Tíminn Sunnudagsblað - 10.07.1966, Blaðsíða 4
y&ííííí
liliiil
f vörinni.
ASGERÐUR JONSDOTTIR:
Hið indæla stríð
Fyrsta kynning mín við hrognkelsi
varð á heitum sumardegi — ég seldi
því upp. Seinna frétti ég, að fiskur-
inn hefði legið í sóibaði lengi morg-
uns. Þannig meðlæti bætir ekki þenn
an fisk, því að þótt hann sé æði
harðhnjóskulegur hið ytra, er hann
álíka næmur hið innra eins og prins-
essan á bauninni. Síðan hef ég alltaf
sveiað hrognkelsi. En þessi fiskur er
verður athygli eins og annað í nátt-
úrunnar ríki og smám saman hefur
vaknað hjá mér áhugi á æviferli
hans. -— Þar til hann er kominn í
pottinn.
Ég gekk því í vetur í Grímstaða-
vör einn fagran morgun í vor með
von um að hitla einhverja hrogn-
kelsaveiðimenn og fá að fara með
þeim á netin. Mér varð að þeirri
von.
I Grímsstaðavörinni standa enn
nokkrir smáskúrar fyrir veiðarfæri.
Og þar skulu þeir fá að stand* um
aldur og ævi samkvæmt tali borgar-
stjóra núna fyrir bæjarstjórnarkosn-
ingarnar. Þetta fyrirheit gladdi marg
an góðan og þjóðhollan Vesturbæing.
Ég var komin þarna vestur kl. rúm-
lega 6% f.h. Morgunkyrrðin var sæl
og djúp og þó full af lífi. Sjórinn
var spegilsléttur nema báran, sem
lék við landsteinana. Þeir voru krökk
ir af mávi. Þrenn æðarhjón sátu að
morgunverði. Þau veiddu vel og
úuðu ’hátt og rnikið. Hópur af sand-
lóum prýddi einnig flæðarmálið. Þá
var mjög hásjávað.
Nú komu fiskimenn á vettvang.
Það voru Björn Guðjónsson Ægis-
síðu 66 og Þorvarður sonur hans. Ég
bað leyfis að róa með þeim fram
á fiskimið og var það auðfengið.
Björn er Reyikvíkingur, fæddur og
uppaldinn í hinni einu sönnu Reykja-
vík, þ.e.a.s. Vesturbænum og nán-
ar tiltekið á þeirri lóð, sem nú stóð-
um við. Faðir hans og föðurafi voru
annálaðir sjómenn, en aðrir lang-
feðgar þeim megin voru sveitaprest-
ar og fara ekki sögur af sjómennsku
þeirra.
Meðan þeir feðgar bjuggu sig og
bátinn til ferðar, litaðist ég um í
naustinu. Þar er fátt fornra mann-
virkja utan vindur, sem notaðar voru
til þess að draga bátan^ úr vör og
upp aftur. Nú hefur „æðri“ véltækni
leyst þær af hólmi. Fyrir ævalöngu
lærði ég eitthvað um „trissur“. Hér
hlýtur að vera margföld „trissa" að
verki, hugsaði ég með mér, þegar ég
horfði á jeppabifreiðina og bátinn
fjarlægjast hvort annað, þó tengd
væru saman á eina og sömu taug.
Þegar allt var ferðbúið, var rennt
úr vör og stefnt vestur með Ægis-
síðu og Seltjarnarnesi. Björn segir
að Reykjavík standi á Seltjarnarnesi.
Skerjafjörður var fagur sjónum
þennan morgun. Fjallahringurinn var
fagurblár að sjá í suður, flekkóttur
556
T I M 1 N N — SUNNUDAGSBLAÐ