Tíminn Sunnudagsblað - 13.07.1969, Blaðsíða 2

BRÉF TIL BJARGAR
Margiir faJfliegir siaðír á liand-
irou eru í hættu sökum mikrliar
áníðislu. Bifreiðum er eká® fram
ag aftur um hrefckiur ag grund-
ir ag svarðurinn ristur sundur,
ag kjarr verður fyrir þeim á-
tiraðnimgi, að það stienzt ekki
váð. Það dregst uipp, ag eftir
sitanda kaikvistir, sem bíða þess
a® fúna. Þó að rótin skgáti nýj-
um sprotum, ná þeir aldrei að
vaxa upp, því að þeir troðast
ndöur jafnóðum. Þegar kjarrinu
hefur þannig verið tartímt og
sftaðurimm sviptur hafuðprýðd
sinná, geta allir vindar leikið
þar lausum hala ag hafið næsta
stig eyðinigarinnar: Sorfið sár-
in, sem komin eru í sivörðinn
og fey'kt jarðveginum burt, unz
aHtt er urið ndður í grjót.
Sumir þeir staðiir, sem dregið
hafa að sér mikinn fólksfjalda,
eru þegar svo Má leiknir, að
þeir verða aldrei hinir sömu
ag áðúr, nema þeir verði ailger-
lega friðaðdr um langan tima.
Aði'ir standa mjöig hafllt, og eft-
ir fá ár verður svipað ástatt um
þá. Einhvern góðan veðurd'ag
völknum við svo við vondan
draum og nögum okkur í hand-
arbakið. Þá rennur það loks
upp fyrir okkur, hvað við höf-
um gert og hvað við höfum lát-
ið ógert.
Þó höfum við þegar fenigið
þá vi'ðvorun, sem ætti að nægja.
Okkur ætti nú þegar að skilj-
ast til hlátar, hversu brýnt það
er, að upp sé komið útisam-
komustöðum, þar sem ekki er
hætta á neinni tortímdingu, gerð
tjaldstæði við þjóðvegi hér og
þar um landið og afmörkuð bif-
reiðástæði, þar sem þeim er við
staldra eða taka sér náttstað á
þessum stöðum, er síkylt að
geyma ökutæki sdn. Þar þarf
þá láka að koma upp sallernium
og sjá fydr sæmilegu vatni á
aðgengilegan hátt. Þá fyrst, er
þetta hefur vedð gent, veirðúr
unrt að stemma stiigu við þeim
náititúruskemmdum, sem nú
færast sífe'llt í aukana sokum
tiflitdleysis á fjöilsóttum stöð-
um, enda verði þá einnig komið
á eftirliti með því, að settum
nagflum sé hlýtt. Dragist þetta
úr hömlu, mun okkur iðra þess
sárlega síðar.
Náttúdega kostar sli'kt nokkra
fjáirmuni. Þá verðúm við að
láta af hendi rakna með ein-
hverjum hætti. Fóflk til þess að
vinma þetta skortir okkur ekki,
og væri kannske etoki úr vegi,
að eitthvað af þeim unglingum,
sem nú gamiga iðjulausir, fengju
að teggja hönd á plóginn. Má
jafmyel vera, að það væri þjóð
félaginu útlátaminna að barga
þeirni kaup, er þeim þætti betra
en etokert, fyrir þvílátoa vinnu,
heidur en teta þá ganga iðju-
lauisa hépum saman suimarlangt.
Það ber ef til vúfl viðlífca
érangur að minnast á stHka
hlúti og að hrópa niður í tóma
tunmu. En sá vefldur þó
að mimmsta kostá ekki ,er var-
ar. Seinna munu kalkvistir og
rofabörð, þar sem áðúr voru
fagrar skógarbretokur ag gróð-
urvinjar, taila þyngna máli um
tómlœti og sdnniuileysii og
blindni þeirra, sem ekki höfð-
ust að meðan timd var tifl.
J.H.
HEYRT MEÐ ÖÐRU EYRANU
•/f Einhverjlr kraftidiótar á kraftbilum ISka sýnilcga mikiS þann
óskemmtilega ieik aS aka upp hverja brekku og hvem hól,
sem á vegi þeirra verSur. FerSamenn af því fagl hafa fil
dæmis ekiS upp Biskupsbrekku, beint fyrir ofan krossinn, sem
þar hefur veriS reistur til minningar um andlát Jóns biskups
Vidalins. BræSur þeirra i tillitsseminni hafa böSiazt upp á
Meyjarsæti, og sams konar ummerki má sjá á Kögunarhóli
i Ölfusi. Hin mestu spjöll munu hljótast af þessu, ef ekki
verSur tekiS fast í taumana.
★★ VeSriS er smekklegt og skemmtílegt tímarit, sem veSurfræS-
ingar gefa út. Þar lesum viS um þá hugmynd sovézkra visinda
manna, að gera stíflugarð mikinn i Beringssund og dæla
köldum sjó suður fyrir hann, svo að hiýr Atiantshafssjór nái
aS streyma inn i ishafið i staSinn. Beringssund er 74 kíló-
metra breitt og 59 metra djúpt ,og dæla þyrfti suður yfir
145 þúsund rúmkilómetrum af sjó á ári. ÞaS er nálega þúsund.
falf meira vatn en ár og lækir á íslandi færa til sjávar. ViS
þetta myndi úrkoma og uppgufun aukast i norðlægum lönd.
um og hitastig hækka tii muna. Vetrarhiti á (slandi yrSi svip
aður og við norðanvert Miðjarðarhaf og á Suður-írlandi. Þótf
yfirborðshiti íshafsins hækkaði um 12—14 stig og Grænlands-
jeklar bráðnuðu, telja hinir sovézku visindamenn, að sjór
myndi ekki ganga nema svo sem tíu sentimetra á land upp
næstu fimmtíu árin, þar eð jöklar á Suðurheimskautinu
héldust eftir sem áður. Helzti maður þessarar stórbrotnu
áætkmar heitir Borisoff.
★★★ Það er ekki jafn lífilsvert og margir kunna að imynda sér,
að útlendir þjóðhöfðingjar komi tH landsins. Til dæmls voru
lækir á Uxahryggjaleið brúaðir, þegar Fiilppus Englaprins kom
hingeð. Þeir, sem drógu réttlætiskennd Englendinga I eta
f þorskastríðinu, ættu að geta hugsað hlýlega til hátignar.
tnnar, þegar þeir aka Filippusarbrýrnar.
T f M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ