Tíminn Sunnudagsblað - 24.11.1968, Side 3

i
Veturinn verður smáfuglunum oft þungur i skauti,
og er sú ekki siður raunin í löndum, þar sem meira
meginlandsloftslag er er> hér. VerSi veturinn harS-
ur, lifa hann ekki af nema einn eða tveir fuglar af
tíu ungum, sem meisan i skógum Svíþjéðar og
Noregs kom upp í sumar.
Margir litlir spörfuglar leita til
mannabústaða, þegar að kreppir,
líkt og snjótiftlingarnir gera hér.
Sæmilega innrætt fólk gefur
þeim í hörkum, og sumir koma
upp sérstökum kassa handa
þeim.
Aðrár tegundir hafast við
i greniskógunum, á hverju
sem gengur. Margar meis
ur eru svo hyggnar, að
þær safna fræjum og
lirfum á haustin og fela.
Hver meisutegund kýs sér vissan hluta trésins að vistaskemmu. Svartmeisur fela matbirgðir sínar milli barrnála
yzt á greinum, toppmeisurnar helga sér miðjar greinarnar, en furutítan á hlöður sínar næst stofninum. Fuglinn,
sem safnar, nýtur þó ekki birgðanna, heldur tegundin cll. Þetta er sameigr.arskipul&g.
'K’ísife.
f-i
4 .
■- i-

Af eðlisávísun leitar svart Toppmeisan finnur líka
meisan matfanga yzt á lirfur og þess konar, sem
greinunum. Hún getur fuglar af hennar kyni
sparað sér erfiði í vetrar hafa látið í sprungur og
kuldanum. glufur.
$
k
Í
Furutitan flýgur jafnvel Samhjálpin og sameignar
oft til skógar með það, skipulagið bjargar meis-
sem hún finnur við manna unum, þegar hart er í
bústaði og kemur því í ári Þær hafa búið í hag-
forðabúr. inn fyrir sig.
T t M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ
939