Tíminn Sunnudagsblað - 06.10.1968, Qupperneq 11

Gömul varSa á Sprengisandi. Arnarfell hiS mikla í baksýn.
ferðalangar eru nú komnir su'ður
í Eyvindarver klukkan fimm síð-
degis, eftir tíu kluimkustunda ferö.
Aldeyjarfass var skoðaður og
litið var yfir íshólsdal. Þar á eyði-
býlinu fæddist rnóðir Vernharðs
fyrir sjötíu og tveim áryim, og móð
ir mín ólst þar upp frá fimm til
fjórtán ára aldurs. Litið var ofan
í Kiðagil, og undruðust, menn þá
feiknasmíði. Þar fundu börnin
fjallagrös og báðu móður sína um
að mega senda henni Steinunni á
Sandhaugum grös, því að hún not
ar þau enn til matargerðar. Síð-
an var ekið að Tómasarhaga, mat-
azt þar og þá inn í Jökuldal. Þar
er skoðað gróðurfar og breytileg
berglög, síðan fram haldið án við-
stöðu hingað í Eyvindarver.
Norðangjósturinn er svalur hér
uppi á hálendinu. Meðan ferðafólk
ið skoðar umhverfið, hverfa þoku-
bólstrarnir af ísfjallinu mikla
h.andan við ána, en hágnípur Kerl-
ingarfjalla stíga fram úr hjúpnum
klæddar nýsævi og kvöldsólin leik
ur við tindana. Bóndinn á Sand-
liaugum bergir vatn úr bæjarlæk
Eyvindar. Slíkan kjördrykk hefur
liann ei sopið í rúmlega aldar-
fjórðung
Þegar Gyða húsfreyja hefur veitt
kaffi af mikilli rausn, er búizt til
brottferðar og kvaðzt með kærleik
um. Vernharður snýr til Kjal-
vatna og á Búðarháls, en Harald
ur kveðst muni rekja slóðir Eiríks
frænda á Sandhaugum norður að
ANDLITIÐ —
Framhald af 773. síðu.
vera bæði lífræn fita og auk þess
fjörefni. Eitthvert fínasta næring-
arkrem, sem ég þekki, er unnið úr
hákarlalýsi og arsólene-blómum. Á
markaðnum er úr mörgum góðum
tegundum að velja á margvíslegu
yerði.
Það er líka hægt að notfæra sér
gömul húsráð, en samkvæmt þeim
er flest fegrunarmeðöl að finna í
eldhússkápnum.
Poppea Sabina, eiginkona Ner-
ós, þvoði sér úr ösnumjólk, en
Kleópatra átti frægan gúrkugarð
og notaði safann óspart. (Reynið
að nudda gúrkusneið í andlitið.
Mjög hiressandi) . . . Gobt, ef það
var ekki Jean Harlow, sem nudd-
aði sig daglega frá hvirfli til ilja
með kókossmjöri.
Það er sagt, að andlit sem dag-
Fjórðungsöldu. Klukkan er hálf-
sjö.
Sunnan fjalla var Iéttara í lofti,
en fyrir norðan seig þokan niður
dalina og læddist inn drögin. Vest
ur frá Kiðagili komum við í nið-
dimma þoku, sem eigi létti fyrr
en no.rður við Mjóadalsá. Um mið
næturbilið seig bíllinn upp þunga
brekku. Haraldur spyr:
„Hvar erum við nú?“
lega er hreinsað með eggjarauðu,
verði síður hrukkótt. Það færi lík-
lega bezt að láta rauðuna á and-
litið að kvöldinu, eftir að farði hef-
ur verið hreinsaður burtu, þvo
hana af eftir nokkrar mínútur,
fyrst með volgu, síðan köldu vatni.
Saman við eggjarauðuna verða
helzt að vera nokbrir dropar af
matarolíu og einhverju c-bæti-
efni, svo sem appelsínu- tómata-
eða ósykruðum berjasafia.
Þegar maður finnur, að andlit er
orðið þreytt og hart er ágætt að
bera fraraan í sig hunang, blandað
einhverjum hreinum ávaxtasafa,
og e.t.v. nokbrum dropum af olíu.
Látið þetta liggja á í svo sem tutt-
ugu mínútur, og þvoið af með
volgu vatni Húðin hvílist og slétt
ist, en veljið kvöld, þegar HANN
er ebki heima“.
Ingibjörg hefur lokið nuddinu.
Hún tekur pensil og strýVur soja-
Og svarið kom: „í norðurhlíð-
um Mosaslakkans.“
Haraldur biður um fleiri sögur,
hann heíur þegar heyrt nokbrar
um göngur á þessi afréttarlönd og
frá ferðum um Sprengisand Sig-
rún er sofnuð, enda örþreytt orð-
in. Karl bóndi situr lágt í aftursæt
inu, hann hefur verið orðfár í dag.
í kvöld mælir hann enn færra.
Framhald á 790. siðu.
mjölsgraut á andlit dömunnar i
stólnum fcil að kæla það, jafna og
lóba svitaholunum. Sojamjölið er
þvegið af — þrisvar úr volgu vatni,
þrisvar úr köldu, og síðan lýkur
athöÉnÉnni með rósamjólk, ferskju
mjólk, eða sítrónukremi (sé húð-
in feit). Þar með búið, því Ingi-
björg vil helzt ekki setja farða á
svo dauðhreinsaða húð, nema rétt
smávegis kringum augun.
Daman stendur uppúr stólnum,
hvíld og endurnærð. Það er ótrú-
legt, hve vellíðan andlitsins eykur
vellíðan sálarinnar. Eftir að hafa
fengið hreinsun, nudd og næringu
í klukkutíma er hver vöðvi þessa
þýðingarmáda líffæris fisléttur og
tilbúinn að uppfylla minmstu ósk
eigandans.
Það verður sem sé ekki lengur
áreynsla að brosa framan í heim-
imn.
Inga.
T 1 M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ
7 79