Tíminn Sunnudagsblað - 11.12.1966, Qupperneq 12

/«*fV í í
fbúðarhús skemma og vitinn í Gróttu. Hér hefur Albert búiS einn i nærfellt tólf ár, og þó munu kunningjar
fleiri en grösin í túninu.
A FJORU
Rætt við Albert Þorvaldsson í Gróttu
um lífsins gagn og gaman
Aillbert, eða ættum við að kalla
hann Berta, svarar hress í bragði,
þegar ég hringi á íöstudeginum.
— Jé, það er hann.
— Eru höfuðskepnurnar okkur
ihliðlhölar, Berti?
— Það tel ég vera.
— Hivenær má ég skreppa ytfir um
til þínj
—• Ég skal segja þér eitt. Núna
er stérstreyimi, og þú gengur þurr-
um fótlum hérna á miM Ikiukkan
hálif níu i fyrramálið, hverntg sem
viðrax.
—• Hvenær flæðir hann ytfir atftur?
—' Um túdtfleytið sfeal ég segja þér
og llggur á miíi atflt fram ttó kvöids.
— DÞiá kem ég í fýrramláðið.
— Jó, en heyrðu, hvernig ætlarðu
að haga samtalinu? Ég verð að vita,
á hiverju ég á von.
— Berti, þú átt von á meinlausum
blaðamanni við skæðas-ta vikublað
landsins, etf ek-ki atls heimisins, og
hann hetfur aldrei komið á sjé.
— Það er gott að heyra. Mér er
Mýtt til aMra og vi öllum gott gera,
efeki hvað sázt blaðamönnum. Ég
skal bara segja þér eitt. Mér ldkar
áigœtlega við blaðamenn, þé einn
þeirra hatfi farið fremur íla með
mig. BJaðamenn eru aMtaf að stytta
mér stundir með því að skrítfa eitt-
hivað að lesa í blöðin. Ég les mikið
blöðin. — Og um hvað ei-gum við að
taDia?
— Við tölum um það, sem þú
min-ntist á urn daginn, fi-skveiðarnar
og rányr-kjuna, og svo ertu bókstaíS
lega skyldaður ti-1 að segja dálítið
tfrlá sjálfum þér og vi-tanum.
— Ég geng að ^ vitanum, en ekki
að sjálfum mér. Ég vi-1 sízt af öliU
tai-a um sjálfan mig.
— M ert neyddur ti-1 þess, Berti,
Á ég að segja þér, að það eru sára-
tfáir í bænum, sem vita eitthvað unl
karlinn út í Gróttu. Sumir halda ja-frt
ve-1, að eyjan sé ekki í byggð.
Ai-bert skellihlær í símanum.
— Ég skal segja þér örstutta sögu,
Fyrir no-kkrum árum var fremur f-á-
títt, að félk legði leið sína hérna
út í Gróttu. Svo ber það við, að mað-
ur, sem þekkti vel til mín, segir í
gamni við starfsbróður sinn, að kaii-
greyið í Gréttu sé líklegast orðini)
s-krýtinn. Þá bregður svo kynlega viði
að félk te-kur bóksta-flega að streyima
hingað út á Nesið til að skoðá
skrýtna karlinn og sjá, hvernig hanff
Mtur út og tekur í netfið. Ég var si»
tfelt að tak-a á móti al-ls konar fólk’j
og geri það leynd-ar enn. Stundum
fæ ég gesti um miðja nótt. Ég sk|
segja þér eina sláka sögu. Það vaý
í fyrra vetur að . . . fíei, heyrðm
ég ge-ymi söguna þangað til á morgí
1068
IÍIM1NN - SUNNUDAGSBLAÐ