Tíminn Sunnudagsblað - 13.07.1969, Qupperneq 22

Héðan og þaðan
Gallinn við smi&nn.
J6n I Skjálg, grantni og góð-
kunningi Ríkarðs myndhöggvara,
fcafði fengið til sín smið. Séra Ámi
Þórarinsson á Stóra-Hrauni hittir
Jón að máli, og berst þá smiður-
inn f tal. Séra Árnj spyr Jón,
hvernig honum líki við hann.
„Jú, þetta er vist góður smið-
ur“, segir Jón, „enda lét hann þess
ekki ógetið, þegar han-n kom. En
það er eitt, sem ég felli mig ekki
við hjá honum“.
„Nú? Og hvað er það, eTskan
mín?“ spyr séra Árni.
„Jú, ja — það er til dæmis það,
að hann á ákaflega erfitit með að
hitta nagliama á höfuðið“.
Orrusta á Laugardælahlaði.
Guðmundur læknir Guðmunds-
son sat f Laugardælum og séra
Valdimar Briem á Stóra-Núpi. Nú
var einhverju sinni að prestur
kenndi kvilla nokkurs og brá hamn
sér þvi að Laugardælum tl þess
að hafa tal af lækninum og leita
ráða hans. Þegar prestur var kom-
imn f stofu, hóf hann að Týsa kvill-
anum fyrir Guðmundi lækmi. Stóð
læknirinm þegjamdi úti við glugg-
ann, sneri baki að presti og horfði
fast á tvo hunda, sem voru í áflog-
um á hlaðinu.
Séra Valdimar var komimn all-
langt fram f sjúkdómslýsinguna,
er læknirinm greip fram f fyrir
honum. háum og nokkuð skræk-
um rómi:
„Ég held sá svarti ætli að hafa
það“
um vaxandi þroska og fcjairk og
gietur verið til góðs, svo framaí
lega sem það er líka mógu fcröfu-
hart gagmvart sjá'lfu sér.
Sbólamáiin eru mál framtíðajr*
immar. Þar imá aldrei sofina á verð>
imum. Nýjuugar og fraimfarir emj.
síf ell og eiga allffltaf að vera að geoV
ast. Nýjar fcröfiur eiga alltaf rétfj
á sér. Það er sameiginllegt Mut-
verfc nemenda, kenmara og sfcóla-
yfirvalda að fá þeim flulmægt.
Og mér finnst það góðs viti, að
memendur gera sér Tjóst, að í þeiim
efmurn meiga þeir efcki láta einm
Mut eftiir liggja
— Telur þú íslenzkri tumgu
hættu búna sakir erlendra áhrifa,
sem steypzt bafa yfir okkur eftir
sedmima stríðið?
— Ég hef aldrei gert eins milk-
ið úr þeirri hættu og ýmsir aðriir
— hef talið íslenzkuna svo sterka
tumgu, að henmi væri efcki veru-
leg hætta búin sakir erlemdra á-
hrifa. Þó tel ég, að við verðuma
ávallt að vera vel á verði í þess-
um efinum.
Már.
Allt sem við gerum -
Framhald af siSu 611
vinir á ættlandimu. Hafið þökk fyrir
alan góðhug og vimarþel i okkar
garð.
Vonandi eiga margir ykkar eft-
ir að heimsæfcja ofcfcur í Vestur-
heirni, og þá verðið þið samnarlega
velkomin. Þá er ég óska íslandi og
ísiendingum als góðs, get ég ekki
sagt neitt, sem er þýðingarfyllra
em þessi látlausu orð: Verið þið
sæl — verið þið öll blessuð og sæl.
Rætt við Freystein -
Framhald af síðu 614
— Ungt -fkólafólk hefur l'átið
mjög að 5ér kveða undanfarinn
vetur. Telur þú þær kröfur. sem
þefta fólk befur sett fram, sanm-
gjarnar?
— Eg veit ekki, hvort ég er
dómbær á bað, hvort kröfur unga
fólksins eru sanngjarnar.' Þær eru
að minnsta kosti miklu meiri og
fleiri en ungt fólfc vogaði sér að
gera í mímu ungdæmi. En dj-irt-
mannlegdr kröfuT eru alltaf fvrsta
sporið á beirri braut. sem til úr-
bóta og c’-amfara leiðir. Og þvl
dáist ég að í fari okkar umga fólks,
að það ber fram feröfur sinar með
stillingu oi? festu en ekki ofstopa
og frekju, sem uppi hefur vaðið
víða I öðrum löndum upp á síð-
kastið.
— Er þetta ekki merki um auk
inn þroska og aufcna ábyrgðartl-
finningu hjá ungu fólki og getur
það ekki ýtt við forystumömnum,
sem ef til vil hafa dottað á verð-
inmrn?
— Látum unga fólkið gera sín-
ar bröfur og fylgja þeim eftir með
röbum og festu Það ber merki
Lausn
25. krossgátu
7? 39 //->»-* C ö T h' z
/E K / fí Vfí N T *
N fí Z> l/fí i N N o
/ N fíH L & 'fí T
N N L'flS £ T 1
rn K fíO fí 5 S fí CJ> I
ö /• £J> / K ’fí T L fíj> fí
5 fí 4 fí 4 fíífíK 25 fl ff L
K U L M £ J> U L U H 3 0
us 4 E TfMÖCr U N U N
Jf U K UJ> N K fí R fí J)
£ R / N i 'fl Nfí U2> S R T
N R fíJU 3 UNí 'fí L V
/ NU Y L UK ’fl 4 fí C /
N fí U T.5 ’fí T Ffí O fí N
C, H fí S S fl N fí T / c N
/ N N U TK R 2> / NN fl
, i 'fí 5 fí /? fí F M fí G N / J>
fí L fí S Kfí N fí n fí N /
J> - S T fí Tf F / F i? 7f U fí
522
T f M I N N
SUNNUDAGSBLAÐ