Tíminn Sunnudagsblað - 29.06.1969, Síða 2

BRÉF TIL GJARGAR
Fyrir aokkru kom hiiiigað
sva'rtur geitur. Hanm var frá
Bíafira — sonui þjóðar, sem
varizt hefur of'ureflimu á hmján-
uim, mitt í eimum águrliegasta
humigurvd'ikesti sögunmair, af
þrelkd og seigilu, er anmað veif-
ið hefur auðmazt að snúa vörn
í sókn Biskup landsins hefur
stiO'fmað með öðum flugfélag,
sem á þátt ’ að l'íkna þessu
fóilki, og íslenzkir mémn hafa
getóð sór góðam orðstír við að
flytjia því maifciömg, eir snúið
hiafa hunigurvökumni i biðsal
dauðiams í von um Hf. Sendi-
maðuirimn kom hinigað í góðu
fcrausti þess að hamm hitti hér
fyriir memm, sem vildu legigja
nýtfct tóð, þótt sn átt væri, á þá
Wgarskálima, er va>r hrjáðri
þjóð hans í vil. Ðón hams vaor
sú, að rikisstjómri ísiamds viður-
kemmdii sjál'fstæðá Bíafra, öðrum
fcitt uppörvunai og eftirbreytni
Semdimairnnimum svarta hefur
ám efa verið kurteislega tekið.
Homum hefiur líklega verið gef-
ið kaffí og með því, kammski
komijaksstaup Slíkt yljar vemju-
llega fyrir brjósti „Látum því,
vámir, vímið amdanm hiressa".
kvað Jónas
Vomarstumdu mum þó gestur-
Lnin efcki nafa getað ka'Hað þamm
dag, er hamrn flutti mál sitt á
íslamdi. Yfir kc-mu hams bair
s'kugiga, sem var dek'kri em svairt
höirumd hans sjáiís Góðgerðirm-
air uirðu iítils verðar, er þvi er-
indi, sem leitt hafði hamm himg-
að á nyrztu slóða-i, var dauflega
fce'kið: Honum var tjáð, að him
gæfcna, ráðse-tta ríkisstjórm ís-
lemztoa léðveldisims gæti e'kki
hllaupið upp till hamda og fóta
og ráðizt í anmað eims nýmæJi,
ám þess að 1-eoifca ráða anmars
sfcaðar. Úti í lömdum voru stóir-
iir kanl-ar, sem urðu að fá að
hafa hönd i bs-gg-a
Já, góðu börnin g<.ua það
ógjarmam, sem þau bald'a, að
þau get-i fengið bágt íyrir. Gest-
uirámm svarti máfcti því glöiggt
skilja, að na-nm hafði farið himig-
a-ð erimdisleysu. Héðam vair ek'ki
að væmta þass fordæmis, e-r vato-
ið gœti athygli umheimisims o-g
le-itt til þess að fleiri skriðu
úir stoel simni og leyfðú rödd
samrvizkummar að segja sér fyr-
ir verk-u-m. Hamm tó-k hatt simm
og staf og kvaddi þefcta lamd,
sem kannsk. vair kaidara, þe-gair
allt kom til ails, em h-amm kanm
að hafa g-ert sér vom um.
Þessi svarti vombiðiíll ko-m tál
lamdsins um það leyti, er æstou-
lýðuirinm stóð við prófborði-n,
þar sem veigið vair o-g metið,
hvemsu honum hafði notazt vet-
u-rimm til þroska og þetokiinigair-
aufca. Sem befcur fór gemgu
m-airgiir %á þeirri prófraum með
sæmHega eimkumn En íslemdimg
ar féllu á því prófi, sem koma
svarta mammsims og mátiflutm-
imiguir færðj þeim að h-ömdum.
Þeir sátja eftii í betoto, þó gef-
aind'i sína skreiðarpakka sér fcl
eimhveirra-r sáluhjálpar. Blessað-
uir heirfcur þorslkurimm, sem eitt
simm synti mjúMega m-eð falegu
uggab-laki á Seílvogs-bamtoia, veirð-
ur bleyttur upp o-g hatokaður í
rn-auk handa uppþembdum
börmum, sem búin eru að missa
teniniuirna-r af nærinig-arsko-rbi, ef
bomibur hvítra vopnasala, sem
þurnfa að fylla guilltoisfcurnar
sínar, verða eSaká nógu mikil-
virka-r við að tæta sumdur flug-
veM-ina.
„O-jamm og jæja“, sagði Ihúm
Kriisfcrútn Símonardóttir í Hamra-
vík á þeim köldu Sfcrömdum —
o-jamm og jæja: „Eimihvers sibað
a-r mundi skriíað 1 mdmum batrma
lærdómi, að mair-gár séu kalað-
ir, em fáir útvaldir".
J. H.
HEYRT MEÐ ÖÐRU EYRANU
En-ginn veit, hvað varð um leifar norræns kynstofns á Græn-
landi. Sumir halda, að þeir hafi fallið fyrir hendi Eskimóa,
aðrir teija þá hafa veslazt upp. Hinir þriðju ætia þá flutzt
vestur á bóginn. Syni Hans Egedes, Níelsi, sögðu Grænlend-
ingar f nágrenni Júlíönuvonar fyrir meira en tvö hundruð
árum, að sióræningjar hefðu drepið karimennina í Eystra.
hyggð, en konur og börn flúið með Eskimóunum inn í firð-
ina. Við blóðrannsókn, sem fyrir nokkru var gerð á Græn-
lendingum á vesturströndinni, komu í Ijós frávik á útbreisðlu
blóðflokkanna A og O meðal fólks f Júlíönuvonarhéraði.
bcssi frávik geta ekki stafað af blóðblöndun við Dani eða
Norðmenn, heldur beina huganum fil íslands. Aðeins örfáir
íslendingar hafa hafzt við á þessum slóðum siðan á mið-
öldum. Danir spyrja nú sjálfa sig, hvort „nordboelementet
har kunnet leve í befolkningen unden at fortyndes til
ukendeiighed".
Vorið 1963 tóku skátar í Gram á Suður-Jótlandi sig til, ásamt
kennara einum, Harivig Nielsen, og smíðuðu víkingaskip. —
Fyrirmyndin var tuttugu metra langt og mjög mjótt skip,
sem fannst i haugi í Hiaðbæ. Skipið er grunnskreitt, þótt
öllu sé það þyngra en víkingaskipin munu hafa verið, og
ágætt sjóskip. Það hefur verið á floti öll sumur síðan það
var smíðað, og sumarið 1967 var sú tilraun að taka ( það
fjóra hesta með þeim búnaði einum, sem tiltækur var á
vikingaöld, sigla með þá um hríð og setja þá á land á
ný. Þetta gek-k ágætlega. Nú eru tvei-r dainskir skáta-
flokkar að smiða sér ný 9kip að fornum fyrirmyndum.
554
T í M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ