Tíminn Sunnudagsblað - 23.06.1968, Blaðsíða 3

'$®m Nkir-
QESSSí
eða krókódíll? Littu á höfuSlagiS. Krókódiljinn
er meS lengri og mjórri skolt. í báftum er fjórSa tönnin
i nejjri kjálkum stærri en hinar, en er krókódíllinn bítur
saman kjaftinum, lenda þessar tennur utan viS giniS.
Flestir krókódílar lifa á fiski og smádýrum. Oshólma
krókódillinn, sem stundum verSur upp undir tíu metrar,
á lengd getur veriS hættulegur mönnum. Á Ceylon
var mannskæSur krókódíll einu sinni skotinn þrjá
kilómetra frá þorpi nokkru.
Krókódilar geta ekki lokaS kjaft-
inum fullkomlega. Þeir myndu
drukkna, þegar þeir kafa, ef
barki og vélinda lokaSist eigi
af gómfyllunni og vöSva, sem er
viS tunguræturnar.
Nílarkrókódillinn sefur meS opiS
gin í sólarhitanum. SólskiniS grand
ar sniklum, sem hafa sogiS sig þar
fasta. A3 öSru leyti þrifur hann smá
fugl, sem fylgir honum eftir.
í nýskotnum krókódil fundust
einu sinnl tíu pund af sandi.
Krókódilar tyggja ekki mat sinn,
heldur eru í maganum vöðvar,
sem kremja hann, áSur en sjálf
meltingin hefst.

Þó kjafturinn sé stór, oru vöSv-
arnir, sem stjórna honum, ekki
sterkir. MaSur bjargaSi eitt sinn
lífi sinu meS því aS gripa utan
um trjónuna og varna ófreski-
unni þannig aS opna giniS.
Búpeningur í Nílarlöndum verS-
ur krókódílum oft aS bráS. Þeir
skríða á land, sitja um geitur og
slá þær í rot meS halanum. SíS-
an draga þeir þær út i fljótið,
þar sem þeir éta þær.
Um þurrkatímann safnast stórir
flokkar krókódila saman í mynnum
stórfl jótanna i hitabeltislöndunum.
Sums staöar grafa þeir sig líka
niður i le’ðjuna, þegar vatniS þverr,
og leggjast í dvala.
T I IVI I N N — SUNNUDAGSBLAÐ
483