Tíminn Sunnudagsblað - 30.03.1969, Blaðsíða 11
I
til þeirrair maflnigifibar og mörigam
sfcipað í þanm flofck. Ein öll irök
br&stur til þses að staðhæfa, að
tenm hafi verið sverbiingi. Það get-
ur enginn fiuHyrt.
Niðri í kjallaranum er skotæf-
ingastög leynilögreglunnar. Þar
stendur þreytulegur náungi með
hríðskotabyssu og á að sýna gest-
um skotfimi. í hinum endanum
hangir skotmarkið: Pappaspjald
með mynd af bófa, sem í þann
veginn er að draga upp skamm-
byssu sínia eins og bófar gera svo
oft. Eimkum i Ameríku.
— Er þetta siðasti hópurinn?
ispyr skyttain.
Síðan vindur hann sér örsnöggt
að pappabófanum og rennir á hann
einum fimmtán skotum. Þau hitta
þrælinn öl'l beint í hjartastað.
Stúlkan, sem spurði um blóð
Krists, segir allt í einu:
— Get ég fengið spjaldið þarna
með mér heim til minja?
Og samstundis vilja altir fá sund
urskotinn pappírsbófia með sór
heim. En það hefur ekki fallið nóg
til af þeim um daginn, svo að hinir
síðustu verða að láta sér nægja tóm
skothylki. Það er þó betra en
ekki neitt, og all'ir hlæja. Virðu-
legur, roskinn maður hefur kom-
izt í svo gott skap, að hann kveður
sér hljóðs og flytur dálitla ræðu
— hjartnæm þakkarorð manns,
sem ekki getur orða bundizt yfir
þeirri hamingju sinni að eiga þar
heima, er lögin eru í heiðri höfð
og regla á hlutunum.
Manndrápsperan drepur enn
tibtlinga af ákefð, nokkra á hverri
míuútu, þegar hópurinn gengur
út, og rána- og stuMaperurnar eru
svo flaumósa, að varla verður auga
fest á því, er þær vilja segja.
Gamlar konur gefa leiðsögu-
manninum hnetur að skilnaði. Þær
eru vanar þessu úr dýragörðunum.
Þetta eru góðar konur og þær gefa
apagreyjunum, sem sviptir hafa
verið frelsi, hnetur úr pokunum
sínum.
★ ★★★★★
Peningaapinn, ófreskja bandarísks auðvaldsþjóðfélags, hossar og hefur til
skýjanna. Hann tortímir einnig og fótum treður, því að hann er gráðugt goð,
sem heimtar miklar fórnir — líf og blóð múgsins og sálir safnaðar síns. En
kemur líka sá dagur, að hann mun steypa ríki sínu: Ryðja um koll skýja-
kljúfunum, mola bankana og ofurselja æðstu presta sina, vopnasalana og
oliukóngana? Eða upp tendrast áður reiði guðs, sem lætur fljótin v^xa og
færa Manhattan í kaf? — Hugarsmiðum manna um þetta efnl bregður bæði
fyrir í kirkjum og kvikmyndahúsum New York-borgar.
★ ★★★★★
T f M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ
275