Tíminn Sunnudagsblað - 01.10.1967, Blaðsíða 15

'
igg
'ú I
% ■ |p|p -5j
> ; ' '
Hús ve?u*'stofunnar á Hveravöllum árið 1965.
löbbuðu menn sig upp á Breið-
mel til að smíða, en við Gudda
létum leirtauið í stóra þvottakörfu
og bárum það. upp að hver. Þar
var það vatni ausið þar til það var
hreint. Svo var næst að hafa til
kaffi og smyrja brauð með hálf-
tíu kaffinu og hafa það tilbúið á-
samt tei. Hádegismatur þurfti að
vera tilbúinn kl. 12. Loks pegar
lokið var að hreinsa eftir þá mál-
tíð var hægt að gefa sér ofurlitla
hvíld, áður en farið var að huga
að eftirmiðdagskaffi. Þá var hægt
að bregða sér í laugina og fara í
sólbað smástund, ef vel viðraði.
Mennirnir voru fleiri en búizt
hafði verið við, fyrstu vikuna, svo
allmikið var að gera. Stundum
vantaði áhöld á borðið, og afsök-
uðum við okkur þá með því, að
við kynnum ekki að telja nema
upp að sex, því sú tala hefði átt
að vera á kostgöngurum okkar.
En verst var að vera svona ómann-
glögg, eins og ég, og þekkja þá
svo illa í sundur. Og þegar þrír
komu í viðbót frá Kerlingarfjöll-
um voru Maggarnir meira að segja
orðnir tveir. Gudda tók sig til og
gerði vísu um ástandið:
í matartjaldi heyrist sultar-
sónn,
sífellt er jagast, ekki er því að
leyna.
Standa á blístri Stefán, Mangi,
Jónn
stefna þeir til sín Messa-Guddu
og kveina.
Svoddan umvöndun sízt er Ula
meint,
súpan er brennd og kjöttætlurn-
ar fáar,
rúmlega hlandvolgt kaffið kem-
ur seint,
kleinurnar linar, pönnukök-
ur smáar.
Og kísilvatnið var magnað á
Hveravöllum. Svo mönnum þótti
liklegt, að vatnið, sem hann Maggi
Karls fékk í olnbogaliðinn, væri
kísilvatn. En Maggi veslingurinn
lá inni í tjaldi, illa haldinn af því
hann rak olnbogann í. Og þá var
það, sem Gudda skömmin var löt
og lét mig eina um að elda graut-
inn. Varð mér að orði þegar ég
gekk fram hjá tjöldunum þeirra:
Hann kúrir einn í köldu tjaldi
með kísilvatn í liðunum.
Kerlingin er að krókna í haldi,
kuldablá á'sviðunum.
Það væri miklu meira gaman
hjá Magga og Guddu að flvtja
saman.
En þegar veðri brá til hins verra,
versnaði vistin í tjöldunum. Við
vorum að reyna að halda eld-
hústjaldinu sæmilega heitu, þá
varð önnur að standa kappklædd
fyrir utan og skutla fötunum milli
tjalda og opna þau sem minnst.
En allt gekk sæmilega, og tilbreyt-
ingarlaust var ekki lífið á Hvera-
völlum þessa viku. Piltar tóku líka
lífinu létt. Þeir sögðu, að það
mætti spara kanel út á grautinn,
þegar moldrokið var mest.
En þegar ein vika var liðin,
batnaði ástandið að mun. Allmarg-
ir smiðanna fóru, og flutt var í
fokheldan skúr með matseldina.
Þá fengum við matborð og bekki
til að sitja við borðið. Við pönt-
uðum vaxdúk og þóttumst búa vel.
Þverbitar voru í skúrnum, og á þá
röðuðum við niðursuðudósum,
enda héldu sumir, sem í skúrinn
komu, að þar væri sölubúð.
Til að menn skyldu minnast
T f M I N N - SUNNUDAfJSBLAU
855