Tíminn Sunnudagsblað - 30.10.1966, Blaðsíða 10

RáShúsið í Kaupmannahöfn. Krist’jánsborgarhöll.
Sigurðyr Gunnarsson kennari:
KENNARAR í HEIM-
SÓKN ÍDANMÖRKU
Greinarhöfundur var einn þeirra
seytján kennara, sem áttu því láni
a'ð fagna að vera gestir Norræna
félagsins danska og kennarasamtaka
Danmerkur um þriggja vikna skeið
í sumar, frá 5. — 27. ágúst. Noklkru
fyrr höfðu jafnmargir danskir kenn-
arar notið sams konar boðs frá sömu
aðilum hér heima á Fróni. Hittum
við síðar suma þessa dönsku kennara,
sem allir voru einkar ánægðir með
ferðina til íslands.
Þessi kennaraheimboð milli íslend-
inga og Dana hafa nú verið annað
hvert ár um sextán ára skeið og
notið mikilla vinsælda. Það er heldur
engum vafa bundið, að þessi gagn-
kvæmu kennaraheimboð hafa marga
ágæta kosti og eru vekjandi á ýmsan
hátt fyrir alla þátttakendur. Eiga for-
vígismenn þessara þörfu og ánægju-
legu samskipta miklar þakkir skilið,
og ber að vænta þess, að þau vari
sem lengst, báðum þjóðunum til
blessunar.
Segja má, að þessi ánægjulega og
lærdómsríka boðsferð hafi skipzt í
fjóra meginþætti.
Fyrsti þáttur ferðarinnar var viku-
dvöl í Kaupmannahöfn. Við héldum
til í einu gistihúsi borgarinnar, en
nutum alla dagana leiðsagnar hins
ágæta skólastjóra og íslandsvinar,
Eriks Andersens- Ungur maður hafði
Fyrsti þáttur
hann dvalizt eitt ár á íslandi og
átti þaðan margar hugljúfar minning
ar, sem hann vék oft að þessa sam-
verudaga. Mun okkur þátttakendum
öllum bera saman um, að betri leið-
sögumann, hugljúfari, fróðari og skýr-
mæltari (sem Dani), hefðum við ekki
getað kosið. Við eigum því honum
mjög mikið að þakka. Var næsta
furðulegt, hve Andersen skólastjóri
komst yfir að fræða okkur og sýna
okkur margt þessa daga, bæði í Kaup-
mannahöfn og víðs vegar um Sjá-
land. Verða þau kynni, sem við hlut-
um hjá honum af sögu og menningu
Danmerkur, vissulega lengi minnis-
stæð og mikils virði.
Einn af~þessum dögum fyrsta þátt-
ar vorum við í boði tveggja sterkra
og merkra aðila í lífi borgarbúa og
raunar þjóðarinnar allrar: Verzlunar
bankans og Berlingske Tidende. Voru
það einkar ánægjuleg kynni, sem við
höfðum af þessum þjóðkunnu stofn-
unum ,og er sú reynsla mikið frá
sagnarefni.
í öðrum þætti ferðarinnar dvöld-
umst við flest fjóra daga, yfirleitt
tvö eða þrjú saman, á einkaheimilum
kennara á Fjóni og Jótlandi. Þetta
voru að sjálfsögðu mjög ánægjulegir
og fróðlegir dagar að dómi okkar
allra. Þá fengum við að kynnast þess-
um kennurum, gestgjöfum okkar, per-
sónulega, og fjölskyldum þeirra og
njóta margvíslegrar fyrirgreiðslu og
vinsemdar. Allt stefndi þar að einu
marki: Að kennararnir íslenzku
skyldu njóta aUrar þeirrar gestrisni,
sem unnt væri að veita, og jafnframt
hljóta alla þá fræðslu, sem hægt var
að láta í té á svo skömmum tíma, um
heimabæ og nágrenni hans. Frá þess-
um þætti eiga því allir ógleymanleg-
ar minningar og óþrotlegt umræðu-
efni.
Þriðji þáttur ferðarinnar var átta
daga dvöl í lýðháskólanum í Ry á
Jótlandi. Gengum við þar inn í fjöl-
mennt lýðháskólanámskeið, sem fólk
á ýmsum aldri sótti, víðs vegar að
úr Danmörku. Eru slík námskeið al-
geng á vegum lýðháskólanna, ágæt-
lega undirbúin, enda vel metin og
fjölsótt.
Námsdvöl okkar í Ry var einn
allra reynslurikasti þáttur ferðarinn-
ar, og bar þar margt til, þótt hér
verði aðeins drepið á þrennt, sem
mikilvægast var og mest skilur eftir,
í fyrsta lagi: Við fengum að vera
rúma viku í lýðháskóla sem reglu-
legir nemendur og kynnast starfs-
háttum hans, anda og markmiði —
skóla, sem því miður hefur aldrei
náð að festa rætur á íslandi.
í öðru lagi: Við fengum að fara
BJARNI M. GÍSLASON
— mesti baráttumaSur íslendinga (
handritamálinu.
922
T í M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ