Tíminn Sunnudagsblað - 16.10.1966, Blaðsíða 19
Ulfur Ragnarsson læknir
Á 175. ÁRTÍD
ELDKLERK.SINS
Vér minnumst i dag
miskunnar þinnar,
ó, Drottinn-
Heyrðist brestur
i hánorðri
á hvítasunnu
1783.
Sprakk þá jörð,
svo úr iSrum vall
eldmóða sú»
er byggð skemmdi
bú eyddi
og banaði fjölda manns.
Vér minnumst í dag
miskunnar þinnar,
ó# Drottinn-
Því að hræddum og hungruðum
hrakningalýð,
sem hér kom saman
I húsi þínu,
sýndirðu þá
af mikilli miskunn þinni
mann eftir þínu hjarta,
mann, er átti
svo ósvikið hjarta,
svo einlæga tungu,
að Máttarins orð
megnaði að flytja.
Vér minnumst f dag
miskunnar þinnar,
ó, Drottinn-
f eldraun þeirri,
sem yfir gekk,
bar hann eldi þíns anda
ótvírætt vitni.
Lýðir þar sáu
salt jarðar
máttinn í ómætti,
er eyðingu eldsins
orkar að stöðva.
— Æ var hann síðan
eldklerkur nefndur.
Vér minnumst í dag
miskunnar þinnar,
ó, Drottinn-
Sumar er í landi
sólfar mikið.
og sælt að una.
Samt heyrast vábrestir
um veröld alla,
og eldmóðan gnýr
í gljúfrum hins ókomna.
Því biðjum vér nú,
barngóði faðir:
Send einnig oss
eldmenn þína
Andanum til vitnisburðar.
Vér minnumst í dag
miskunnar þinnar,
ó, Drottinn.
þóttu myndirnar hans mjög slæmar.
Hann átti ekki nokkurn skapaðan
hlut, nema fötin, sem hann klæddist,
og hann þurfti stundum að betla
hálft í hvoru .Ég man til að mynda,
að hann átti tvær pípur. Önnur var
lítil og í henni reykir hann sitt eigið
tóbak, en hin var mjög voldug með
stórum haus og í hana sníkti hann
tóbak frá öðrum. Heyrðu, og hvað
hefur skeð núna. Fólkið hefur skipt
um skoðun. Hann er orðinn vellrtkur.
Hann hafði sýningu í Osló í sumar
og seldi fyrir eina milljón norskra
króna. Hann er hreint umsetinn.
Hvernig getur maður þá sagt, að
. eitthvað sé vont og annað gott. Hugs-
' unarhátturinn breytist, og flest lista-
verk verða til fyrir tímann, sem kem-
ur, ekki fyrir tímann sem er.
En það er þetta með höggmyndina.
Það eru sárafáir myndhöggvarar hér
á íslandi, en það er kannski skiljan-
legt. Það þarf stórt þjóðfélag til að
sjá myndhöggvurunum fyrir verkefu-
um. Höggmyndin útheimtir mikla
vinnu og kostar þess vegna mikla
peninga. En það er nefnilega gallinn
fyrir okkur myndhöggvarana hérna
á íslandi, að við höfum ekki nóg af
verkefnum. Það er svo lítið gert af
því að skreyta byggingar hérna, eigin
lega allt of lítið, kannski er það
af því, að þjóðfélagið er ekki stærra.
En það er I sjálfu sér ekki svo geypi-
legur kostnaður, ef annar byggingar-
kostnaður er tekinn til samanburðar,
ha. En kannski fer að rætast úr þessu.
ísland er svolítið út jír ekki satt,
og afstaða myndhöggvarans til anu-
arra manna er njög lík afstöðu ís-
lands til annarra landa. Við erum
sem sagt dálítið út úr, vinnum mikið
einir, og þess vegna er okkur nauð-
Framhald á bls. 886
T í M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ
883