Tíminn Sunnudagsblað - 09.05.1965, Síða 21

ir setjast þar að. Þó varð að ráði,
að haldið var áfram til Saltvík-
ur, en sá bær er fimm kílómetra
frá Húsavík. Flestir settust þar
að, en tveir eða þrír héldu áfram
til Húsavíkur.
Morguninn eftir var veður
betra, og héldu þá Saltvík-
urgestir á leiðarenda. Vörur voru
út teknar, sleðar hlaðnir og ækin
flutt nokkuð áleiðis, til þess að
fljótlegra yrði morguninn eftir að
hefja ferðina heim á leið. Liðið
var að kvöldi, þegar þessu var
lokið, og tóku leiðangursmenn
gistingu á Húsavík um nóttina.
Að morgni var risið snemma
úr rekkju, hestarnir tygjaðir og
lagt af stað. Veður var hið versta,
stinningskaldi af norðri með mik-
illi snjókomu, en vægu frosti.
Ferðin sóttist seint, þótt undan
veðri væri haldið og- hestarnir
heimfúsir, því að hlaðið hafði nið-
ur snjó um nóttina og bætti alltaf
á.
Skipt var um forystuhest öðru
hverju, því að mest mæddi á
fremsta hesti. Þegar suður kom
hjá Laxamýri, var hvílt þar og
matazt. Þar fréttu leiðangurs-
menn, að Mýrarkvísl væri upp-
bólgin af krapi og ófær með öllu.
Aftur á móti gerðu allir ráð fyrir,
að Landkvíslin væri orðin held
hestum.
Þegar lagt var af stað frá Laxa
mýri, var farið að bregða birtu.
Stanzað var við Landkvísiina til
þess að kanna ísinn. Kom þá í
ljós, að þunn skán var frosin of-
an á krapinu, sæmilega mannheld,
en of veik fyrir hesta. Samt var
minnsti og léttasti hesturinn los-
aður frá ækinu, bönd fest í ak-
tygin og reynt að leiða hann yfir
kvíslina. Hann lá brátt á kafi og
brauzt um í krapinu, en var dreg-
inn yfir á skörina á böndum þeim,
sem í hann voru fest.
Skotið var nú á ráðstefnu og
rætt, hvað til bragðs skyldi taka.
Ekki þótti álitlegt að setjast að
á Laxamýri og bíða þess, að kvísl-
in frysi. Það gat tekið marga daga,
þar sem nýsnævi hlóðst nú á krap-
ið og varnaði því að frjósa. Ekki
þótti heldur ráðlegt að halda suð-
ur Reykjahverfi og niður yfir
Hvammsheiði. Sú ferð mundi taka
tvo eða þrjá daga í því færi, sem
komið var, og stöðugt bætti á.
Yfir varð að komast með ein-
hverjum hætti. — Benedikt á
Hólmavaði stakk þá upp á því
að binda hestana og aka þeim
yfir á einum sleðanum.
Aliir féllust að lokum á þá tii
lögu. Menn voru handfljótir að
losa einn sleðann, leiddu einn
hestinn á hlið við hann, bundu
hann og felldu. Síðan var hann
bundinn á sleðann og ekið yfir.
Þetta tók alllangan tíma, og auk
þess var nokkur hætta á, að hest-
arnir meiddust, er þeir féllu nið-
ur á sieðann.
Þá minntist Benedikt þess, að
hann hefði séð föður sinn binda
naut og draga það yfir ána á
sjálfu sér, þar sem is var svo háll,
að það gat ekki staðið. Voru nú
aktygin tekin af hestunum, þeir
bundnir og dregnir yfir á sjálfum
sér. Gekk það bæði fljótt og vel.
Síðan voru sleðarnir dregnir yfir
kvíslina, hestarnir tygjaðir, beitt
fyrir ækin og lagt af stað. Komið
var nú myrkur og hríðin hélzt
sem fyrr. Margir leiðangursmanna
voru blautir í fætur. höfðu siopp-
Framhaid af 392. síðu.
en hér er ekki rúm til að lýsa hverj
um einum til neinnar hlítar, heldur
skal hér lítillega að lokum lýst bæ
frá eyjunni Fanö við Jótlandsströnd.
Hér var fínn bær. Liggur frá austri
til vesturs, eins og hús gerðu þar.
Hvíiurúm voru svo stutt, að meira
hefur fólk setið en legið í þeim, að
okkur finnst. Á einum veggnum er
ljósmynd af konu í brúðarskarti,
blóm i hári. Flisar á veggjum frá
Hollandi. Rafsteinar tii sölu handa
ferðamönnum.
Allt þetta bæjasafn er þjóðminja-
safn Dana, merkilegt og hjartfólgið
gróinni menningarþjóð. Okkur dettur
í hug, að hingað ættu sem flestir,
er Danagrund gista, að leita. Væri
það jafnvel ennþá fróðlegra og
skemmtilegra en að kynnast Nýhöfn-
inni og næturklúbbum stórborgar-
innar.
VIII. Ladelund.
Eitt kvöldið lætur skólastjórinn i
Askov þau boð út ganga, eftir að
kvöldmatur hefur verið snæddur, að
landbúnaðarskólinn í Ladelund hafi
boðið menendum i Askov til mann-
fagnaðar þá síðar um kvöldið. Þessu
er tekið með miklum fögnuði. Það
er ekki langt að fara, aðeins sjö
kílómetrar til suðurs frá Askov
Húmið færist yfir. Áður en gengið
er inn i skólann, skoða gestirnir
safn gamalla landbúnaðartækja, sem
nú eru iöngu komin úr notkun. Get-
ur þar að líta ótal gerðir hestvagna
og reiðvera, urmul mjólkurvinnslu-
véla og fleira. Allf er þetta í góðri
hirðu, vélarnar ábornar, svo að þær
ryðgi ekki. Við dáumst að því, ís-
lendingarnar, hvað öllu þessu safni
er vei fyrir komið, hver hiutur merkt
ur og gerð grein fyrir notkun han'
Ég, sem þessar línur rita, fylgi nú
hópnum, er gengur heim að skólahús-
ið niður í krapið í stympingunum
við ækin.
Allir voru mennirnir leiðinni
kunnugir, og segir ekki af ferð-
um þeirra fyrr en þeir komu í
Knútsstaði, en sá bær stendur á
bakka Laxár um fimm kílómetra
leið frá heimilum flestra leiðang-
ursmanna. Þá var komið undir
vökulok, og settust nokkrir ferða-
manna þar að til gistingar.
Sumir héldu áfram, en skildu
ækin eftir, þar sem leiðin iá frá
ánni, og komust heim með hest-
ana, þegar nokkuð var liðið á nótt.
Daginn eftir náðu ailir heim
með varning sinn — á fjórða degi
frá því fer.ðin hófst, en þetta er
rúmlega tuttugu kíiómetra löng
leið.
inu. Það ei ao veröa fulldimmt. Aug-
um okkar mætii fögur og sérkenniieg
sjón. Meðfram húshliðinni. er að okk
ur snýr, og einnig meðfram heimreið-
inni, ef svo má áð orði komast. h- ''u
verið komið fyrir ótal iogandi k i
um. Þau setja hátíðlegan svip á um-
hverfið — og vinalegan um leið
Inn er haldið og skipað til sætis
í stórum sal. Fyrir enda hans er
myndarlegt leiksvið. Fara þar fram
ýmis skemmtiatriði. Þar leikur mað-
ur nokkur lög á þann hátt, að hann
bregður höndum yfir kristalisglös,
fyllt vatni, meðal annars lagið við
kvæði Thögers Larsens: Du danske
sommer, jeg elsker dig.
Þá lék töframaður ýmsar listir og
annar söng fjörug dægurlög við gít-
arleik sjálfs sín. Veitingar voru nú
öllum viðstöddum til reiðu og hinar
myndariegustu. Að lokum er svo
dansað af fjöri miklu í tvær stund-
ir. Ekki vantar húsrýmið. Hér er
ekki alit vfirhlaðið borðum, eins jg
víða er á skemmtistöðum, svo að
dansrýmið er vart stærra en kerru-
hjól. Hér er unnt að spretta úr
spori. Engin reykjarský í lofti, eng-
inn vínþefur.
Hér er búnaðarskóli, eins og áður
segir, einnig er hér mjólkurbússkóli.
Jónas Kristjánsson, núverandi mjólk-
urbússtjóri á Akureyri, stundaði hér
nám fyrir tæpum fjörutíu árum.
Við kveðjum Ladelund með þökk
fyrir skemmtunina.
KÖLLUN —
Framhald af bls. 403.
Hann fletti blöðum, án þess að
festa huga við iestur. Honum var
þungt yfir höfði og lokaði augunum.
Harpan féll úr höndurn hans.
Hann hlýddi eigi kölluninni.
Skyndimyndir frá Danmörku -
r I M I N N - SUNNUIMUSBLAÐ
405