Tíminn Sunnudagsblað - 09.05.1965, Blaðsíða 3
í hári sínu. Eftir að hafa svo borð-
að um kvöldið og fengið hjá mér
hálfflösku af steinolíu á lítið hitun-
artæki, sem heyrði tii viðlegubúnaði
hans, hvarf hann út í vornóttina.
Einhver sá tjald hans 1 Eyrarsökk
um seinni part næstu nætur — svo
var hann horfinn. Dálítið hugsaði ég
næstu daga um þennan mann og
undarlega slungnai öragaflækjur
þessa umbrotatíma. Annars var ekki
tími til mikilla heilabrota.
Um tveim'mánuðum síðar kom tii
mín manntetur, danskt að mestu.
en éitthvað íslenzkt í aðra ætt. Ilann
hafði smáglingur að selja. Spurði
hann mig meðal almæltra tíðinda um
Þjóðverjann. Ég sagði honum hið
ljósasta, sem ég vissi um hann, enda
hafði ég þar engu að leyna Svo fór
hann norður í land með glingui sitt,
en kom við hjá mér i bakaleið, þó
að skreppa hans væri þá tóm að
mestu. í millibili var ég búinn að
frétta svo mikið af ferðum hans og
háttsemi, að mér blandaðist ekki hug
ur um, að hann mundi gerður út
af Bretum til þess að snuðra eftir
Þjóðverjanum, sem þeim mun hafa
hugsazt, að ég leyndí.
Aldrei hafði ég trúað því í raun
óg veru, að Sandý, eins og Þjóð-
verjinn vildi láta mig kalla sig þann
dagshluta, sem við ræddumst við,
ætlaði að fylgja út i æsar þeirri
áætlun, sem hann lagði svo skorin-
ort fyrir mig, enda hefði það varla
getað talizt hyggilegt gagnvart bráð-
ókunnungum manni, eins og á stóð,
að segja svo hug sinn allan, en vera
þó á flótta.
Þess vegna varð ég meira en lítið
undrandi, þegar hann, ég man ekki,
hve löngu síðar — var handtekinn
á fjöllum uppi á Vestfjörðum. Sam-
kvæmt blaðafregnum frá þeim tíma
virtist hann hafa fylgt alveg áætl-
uninni, sem hann lagði fyrir mig.
Þessi handtaka hans dró þann dilk
á eftir sér, að nokkrir íslendingar
voru teknir fastir og fluttir til Bret-
lands. En þá sögu kunna aðrir betur
en ég.
Aldrei veit ég síðan, hvort Sandý
er lífs eða liðinn. En ekki verður
þvi neitað með sanngirni, að mikið
lagði hann á sig fyrir trú sína — og
,,foringjann.“
Því má bæta hér við, að Gunnar
M. Magnúss segir í bók sinni, Virkið
í norðri, að maður þessi hafi verið
staddur í Borgarnesi, er Bretar
gengu á land, þótt hann segði mér
annað. Get ég ekki staðhæft, hvort
sanna-a er.
r I M I N N - SUNMUI) AGSBLAÐ
387