Tíminn Sunnudagsblað - 29.06.1969, Side 14

Syrpur GuSmundar lllugasonar meS efnivið í margar, þykkar baekur.
þessar bækur þarua ; hiduinini voru
nokfcu'ð ffflein. Ari var á Vestfjörð-
urn ag edinmig auistuir í Ranigárvallia-
sýsliu um tíma, og á mieðam hafði
ég hans hiuta líka. En þegar han.n
kom aftur og fluttist á Afcrainies
fékk hanm úr þessu alit svæði'ð uit-
am Skarðsheiðar tólf skiruddur, biil
að vimma úr.
— í þessu bimdi, sem út er kom-
ið, eru bara bókstafirnir A og B,
©r elklki svo?
— Jú, og af því sést, bve mik-
ið verfcefmi er framiund'an. Og það
er aiuðvitað meira en ég geri ráð
fyri'r, að mér emdist aldur til að
ljúka.
— Hafið þið eiuhverjar áaetlan-
ir um hvað þetta á að boma ört
út?
— Það er nú talað um, að talk-
markið sé ein bók á ári. Mér er
eamt til efs, að svo verði. Enda
þótt beiniagrindiri sé a® mikHu ieyti
komin, þá er miicið verk eftir við
að færa þetta til l'esmá'is og lag-
færa á ýmisan hátt
— Þú hefur auðvitað refcizt á
æðimangt skem.mtiliegt í sambandi
við þessa söfnun9
— Það er nú það Menm vilja
meina, að í svona æviskrám miegi
hélzt efckert vera um slíka hiuti.
Ég hef samt í einstaka tilfellum
stolizit tíl að sieppa því ekfci aiveg,
þar sem eitthvað séretatot er um
að ræðla. Og eitt er það, sem ég
Vil velkja abhygli á: Þetba eru ekki
ættantölur eða ættarskrár, heidur
niafnaskrá með upþlýsinguim um
þessa Bongfirðinga, sem þarna ern
nefndir. Em upplýsí-ngarmar eru
það midiair, að hæigt verður að
relkíja æ'ttk ýmissa nút'íðammanma
alt afbuir í tíunda æbtilið eft-
ir þessu, þegair allt er komið.
— Hefur þú samit ekki gemt eiitt-
hvað af þvi að rékja ættí'r miauna?
— Nei, það 'hef ég ekki gart. Ég
hief oft verið beðinm um að semja
ætltantöLur, en óg hef aHtaf neitað
því. Það er svo Itið, sem þar
kemiuir fnam. Niðjatölin eru þó
sfcárni en þær. Þá er yfinleitt tek-
inn einhveir miaður og reynt að
telja upp niðja hamis Menn veölta
því niefnlega efcki aTltaf eftirtefct
með þessar ættir, hvað þær eiga
mi'ki'ð Skyit við gömlu söguma um
hveitifcornin og taflíborðið: Fyrst
er einn, svo tvedir, síðan fjórir, átta
og þaimniig áfram Þegar komið er
í sjötta 15, er betttia 128 forfeður.
— Hefnr þú rakið þínia ætt?
— Nei, það hef ég ektoj gert.
Og ég hef átoaifl'ega takmarkaða brú
á því, að hægt sé að nekja ættir
miamma tamgt aftur í fornesfcju.
— Að mamn freistist tól að gizfca
á einin lið eða svo?
—Já, ég er ekfci M því, að
það fcomii fyrir
— Svo að við víkjum aftur að
Borgfirðingum Fimmst þér þeiir
ökltoi hafa mikið breytzt síðan þú
varst að alast upp þar9
— Jú. að sjálfsögðu. Það fóllk,
sem ég man eitir, þegar ég var
á ungMngsárum, var slitið og
þneytt á miðjuim a'ldn Þrældómnr-
inn hefur verið ægilegur og viður-
værið áneiðantega ekki í samræmi
við hanin Ungt fólik beir nú efcki
merfcj eftir harðræð* eins og það
gerði þá Kirtiaveifci beinfcröm og
þess háttar knankieik: þefctoist efcki
mú, en gamaiilt fólfc, sem ég man
eftiir, bar oft mentar um sliílkt.
— En andlegt ástand þess? Var
fðlfc trúaðra þá?
— Ég býst við því. Að máninista
koSti var kirtojiurætonim meiri. Það
þótti sjáOfsagt að fana til kirkju.
Hrá Skógum var lanigur kirkjuveg-
ur. Sá bær á kirkjuisókn að Reyk-
holtí, og þaingað var auðviibað far-
ið m kirfeju. En sivo var lítoa farið
til bipkju bæði að Bæ og suðuir
að Lundi. Faðiir miinin hafði það tit
dæmiis fyniir fastan sið að gamiga
suður að Lundi, þegar fenrat var.
Ég viair efcfci hár í Toftinu, þegar
ég fór að fana mieð honuim i þær
flenðir. Ég man alltaf eftir sérstöfcu
altvikii þar í kinikjiunni. Það var á
fenmimigardegi, og fólkið komdð imm
í kiirkjumia. Hundar böfðu fcomdzt
inn og vonu að rífast þar. Þá neds
raaðnr á fætur inni við allbarið, og
þrumaðii fram í kinkjuna:
„Rekið þið bundaina út, kinkjan
er gerð fyrir menn, en eklki
hunda“
Þebba vakti svo athygli míma, að
það sbendur mér ætíð Tjósfflifamdi
fyirir sjónum
— Var þetta bóndi úr Lundar-
meyhjadail?
— Já, Krísbgeir í GiMreymi.
Hann var meðhjálpari þá Ég var
Mka við Luindarkirkju, þagar á-
kveðið var að stofna ungmennafé-
iagið Daigrenndngu. Aðai'h'vataimað-
urinn að þvi mun bafa verið Magn-
ús Jónsson, sem þá var vinnumað-
ur á Lumdi. En það var ákveðið
að bíða með að stofna félagið, unz
Jón ívarsson kæmii. Harnn varð ví'S't
fyrsti formaður þess. En ég
gefck nu aldrei 1 Dagrenmiiin©u,
heldur í Unigmennaféiag Reyfc-
dæia, þá sextán ára — það var
alld'ursbakimartoið þá En ég vair
566
T f M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ