Tíminn Sunnudagsblað - 14.01.1968, Blaðsíða 9

mjólk f glaslð hans og látið það standa á eldhúsborðinu
— það var ekki teljandi hætta á, að mjúlkin volgnaði og
súrnaði. Og þarna sjáum við það á fyrstu myndinni. Guð.
mundur Óskar tók glasið sitt eins og hann var vanur og
ætlaði að súpa á því. En þá bar nýrra við: Mjólkin rann
ekki að vörum hans. Þetta þótti honum furðu gegna, og
honum varð litið ofan í glasið. Það sjáum við á næstu
mynd. Og með því að hann hafði ekki enn ráðið gátuna,
rak hann fingurinn ofan í það. Þá fyrst rann það upp
fyrir honum, að mjólkin var gaddfreðin.
Þetta var meira en hversdagsviðburður f lífi hans. En
nýjungin gladdi hann ekki. Hann hallaði glasinu frá sér,
eins og við sjáum á síðustu myndinni, og hleypti heldur
betur í brýnnar, drengurinn. En þó að hann hugsaði
einbeitlega um, hvað nú skyldi til bragðs taka, hug-
kvæmdist honum ekki að höggva upp mjólkina sér til
næringar áður en hann fór í skólann.
Ljósmyndir: Gunnar V. Andrésson
T I M i N N - SUNNUDAUSBLAÐ
4