Tíminn Sunnudagsblað - 24.03.1968, Blaðsíða 22

ir aS losa farminn af bílnum. Og
um tólfleytið komu þeir með dótið
mitt, báru það inn, og þurfti ég
því ek'ki mikið fyrir því að hafa,
og kann ég þeim öllum beztu
þakíkir fyrir.
SPEGILLINN -
Framhald af bls. 198.
tilvonandi flengingarstjóra þjóðar-
innar með þeirri frómu ósk, að
honum taki-st að gera okkur öll
svolítið manneskjulegri, þá man ég
eftir því, að ég hef reyndar heyrt
af honum sjáHfum stikiandi á yztu
nöf Stórhöfða, veifandi vei'kri löpp
og staf út yfir grængolandi fljóð-
öldur Atlantshafsins, svo reykvísk-
ir landkrabbar grúfðu sig skelf-
ingu lostnir niður í grasið. . .
Ýta á fannaslóðum að ryðja þjóðveg. Myndin er þó ekki vestfirzk.
voru þá á vegheflinum bræður
Bjarna, Höskuldur og Vigfús. Voru
þeir farnir að bíða, þvi að þeir
vildu vera á eftir bílunum vestur.
Klukkan 10 á sunnudags'kvöld-
ið komum við til Patreksfjarða-r.
Þá voru liðnir fjórir sólarhringar
og sex klukkustundum betur frá
því ég lagði af stað frá Reykjavík.
Það ætti að vera meinlaust að
gefa ímyndunaraflinu lausan taum
inn um stund og gera sér nokkra
hugmynd um manninn a-f svip
han-s og yfirbragðj á þessum tveim
ur myndum.
Málverk EckersbergsC?) sýnir
glæsilegan æskumann með óbugað
sjálfstraust, kannski nokkuð
drambsaman og ófyrirleitinn.
Þessi maður er sýnilega staðráð-
inn í að komast til mikilla met-
orða og vís til að víla ekki fyrir
sér sm-ámuni til að ná takmarki
sínu. Þessi Jörundur komst þó
aldrei lengra en svo að verða
„hæstráðandi til sjós og lands“ á
afskekktu eylandi nok-krar vikur,
en var síðan hrakinn frá völdum
við lítinn orðstír. Einhvers staðar
leyndist brestur í skapgerðinni,
Enda varð ég að fara heim tH
Bjarn-a og borða með honum áð-
ur en hann skilaði mér heim. Og
víst va-r gott að borða hjá henni
frú Helgu Jómsdóttur frá Deildará
og gæða sér á réttunum, sem hún
hafði búið til handa okkur.
Um kl. 11 var ég kominn hei-m,
o-g Bja-rni, Samúel og Ólaf-ur farn-
sem glög-gir menn sjá ef til vot-ta
fyrir í einhverj-um andlit-sdrætti.
Sá Jörund-ur, sem birtist á skop-
myndinni, er allt annar. Það er
maður, sem hefur að vís-u beðið
mikinn ósigur, en tekið þann kost
að snúa vonbrigðum sínum upp í
spotzka sjá-lfs-speglun til að slá
vopnin úr höndum háðfuglanna:
hér er drottinssviki með geisla-
baug um höfuð, sjóræningi með
friðartákn í hendi, sjálfur handa-
dagakóngurinn, þessi tragikómíska
persóna, lifandi kominn.
Lausn
8. krossgátu
Þeir, sem hugsa sér
a3 halda Sunnudags-
blaðinu saman, ættu
að athuga hið fyrsta,
hvort eitthvað vantar
í hjá þeim og ráða bót
á bví.
8 \ \ \ \ \ \ s \ B\jW \
\ i N -D L fl N D \ H í Z IN1U X
§ N Á i fl R \ Ú R 1 lílK'n 7
V N N U X fl H fílUiV |\F
\ fl fl \ tí\!n i V
fl N S -> Þ j: Ó;N n rv
\ V T \'Ó L'IXB>
\ n 1 ii\s K S
\ S .TÍÓtR

£ \ \ \ \ \ E R R\ l
\ M \ \ S ft L fl R \°'o fm h
\ fl L D I N \ L fl K d\\n i
ií D Si Q N Ú fl \ i ‘fl 'T fl Þ ii'
\ U N S 1? a R \ n
\ R fl s \ fl s a l iP\P R Ö4
v * s s N Ý \ T 6 'fl;\.K fl,up
\ R' S \ \ R 0 I \ RVgWu?
% k K L fi P l N H \ R fl M fí'u-
V £ l f 1 N S fí H ÚjSliJV H
■ Ú N u u P r s S i B jLTi fl ÍP
MYNDIR AF JÖRUNDI HUNDADAGAKÓNGI -
Framhald af 201. síðu.
214
lÍUINN - SUNNUDAGSBLAÐ