Tíminn Sunnudagsblað - 26.01.1969, Blaðsíða 15

„Þeim varð ekki um sel, er þeir lögðu að bátnum. f honum lá maður, er studdi herðum við þóftu, og við hlið hans var
hnífur og blikkdós með hráu kjötl í. Skammt frá honum var einnig hjarta og handleggur af manni".
ur allmargir eignazt skonnortur og
jaktir, er stunduðu hákarlaveiðar
á rúmsjó. Þóttu slíkar veiðar arð-
vænlegar, en voru stundum ærið
áfallasamar. Eyfirðingar voru
mjög framarlega í flokki þeirra, er
kapp lögðu á þessar veiðar.
Eitt hákarlaskip þeirra var
skonnorta, sem hét Stormur, hálf
fimmtánda lest að stærð. Skip
þetta hafði séra Stefán Árnason á
Kvíabekk í Ólafsfirði og síðar Hálsi
í Fnjóskadal látið smíða í samlög-
um við aðra. Hann var prestsson-
ur frá Tjörn í Svarfaðardal, og
rnun-u Svarfdælir frá öndverðu
hafa átt skipið með honum. Um
þ-etta leyti þraut han-n heilsu, og
íærðist útgerð þess að öllu leyti á
hendur Svarfdælum. Stýrði því Jó
hann Gunnlaugsson frá Sökku,
mikill afla-maður.
Þegar ko<m fram yfir fardaga
1884, breyttist tið fcil hins betra, og
var áfct suðlæg um skeið og blíð-
viðri norðan lands. Hákarlaskip Ey
firðinga leituðu á djúpmið langt
norður í hafi, og einmitt þessa
daga rakst eitt þeirra á hvalveiði-
skipið Chieftain, er þá var enn að
leita bátanna þriggja, sem horfið
höfðu 26. maí.
Jóha-n-n Gunnlaugsson var einn
þeirra, sem leitað hafði á hin
dýpstu mið, sem þá voru sótt á
skonnortum. 11. dag júnímánaðar
va-r hann staddur áttatíu sjó-mílur
norðu-r af Siglunesi í björtu veðri,
en nokkuð þungum sjó. Afii mun
ekki hafa verið sem hinum kapps-
fulM skipstjóra á Stormi og skips-
höfn hans líkaði bezt, og fór Jó-
hann upp í reiðann til þess að svip-
ast um og hyggja að, hvort önnur
hákarMskip væru í nánd við hann.
Sá hann þá sér til undrunar ára-
bát, sem virtist mannMus og barst
flatu-r fyrir straumi, og var ednhver
duM 1 skutn-um. Héldu þeir félag-
air á Stormi að bátnum, og þegar
þeir náLguðust hann, sáu þeir, að
dulan í skutnum var enskur fáni.
Þeim varð ekkj um sel, er þeir
lögðu bátnum. í honum lá maður,
er studdi herðum við þóftu, og við
hlið hans hnífur og blikkdós með
hráu kjöti í. Skammt frá honum
var einnig hjarta og handleggur af
manni. Leyndi sér ekki, að þetta
voru leifar líks.
Svo var að sjá sem maðurinn
væri með rænu, því að hann ávarp-
aði þá Jóhann. Röddin var hás og
dimm og skildist þeim helzt, að
hann bæði um vatn. Fófcum sínum
gat maðuirinn tæpast stýrt eða alls
ekki.
Þó að þeim Jóhanni yrði hve-rft
við þá sjón, sem mætti þeim, átt-
uðu þeir sig brátt. Þeir báru mann-
inn í skyndi yfir í Storm og
bjuggu um hann í káetu. Skáru
þedr af honum s-tígvél hans,
dreyptu á hann vatni og bjuggust
til heimsiglingar í snatri. Báfinn
•4
T t M 1 N N — SUNNUDAGSBLAÐ
63