Tíminn Sunnudagsblað - 09.03.1969, Síða 18

einu sinni fjölmenn sveit, en nú
er hann í eySi, nema fjórir bæir
neðst í honum.
Magnús lánaði mér kort, svo að
ég hefði fylTt gagn af ferðinni, og
ég lagði af stað. Þarna er á daln-
um Sneis, þar sem Elivoga-Sveinn
bjó, markviss þegar hann beitti
stökunni, og þar voru Refsstaðir.
Þar fannst mér, að Refur bóndi
yrði að leggjast í grasið við tóft-
irnar og hvíla sig. Á þessum bæ
bjó Sveinn iíka um tíma, en vegg-
ina, sem enn standa, meistaraverk
mikils vegglagsmanns, hlóð annar
hagyrðingur, Björn L. Gestsson,
sem nú er í Hveragerði. En það
var reyndar annað, sem ég ætlaði
að segja. Núpur heitir einn þeirra
bæja, sem enn eru í byggð, og
þar rakst ég á eitt' af þessum sveit-
arblöðum, laglegt blað og hreint
ekki ómerkt. — Eigum við að fá
okkur í nefið? Nautnirnar mega
menn ekki forsóma, þessar líkam-
legu, þó að við virðum andann
meira en kroppinn.
— Er það satt, Bragi, að þú
hafir líka samið sönglög?
— Listamannseðlið tekur sér
víða bóifestu. Hugsaðu þér til
dæmis séra Friðrik á Húsavík.
Stundum er það bælt niður, og aðr-
ir dragast með það vannært. Það
er ekki neitt djúp staðfest á milli
ljóðs og tóna — ekki ef ljóðið er
ljóðrænt. Ég sýslaði okkuð við
tónlist, reyndar mikið, og ég hef
samið þó nokkur lög, stöku lag
dágott, að mér finnst. Ég var tals-
verður söngmaður á fyrri árum,
og nú ekki fyrir löngu lét ég mig
hafa það að syngja lag með þekktri
söngkonu í samkvæmi, Hönnu
Bjarnadóttur, og stóð mig fast að
. því þolanlega.
En það voru lögin mín, sem þú
| spurðir um. Dr. Hallgrímur Helga-
son var einu sinni á ferð á Nes-
inu að safna þjóðlögum og sliku.
, Hann kom til okkar, því að pabbi
■ var söngvinn, hafði sjálfur smíðað
sér langspil, og kunni margt þjóð-
laga, og hjá honum fékk Hallgrím-
Jr til dæmis gömul sálmalög, sem
hann hafði aTdrei heyrt áður. Svo
spurði hann mig, kannski af bríaríi,
hvort ég kynni ekki eitthvað. Og
þá kom upp, hvað ég hafði dútlað
. við. Hann hlýtur að vera minnug-
ur, því að hann mundi þessa dag-
itund í Hofgörðum, þegar fundum
jkkar bar saman löngu seinna, og
þá lét hann mig syngja tvö eða
þrjú þessara smálaga minna á se>g-
ulband. Hann hefði varla gert það,
ef honum hefði fundizt þau einskis
verð. Þó að ekki sé allt svipmik-
ið, er menn vilja heldur geyma,
en leggja í glatkistu.
☆
Hin tvíeina persóna, Bragi Jóns-
son og Refur bóndi, hefur setið
á stólnum andspænis mér á aðra
klukkustund og ekki tekið af sér
trefilinn í ónhitanum. Nú ýtir
hann stólnum frá borðinu, rís hægt
á fætur og Iosar um trefilinn.
Þvi að nú ætlar hann að syngja
eitt Tagið sitt — lag, sem hann
gerði við smákvæði eftir Jón yngra
Thoroddsen, sem dó af slysförum
í Kaupmannahöín tuttugu og sex
ára gamall árið 1924 — son Skúla
gamla, sem banaði uppkastinu
sæla. Fyrst gáir hann þó að því,
hvort dyrnar séu tryggilega læst-
ar. Það segist hann gera af því,
að hann vilji síður verða til athlæg-
is á ókunnugum bæ, kominn
þetta til ára. í næstu andrá hljóm-
ar söngurinn — angurvært lag við
sorgblandið kvæði:
Ein stendur höll á hæðum,
hjúpuð í dimman við.
Gömul og göfug saga
grætur við hallarrið.
í rökkrinu heyri ég raunasöng
og riddarans strengjaklið.
Veiztu, að öll hans ævi
var ofin í þennan söng?
Húmtjöldum sveipast salir
og svífur að nóttin löng.
Langspilið þagnar, og lokatónn
læðist um bogagöng.
Þegar lokatónninn er kominn í
gegn um bogagöng raddbandanna,
hagræðir gesturinn treflinum á ný,
án þess að leita álits um söng og
lag. Það hefur komið fyrir hæsta-
rétt, þar sem þau eru, dr. Hall-
grímur og Hanna Bjarnadóttir.
Hann á aðeins eftir að taka tösk-
una sína í horninu og kveðja. Um
leið lætur hann þess getið, að senn
fari hann norður á Strandir, þar
sem fólkið fengi ellefu í einkunn,
ef áhrifavald fræðslulaganna stæði
ekki í vegi fyrir þvi. Þar ætlar
hann að skrifa ævisögu sína.
— Það tekst hvergi betur en við
arininn hjá Strandamönnum, þú
skilur það Af henni vil ég, að
menn geti ráðið, að sá er Refur
nefnist, var hreint ekki neinn
hundur, — já, án þess að ég
hnjóti nú í aumingja bvikindin.
Eitt langspilið, sem Jón i Hofgörðum
smíðaðl, nú eign Þórðar lögregluþjóns
Áárasonar. Ljósmynd — GE
210
T f iVl I N N — SUNNUDAGSBLAÐ