Tíminn Sunnudagsblað - 29.06.1969, Side 7

„Og þarna stara
gluggarnir hennar
niður veginn til mín11
rotainaamT á lijós, en þegar því vair
©kflfli siinmt, byrjuSu þöir að sl'ást í
myrfcrinu. Vair fieafegt aið heyria,
þegair baiusar þedrra sfcufllhx á hörð-
uim trébelkkjumum. Var nú brugð-
ið uj>p vasalijósum, og rann þá
enn meóiri berseirkisganiguir á sfegis-
málaseagina. Börðu þek alia, sem
fyróir þeim urðu, j-afnJt konur sem
karila. Varð þá mlilkill ernijan og óp
í sallnium
Steiinigrímur Hansen hét unigur
ma'ður, ættaður aif Sauðárkróki.
Hafði hann fiarið í sigHinigair upp
úr fiermingu, en stundaði nú skurð-
'gröf't í vaitnslögnum skóliains. Steiin-
igríimiur var rúmlega tvítugur að
al'dri og mjög vaSkur maður. Þeg-
ar ólætin keyrðu úr hófi, sáum
við hvair Steimgrímur snaraðist inn
ar í húsið, greip bófana Sinn með
hvorri hendi og dró þá svo á ef t-
ir sér inman úr sal og últ í for-
istofiu. Þetta gerðist í svo síkjótri
svipan, að hvorugur þeirra kom
meimni vöm við. Einhver lauk upp
hurðiinini og þeytti Steingrímur
þeim öfiugum út um dyrmar, og
veltust þeir þar um í forimmi. Síð-
am var hurðimni skellt i lás, en a@
nltan heyrðigc bölv og ragn
og grfstran taron&^
Það er freikair frá Steimgrímd að
segja, að skömmu sexnma tók hamn
sér farf suöut til Reykjavíkur með
morslku ffiskitökuslkipi, er Balholm
hét. Ásamt. honum fóru með skip-
imu tvær umgar. glæsifegar stúík
ur firá Akureyri. Ennfremur tveir
kuninir, ísfenzkir aithafnamenn.
Balholm fónsit út aif Mýrum dimm-
an desemberdag.
Lík Steingrímis fanmst relkið á
iiamd í bjarghring. Eimnig rak iik
lanmariw umgu sí.úlkumnair frá Ak
lireytni alls nakið þar í nándinni
Þamnlig Skilaði særimn aftur á land
himurn l'jóshærða ''slenzka vik-
imgi. Tíu árum síðair fórst framska
hafranmsóknarskipið Pouirquoi
Pas nákvæmfega á sömu slóðuan.
Nú er komið að einni mestu
en'd'urfæðingu Þórbergs. ÞaS var
emduirfæðing hams í esperamto, sem
hóflst á raikarastofu Sigurðar ÓlafB-
somaæ í mai 1925. Um þessa emd-
urfæðimigu segir Þórbergur:
„En þesar ég kom tii Kaup-
mannahafnar (frá StOkfchólmd sum
árið 1926 — inmsíkot mitt), gagntók
sú huigsun mig mieð brennandi
sannfærirogu, að ég ætti að gerast
rilthiöfumdur á alþnóðatumgummi.
Það var býsna margt, siem hóf
huiga^ miinn til þessarar ákvörðun-
ar. Ég upplýstist af þeiirri eilífu
vissu, að mitt andfega líf átti sér
efldki rætur í ixeimum sérstökum
þjóðfloklki, að alilar þjóðir jarðar-
innar eru undir niðri órjúfanieg
eiming, að eimstakMmgar þeirra
aöllra voiru mér áöíka hjartfólgmir
Ég sá, að það, sem einfcum greimdi
þj'óðiinmar hverja frá amnarri, er
ýmsar yfirborðshneigðir og vemjur
og þó ölu fremua' hinar óiíku
tumgur, er þær íaia“. (3379 dagar
úr lífi mínu. Iðunn 1928). Um sum-
arið sat bamn aöiþjóðaþimg asiperamt
ista í Edinborg Um það segir
hiarnn:
„í Ediinborg dvaidist ég í fjórt-
án daga. Fund'arhöldin þar tei ég
©ima hátíðfega atburðimn í lífi
rnímu. Hvilíkur hátíðleiki og hrifn-
img! Þvílkur eldmóður og eiming-
arkrafitur hafði mig aidrei órað fvr
ir, að diufizt gæti í brjóstum dauð-
ieigra manrna. Þair var samian kom-
ið fóllk firá 36 þjóðum úr öllum
álifum veraldarinmar. Alllr töluðu
eina turnigu Og þar ski^du alHr ala.
Þeitlta eiinfalda, skýra, ’ hreimfiagra
rniál, sem hljómaði í fumdarhöl-
iumi, sfcemmitisölumum, matsöiu-
húsinu, g'amgistéttunum. sporvögn-
umum, járnbrauta'riestumum og
stoemmtiSkipumum, snart mig eins
og irnnsýn í nýja viðáttu." (Úr sömu
ritgerð)
Haustið 1926 riltar hamn nijög
öianiga og ýtaröiega grein um espe-
ranto í Alþýðublað'ið, Nýtt skiln-
ingarvit, sem skoðast má mokkurs
komar fyrirbuði Alþjóðaimáls og'
miáleysa.
Árið 1927 kom himgað til lands
vairaforseti hins alþjóðaiega guð-
spekdfélags. Hann hélt fyrMestra á
vegum Guðspekifélags ísiands. Á
einum fúindi gaf h.ann á'heyrendum
kost á að sendia sér skoifile'gar
spumimaar, sem hanm hét að svara
á mæsta fundi. Þórbergur greip nú
tækifærið og lagði fyrir varaforset
ann nokkrar spuradmgar. Meðal
ammars var eim á þá leið hvort
verojuieguim mömium væri unmt að
ná andleiguí'n þroska á mieðan ytri
fcrinigumstæður þrýstu Mfstkjörum
þeáirra niður á humgu'rpunllrt. Hinm
hieffltagi maður svarað; og sagði, að
ytri eymd -'æri farsæli vegur . til
æðri þrosfca. Út aif þessari fullyrð-
imgu reit Þórbergur Heimspeki
SIGURÐUR GUÐJÓNSSON
SKRBFAR UM
ÞÓRBERG ÞÓRÐARSON
OG VERK HANS II
□
TÍMINN - SUNNUDAGSBLAÐ
559