Tíminn Sunnudagsblað - 17.11.1963, Blaðsíða 4

RÆTT VIÐ INGVAR SIGURÐSSON, FYRRUM PRÓFAST Á DESJARMÝRI
Séra Ingvar Slgurðsson. (Ljósmynd: Tíminn—GE).
Borgarfjörður er nyrztur Aust-
fjarða. Næsti fjörður sunnan hans
er Loðmundarfjörður, en á milli eru
allmargar víkur, sem heyra til Borg-
arfjarðarhreppi. Norðan fjarðarins er
fyrst Njarðvík og síðan liggur strand-
lengjan áfram fyrir Kögur og inn
Héraðsflóa. Kirkjustaður og prest-
setur í Borgarfirði hefur lengst af
verið á Desjarmýri, þótt nú sé hvort
tveggja flutt niður til sjávarins til
Bakkagerðis. Og á Desjarmýri sat sá
prestur, sem lengst hefur gegnt emb-
ætti meðal Borgfirðinga á þessari
öld og kannski öilum öidum, Ingvar
Sigurðsson. Hann var sóknarprestur
í Borgarfirði ári miður en hálfa öld,
en er nú fluttur suður og hefur tek-
ið sér búsetu í Hafnarfirði. Og þar
gekk ég á fund hans dag nokkurn
fyrir skemmstu.
— Ert þú Austfirðingur að upp-
runa?
— Nei, ég er Árnesingur, og aust-
ur kom ég ekki fyrr en ég tók þar
við émbætti, en í Borgarfirði var ég
frá 1912 til 1961, að ég fluttist hing-
að suður.
— Hvenær varst þú á ferðinni í
skóla?
— Ég tók stúdentspróf árið 1909,
var í síðasta bekk latínuskólans með
gamla sniðinu. Á skólaárum mínum
var reglugerð hans breytt og hætt
að kenna grísku og dregið mikið úr
latínukennslu. Ég heid, að svipuð
breyting hafi verið gerð samtímis
í að minnsta kosti þremur löndum,
ísiandi, Danmörku og Noregi, og
við vorum sem sagt seinasti bekkur-
inn, sem útskrifaðist samkvæmt
gömlu skipaninni.
— Og hvernig var í skólanum?
— Veturinn, sem ég hóf nám, var
þar ærið róstusamt, en sem betur
fór, stóðum við fyrstu bekkingar utan
við það. Það voru aðallega annars
bekkingar, sem stóðu í eldinum.
Óónægja meðal pilta var mikil þenn-
an vetur og virtist ekki ástæðulaus.
Þá var siður að gefa daglegar eink-
unnir fyrir frammistöðu, og voru
þær færðar inn í stórar bækur, sem
voru kallaðar prótókoliar. Eftir þess-
um einkunnum var síðan piitum rað-
940
T I M I N K - SUNNUDAGSBLAÐ