallsenda greiðan veg. Þá sveif hann að vörmu sultar inni. Svo nvældi hann gangandi án minnstu hreyfingar til eldsviðarfjalls. En Ýmisheili svelf þá fyrir sálarglugga vina hans og vandamanna, og fjölgaði um helming fótum þeirra. Þessi var gátan. Og hinn fyrsti, sem skilaði fullkominni lausn, skyldi hljóta að launum „fíkjur frá Knúdsen“. En þá verzlaði Vil- helm Knúdsen með slíkt góðgæti á Akureyri. Og nú spreyttu menn sig allt hvað af tók. En dómnefnd beið í spenningi, þvi að mjög þótti vand séð, að ráðning kæmi á öllum þeim orðaleikjum, sem þarna voru sett- ir á svið, á svo skömmum tima. En þó fór svo. Rétt áður en klukk- an sló tólf, kom ráðning, sem tekin var gild, og hafði Halldór Frið- jónsson orðig fyrstur. Síðan komu fleiri. En margir strönduðu á orð- unum „norðan við sjó“, þar á meðal við Karl Finnbogason, sem baukuðum saman vig ráðninguna. Og nú má enn spyrja í nafni M.E. eftir 57 ár: Hver er ráðning- in? Strauk um höfuð höndin blaut hempuþjóns að vana, er ég ungur heiti hlaut í höfuð Arnkels bana. Faðir minn sín vaskur vann verk á sléttu landi, viljugur í vaðnum hann vandist fugla grandi. Ráðning í næsta blaði. íSSS2SSS2SSSSSS8SSSSSS£S2S2SSSSSSSSSSS2S2SSSSSSSSSSSSSSS£S2S£SSS£SSSSSSSSS?SSS;SSS£S2SSSSSSSSSSSWg2SSSSS£S£S£S£SSSi'SSSSSSSSSSS£S2SSSiSSSSSSSiiSSSSS2S£S£J5£^ KONGÓ Framhald af bls. 447. þetta flóttafólk, og það var við slík- ar búðir, sem ég vann í haust. Þetta var að sumu leyti erfitt starf. Watuts- arnir voru gamlir höfðingjar og ekki gefnir fyrir vinnu. Þeir voru yfirleitt Iheldur latir. Rauði krossinn vann að jþessu í samráði við ríkisstjórn lands- ins. Hjálpin var í því fólgin, að flótta- mönnunum var fengið land til rækt- unar. Þeir fengu að reisa sér þar kofa og þeim voru lögð til verkfæri til að yrkja jörðina. Þegar þeir höfðu svo erjað, var þeim lagt til útsæði, en aðstoð Rauða krossins iauk sem upp- skera varð einhver. Þetta gekk dá- lítið hægt hjá mörgum. Þeir voru latir vlð vinnuna og óvanir moldarverkum, en þó má yfirleitt segja, að árangur- inn hafi verið þolanlegur. Og sam- komulagið í búðunum var gott. Þetta var til muna friðsamlegra fólk en þeir menn, sem við höfðum í flótta- mannabúðum í Katanga, Balubarnir, |sem áttu það til að ráðast á menn með hjólhestakeðjum. — En nú er þessu lokið. Þótt mér hafi þótt gott að vera í Kongó, veit ég ekki, hvort ég mundi vilja eiga það eftir að vera þar. Stríðið vil ég alls ekki fá að reyna aftur. Það var óhugnanleg reynsla. Þegar á allt er litið, er það ánægjulegt að eiga dvöl- ina í Kongó að baki og vera kominn aftur á norðlægar slóðir. Hingað til íslands hef ég lengi ætlað að koma, en aldrei orðið úr því fyrr en nú. Ég var í nokkur ár í Kóreu, en þar hafa Svíar haft eftirlitsnefnd síðan árið 1954 að stríðinu þar lauk. Þegar vopnahlé var samið þar eystra, var Svíþjóð og Sviss falið að hafa eftir- lit með framkvæmd samkomulagsins, og enn er það vopnahlé, ekki friður, sem ríkir milli Norður- og Suður- Kóreu. Núna er eftirlitsnefndin að vísu mest að nafninu til. Ég held, að það séu tíu Svíar þar eystra, og eitt- hvað álíka margir Svisslendingar. — En þennan tíma, sem ég var í Kóreu, fór ég alltaf heim á sumrin, og þá ætlaði ég alltáf að koma hér við. Það fórst þó alltaf fyrir, en nú í vor var ég ákveðinn í að fara til Ameríku frá Iiongó og koma þá hér við, enda á ég hér mjög góðan kunningja,' Egg- ert Kristjánsson. Ég er að vísu búinn að hætta við þessa Ameríkureisu, en hingað kom ég mér samt sem áður frá París, og þangað fcr ég aftur. Mér þykir talsvert kalt hérna. Það eru mikil viðbrigði að koma hingað í fimm stiga hita frá fjörutíu stiga hita suður í miðri Afríku. Það er miklu erfiðara að venjast svalanum aftur en það var að venjast hitanum suður frá í byrjun. — KB. T í M I N N — SUNNUDAGSB' 453

x

Tíminn Sunnudagsblað

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn Sunnudagsblað
https://timarit.is/publication/301

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.