Tíminn Sunnudagsblað - 09.03.1969, Síða 3

mmm
Lif mauranna minnir á margan hátt á sambúð
manna. Þeir tala saman, þeir rækta ekrur og reka
búskap, þeir annast afkvæmi sín af mikilli um.
hyggju. Þeir eru einnig grimmir og miskunnar-
lausir, þegar þeir heyja strið. Af þessu má sjá,
a3 margt er líkt me3 mönnum og maurum.
I SvíþjóS eru tvær maurategundir, sem sífellt eiga í ófriSi.
Það eru ránmaurarnir og hinir svokölluðu amazbónmaurar,
sem eru sjaldgæfari. Báðar þessar tegundir gera maura,
sem þeir ræna, að þýjum á búúm sínum og láta þá annast
þar alla vinnu. Sjálfir stunda þeir ekki annað en hernað.
Það er þeirra líf.
Hverju maurabúi fylgir sérstök
lykt. Þegar tveir maurar mætast
reka þeir fram fálmarana. Sé lykt-
in eins, skiljast þeir friðsamlega.
Að öðrum kosti tekst með þeim
bardagi.
Stórstyrjöld verður, þegar flokk
ar úr tveim maurabúum mætast.
Hraðboðar eru sendir heim til
þess að sækja liðsauka. Liðsafll
fer af- stað í skyndi, og brátt
lýsfur sveitunum saman.
Úti í skógi ganga menn oft fram
á yfirgefinn vigvöll, þar sem
fjöldi dauðra og særðra maura
ligg'ur í valnum. Þar geta verið
sannir valkestir. Ei er um að vill-
ast. Þar hefur verið stórorrusta.
vopnum og skæðu eitrl. Maurarn.
ir bíta limi og fálmara hver af
öðrum og dæla f sárin etri, sem
veldur lömun.
urvegararnir eggjum andstæðinga
sinna og færa þau heim i bú sitt.
Þar klekjast þau út, og lyktin sem
þessi þý alast upp við, verður
lykt þelrra I lifinu.
Maurar eru ekki á ferli til þess
eins að heyja stríð. í stórt maura.
bú eru á hverri klukkustund bor-
in 2000 skordýr. Helmingur þeirra
telst til meindýra að dóml manna.
I
\
T í M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ
195