Tíminn Sunnudagsblað - 20.08.1967, Blaðsíða 16
FRÓÐAFRIÐUR
Shmuel Yosef
Agnon:
I.
Það var hallæri í ríkiniu. AMt
frá þeirri stundu, er það var
grundvallað, og til þessa dags,
hafði engin þvílík neyð dunið yfir.
Hvorki var regn af himni né gróð-
ur á jörðu. Svo var sem himinn
og jörð hefðu lagzt á eitt um að
gera út af við síðustu mann-
skepnur hins sárhrjáða lands.
Neyzluvörum fækkaði og sollnum
mögum fjölgaði. Hveitikorn var
gulls ígildi og bygg silfurs. Mjólk-
in vatnsborin, en vatnið horfið.
Því drottinn hafði ekki látið rigna
yfir jörðina.
Sólin rennur daglega upp á him-
inhvolfið eins og glóandi kúla og
leikur að sinni jörðu, og á hverri
nóttu blikar skrælþurr og skrám-
óttur máni. Þó er með forðagæ.zlu-
menn jarðar eins og þessa herskara
himinsins í háloftunum — kviður
þeirra verður í laginu eins og ban-
væn byssukúla, Hinir hraustu
verða veiklaðir, hinir veikluðu
sjúkir af sulti, og þeir sjúku drag-
ast upp og deyja.
Ógæfan ríður aldrei við einteym-
ing. Þegar ailur máttur var þrot-
inn, barst ?ú fregn, að óvinir hefðu
umkringt landið. Fjandmennirnir
höfðu þó ekki gert innrás, en þeir
voru nærri dyrum. Á friðartímum
flytur ríkið inn erlent brauð, en
nú, þegar Jandið var umkringt
erkifjöndurji, fékkst þangað hvorki
matur né drykkur. Nú hefðu lands
menn eiginiega þurft að taka sér
vopn í hönd og heyja stríð, — en.
þeir voru þróttlausir orðnir af
hungri. Allir höfðu misst máttinn
— nema forðagæzlumennirnir, sem
urðu styrkari með degi hverjum.
Forðagæzlumennina taldi ríkið sér
ómissandi, því auðvitað eru það
þeir, sem þræla fyrir þjóðina. Þeir
hafa eftirlit með neyzluvörum, og
séu þeir ónáðaðir með styrjöld,
farast allir úr sulti.
Þegar óvinurinn sá, að enginn
mundi veita honum viðnám,
þrengdi hann sér stöðúgt nær.
Hann að utan, hungrið að innan.
Allir héldu, að nú hefði neyðin
náð hámarki, en þá kom önnur
enn þyngri. Því hörmungar eru
án endimarka og engin plága hin
síðasta.
Nú á ríkisvaldið auðvitað að af-
stýra hörmungunum, en þjóðin er
klofin í tvo flokka, höfuðfatsmenn
og berhöfðunga, og allt, sem annar
flokkurinn vill gera láta, kemur
hinn í veg fyrir. Sjálfir eru flokk-
arnir klofnir, og hver hatar annan
innbyrðis, ef til vill meira en óvin-
urinn hatar höfuðfatsmenn og ber-
höfðunga til samans. .
Hvers vegna klofnar ríki í tvo
andstæða flokka? Skýringar má
leita i sögu þjóðarinnar, er mót-
ar daglegt líf hennar, þótt verald-
ir sökkivi og fólk hafi yfirgefið allt
það, sem feðrum þeirra var hug-
fólgið.
Samkvæmt munnmælum voru
forfeður þessarar þjóðar Gyðing-
712
T I M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ